با نگاهی گذرا به این کتاب، به سادگی متوجه می شویم که موضوع [اصلی] کتاب برنامه ریزی شهری است. کتاب مملو از منظرهای دیاگراماتیک از شهرها و گونه هایی از روابط فیگورْ گراندی است که اول بار در قالب پلان نولی از رم قرن 18ام تدقیق گردید، این رویکرد در عمق پروژه ای که کتاب تعقیب می کند وجود دارد، اما تعمدا ذکری از ان به میان نمی اید و جایی نشان داده نمی شود. موضوع واقعی کتاب مواجهه ی انتقادی با ایده های موازی و غالبا رقیب شهرسازی مدرن است. رویکردی که هم مجادله ایست و هم فلسفی و عمیقا به چگونگی به اجرا در اوردن این ایده ها وابسته است. دو جبهه عمیقا متعارض در این میان هنر و علم اند یا خیال پردازی و استدلال که البته کتاب این خصیصه اش را نیز پنهان می کند و تلاش نمی کند ان را فریاد بزند. اتووود این کتاب به عنوان بخشی از مجموعه "ده کتاب که هر معمار باید بخواند" معرفی نموده است.