اتووود همیشه تلاش کرده است روابط عمودی میان لایه های مختلف جامعه معماری را از میان بردارد، یکی از این راهکارها تولید آرشیو مجازی ای تحت عنوان معمار ماه بوده است که در قالب ان به معرفی اثار معماران مستقر و تاثیرگذار بر جریانشناسی معماری معاصر ایران پرداخته؛ داراب دیبا، فرهاد احمدی، کاترین اسپریدونف و رضا دانشمیر، علیرضا تغابنی، رامبد ایلخانی و نشید نبیان، هومن بالازاده، شهاب میرزاییان، رضا نجفیان، امیرعباس کاشف و امید کاموری از جمله معمارانی بوده اند که مجموعه اثارشان بر اتووود بارگذاری و منتشر شده است.

اخرین معمار از این مجموعه امیرحسین طاهری و دفتر معماری شیوه دگردیس است برخی از آثار متاخر امیرحسین طاهری به شیوه ی حیرت اور و البته اگاهانه ای در مرزهای انتزاع متوقف شده اند، این پروژه ها انچنان هوشمندانه بر ظرفیت های طراحی موکدند که امکان ساخت را برای خودشان از پیش محال فرض کرده اند، این روحیه ی تا حدودی خودْتخریب گر، تروماتیک و منزوی به گفت و گوی منفی و طاقت فرسای خود با خود انجامیده و "ساخته نشدن" را به مثابه یک ارزش ابدی برامده از "دوره فراغت حرفه ای" ترجمه کرده است و با قبول این گزاره از والتر بنیامین که امید صرفاً از آن ناامیدان است، امیدوارانه به تلاش برای تولید امر محال وجهی اخلاقی داده، تلاشی که در سطح و مقیاسی دیگر در آیرونیِ آگاهانه و فکور معماری بهرام شیردل هم مشاهده می کنیم.