در قالب فکری ای که پست استراکچرالیسم دریدایی ماهیت مرکز را به پرسش می گیرد و شرایط پست مدرنِ لیوتار کلان روایت هایی همچون ملت را به مسئله بدل می سازد، پست کلونیالیسم به واسطه محو کردن مرزها و غنا بخشیدن به مهاجرت های فراملیتی، عملا به سوی نوعی از تکثرگرایی و چندفرهنگ گرایی گام برمی دارد.

شرایطی که هومی باهاباها ان را تحت شمول هیبریدیتی دسته بندی می کند، این شرایط به استقرار بر مرز دو فرهنگ متعهد است و با تاکید بر مفهوم "اگاهی دوگانه" و "در میان بودگی" به مثابه دو بارزه مهاجرت، به وضوح بخشیدن مجدد به هویت جانی دوباره می دهد. هیبریدیتی تلاشی است برای به حاشیه راندن خلوص، انسجام و تکینگی هویت به نفع شرایط چندگانه فرهنگی. هیبریدیتی پاسخی است به خطرات برامده از دوگانگی فرهنگی برامده از دوشقی های محدود کننده ای همچون ما/ شما و تمایل و انگیزش بنیادگرایانه به اشکال فرهنگی خالص.

از دیگر متفکرینی که می توان در این حوزه بدان ها اشاره کرد گایاتری چاکرورتی اسپیواک است که متن هایی از ایشان را می توانید اینجا مشاهده فرمایید.