مکان : اتریش / اینسبروک

سال ساخت پروژه : 2002

سکوی پرتاب اسکی برگایزل، واقع در قله کوه های برگایزل در بالای شهر آلپاین اینسبروک، اتریش، نمودی از تجسم معاصر یک اثر تاریخی است. این سازه در سال های 1999 و 2002 به وسیله زاها حدید طراحی شده است .
خطوط سیال چرخان آن و زیبایی مینیمالیستی آن حس زیبایی و جلال، حرکت در سرعت بالا را خلق کرده و بازتابی از حس پویایی در یک ساختار عظیم است که در بالای مرکز تاریخی اینسبروک و کوه های اطراف آن قرار دارد.
این سکوی پرتاب اسکی از همان اولین تاریخ ساخت در سال 1926 در بالای کوههای برگایزل بوده و تا به امروز میزبان دو سری رقابت های المپیک زمستانی بوده است- اولین دوره در سال 1964، و سپس در 1976. حتی در خارج از زمان فعالیت به عنوان میزبان المپیک هم تسهیلات این منطقه استفاده داشته است: این منطقه همیشه رزرو شده تا جایی که فقط نهادهای نظارتی می توانند یک سال زمان را برای تخریب سازه های قدیمی و بازگشایی سازه های جدید مجاز اعلام کنند. در سال 1999، اینسبروک پروژه ای را برای بازسازی زمین های المپیک قدیمی شروع کرد. چون تسهیلات و لوازم اسکی قدیمی با استانداردهای بین المللی جدید تطابقی نداشتند، بازسازی ضروری اعلام شد. پیست اسکی جدید برگایزل نسبت به پیست قبلی امکانات بیشتری داشت: در کنار برنامه های ورزشی تخصصی، این منطقه فضای عمومی جدیدی را شامل می شود که رو به کافه ها و تراس بود. فرای این نیازها، فدراسیون اسکی اتریش به دنبال خلق چیزی فراتر از زیرساخت های ورزشی بوده است. آن ها به دنبال ساخت یک یادواره بوده اند. با وجود این مسائل، فدراسیون اسکی اتریش میزبان رقابت های بین المللی برای دوره اسکی جدید در سال 1999 شد و زاها حدید اولین جایزه را در رقابت های فوق در دسامبر همان سال دریافت کرد. طرح حدید یک سازه بزرگ بود که 90متر طول داشت و تا 50 متر بالای قله کوه برژیسل امتداد داشت.
علیرغم این اندازه، بهرحال این پیست اسکی به گونه ای طراحی شده بود که با کوه درهم آمیخته می شد: نیازهای متفاوت برنامه به صورت یک سازه با حداقل وزن درآمده و رمپ اسکی هم در امتداد شیب کوه تا بالا به سمت آسمان امتداد یافته است. حدید طرح خود را به عنوان یک"هایبرید ارگانیک" میان یک برج و یک پل توصیف کرده است. برج یک میله بتنی بلند بوده که هفت متر مربع مساحت داشته است. دو آسانسور بازدیدکننده ها را از پایین برج به کافه می برد که 40 متر بالاتر از قله کوه قرار دارد. کافه هم بخشی از فضای اطراف برج است که فضاهای عمومی و رمپ اسکی را هم شامل می شود. عرضه دیدبانی هم نمایی از هر جهت ارائه می کند و باعث می شود بازدید کننده ها بتوانند مرکز شهر اینسبروک و کوه های آلپ در اطراف را از یک مکان به راحتی ببینند. مفصل بندی اجزای متعدد این پیست به صورت یک جرم یکپارچه مجرد برنامه ریزی شده نبوده است و تنها یک تایید بصری از یک برج هیبریداسیون و یک پل هم در نظر گرفته نشده است. سکوی پرتاب اسکی مکانی برای سرعتی خارق العاده و حتی پرواز فراهم می کند . روح حرکت است که از فرم سیال طرح حدید خبر می دهد که ماهیت پویای ورزش را که در این سازه در نظر گرفته شده است مجسم می کند و بر اساس سرعت بالای پرش نمود پیدا می کند.
در حالیکه طرح مینیمالیستی حدید این حس حرکت را در خود داشته اما متاسفانه بطور کلی پذیرفته نشده است. بعضی از نهادهای محلی قبول نکرده اند که ساختمانی مدرن در شهر داشته باشند. اینسبروک در بیشتر بخشهای خود هنوز هم شهری سنتی است. طرح حدید در اینسبروک قرار بود اجرا شود چون خیابان هایش به قرون وسطی برمی گشت. منطقه دوک نشین اتریشی تایرول از سال 1420 باعث شده است که اینسبروک یادواره های بسیاری در خود داشته باشد. بیشتر سمبل های این شهر از جمله ساختمان فورستنبرگ، قرن هاست که وجود دارند و برجی سیمانی و پنجره هایی دارند که بازتابی از قرون وسطی هستند.
علیرغم مخالفت های شدید، ساخت و ساز طبق برنامه پیش رفت و پیست اسکی برگایزل در 2002 بازگشایی شد. این سازه همچون سازه قبلی مکانی برای رقابت ها بوده است: سومین مکان برای مسابقات فور هیلز در هر ژانویه، در حالی که در تابستان ها بسیاری از اسکی بازهای معروف جهان به این منطقه می آیند و بعضی هم برای المپیک شرکت می کنند. سایر بازدید کننده ها هم به عرضه دیدبانی رفته و از تماشای منظره لذت می برند و به تماشای ورزشکاران یا مناطق و کوه های اطراف می پردازند.