در یونان باستان و تمامی سرزمین های هلنی، بیش از 1500 اقامتگاه وجود داشت که به انها پولیس polis می گفتند، تفاوت های زیادی میان این پولیس ها وجود داشت، اما شباهت های زیادی هم با هم داشتند. . . پولیس مکانی جغرافیایی است که در ان قدرت محلی با گذشت زمان مرکز اداریِ دولتْ مانندِ مستقلی برای اهالی شهر پدید می اورد. . . خود شهر نیز دارای ساختار ویژه ای بود. به عنوان مثال در مرکز بیشتر پولیس ها جای بلندی وجود داشت که به ان آکروپلیس acropolis می گفتند، مرکز عبادت و تقدیس خدایان و همچنین محل اتخاذ تصمیمات مهم بود و اعیاد و مراسم مذهبی در انجا برگزار می شد. در کنار آکروپلیس، آگورا agora قرار داشت که مکان تجارت و بازرگانی و انجام معاملات بود. همچنین در این پولیس ها، عبادت گاه ها و سالن های نمایش نیز وجود داشت که با وضعیت های روزمره زندگی ساکنان مرتبط بود. آگورا هم مکمل آکروپلیس بود و هم تفاوت هایی با ان داشت. آگورا مکانی اجتماعی و اقتصادی بود و البته کمتر دینی. . . پولیس مدلی اجتماعی بود . . . پولیس از نظر نظام طبقاتی، نمونه اعلای بی عدالتی و تا حدی ظلم طبقاتی بود. پولیس از نظر پایگاه اجتماعی، متشکله ای از سه طبقه اصلی بود: شهروندان: در انجا به دنیا می امدند و ساکن شهر بودند و البته دارای تکه زمینی درون شهر. غیرشهروندان، در بیشتر پولیس ها گروه اجتماعی بزرگ و بدون حقوقی بودند، که البته از نظر تعداد به پای بردگان نمی رسیدند. در پولیسی مانند اسپارات، چهارْ پنجم جمعیت را بردگان تشکیل می دادند. در آتن، سهْ پنجم جمعیت. . . در بسیاری از شهرهای یونانی زنان و کودکان هم جزیی از شهروندان به حساب نمی امدند. . . در میان شهروندان پولیس هم تفاوت و تمایز بسیاری وجود داشت، کشاورزان و نجیب زادگان شهر با هم تفاوت و تمایز اساسی داشتند، نجبا که خود را آریستو می نامیدند، صاحب امتیازهای ویژه ای بودند. . . . پولیس در هیچ معنایی آرمانی نبود، پولیس، یوتوپیا نبود.