متوجه شدم که بدون دلیل خاصی تا حالا اینجا در بیلدینگ بلاگ
هیچ متنی در مورد پروژه دِدْ هاوسْ یو آرِ گرگور اشنیدر به اشتراک نگذاشته ام،
پروژه ای که اشنیدر نزدیک به یک دهه از عمرش را، به صورت سیستماتیک، صرف تخریب و
بازْساخت فضای داخلی اش نمود، فضای داخلیِ خانه دوران کودکی اش. دانیل برنبآم در سال 2000 مقاله ای در مورد همین پروژه در آرت فوروم به چاپ رساند،
او در این مقاله نوشت:"این جا بیشتر یک لابیرنت هست تا یک خانه و فکر گیر
کردن در یک کردیدور به شدت باریک حقیقتا ترسناک است." واقعیت این است که برخی
از اتاق ها و کردیدورهای این خانه انچنان در مقیاس کوچک و مینیاتوری ای ساخته شده
اند که فقط می توان در ان ها خزید. برنبآم برای نگارش این مقاله، همراه خود اشنیدر به تمام جاهای این خانه سرک کشیده،
او بعد از خوردن یک فنجان قهوه در انجا می نویسد:"ما اتاق را ترک کردیم،
البته نه از در بلکه از طریق روزنه کوچک و پنهانی که بعد از کنار زدن دیوار پشت
سرم اشکار شد. در سوی دیگر، ما با منظره عجیب و شگفت اوری از اتاقی مواجه شدیم که
ترکش کرده بودیم: اتاق که مجهز به یک موتور بود، روی چرخ ها، به ارامی، می چرخید،
درست همچون سالن کوکتکلی مرتفع، اگرچه ما فقط قهوه داشتیم." پروژه دِدْ هاوسْ
یو آرِ گرگور اشنیدر یک خانه است، یک ماشین است و البته یک هزارْتو.
"پنجره ها، واقعا پنجره نبودند"، آنگونه که برنبآم می نویسد:"پشت
هر پنجره یک پنجره دومی قرار دارد و بسیاری از اتاق ها، هیچ چشم اندازی به غیر از
دیوارهایش ندارند . . . گویی اصلا بیرونی وجود ندارد، همه چیز یک راست به درون خود
خانه بازمی گردد."
درست است انگونه که برنبآم می نویسد:"همه چیز به خانه بازمی گردد"، اما
فضای داخلی خانه اشنیدر، تقریبا غیرقابل بازیابی شده است. اشنیدر دیوارها را پشت
دیوارها پنهان می کند و سقف ها زیر سقف های دیگر، گیر می افتند و قفل می شوند،
اگرچه "ابعاد و پیکره بندی اصلیِ اتاق های مختلف خانه اشنیدر همه موجودند،
اما بازْساخت ان ها به شدت غیر ممکن می نماید."
در مقاله ای که هنوز جایی منتشرش نکرده ام، به نقل قولی از ایلماز جیوآیر،
کیوریتور، اشاره کرده ام، که به مداخلات معمارانه اشنیدر می پردازد:"[اشنیدر]
دیوارها را جلوی دیوارهای موجود قرار می دهد، دیوارهای تازه اصلا از دیوارهای
قدیمی قابل تفکیک نیستند، بعضی وقت ها بین این دیوارها با عایق های صوتی ای همچون
سرب یا فوم پر می شود.این تغییرات سازه ای به تغییرات تقریبا غیرقابل مشاهده ای در
اکوستیک ساختمان می انجامد." تبدیل خانه دوران کودکی به هزارتویی که به صورت دوره ای قطعه قطعه می شود و قطعات
ان به گالری های هنری و موزه های در اقصا نقاط جهان ارسال می شود، به گمان من
تلاشی است [آگاهانه] برای بغرنج سازی رابطه مان با گذشته.