دولت حداقلی رابرت نوزیک، جامعه ای با یک زیربنای یوتوپیایی به دست می دهد ـ جامعه ای که به همان اندازه ی اشخاص زیادی که امکان زندگی دارند آنها را مجاز می دارد که به آن شیوه ای که می خواهند زندگی کنند. در چارچوب دولت حداقلی مجالی برای اتوپیای تکثرگرا وجود دارد. یوتوپیای نوزیک عملا یک فرا یوتوپیاست که در آن مردم آزادند تا داوطلبانه به یکدیگر بپیوندند تا دیدگاه شان درباره ی زندگی خوب را دنبال کنند و سعی نمایند که آن را تحقق بخشند. جامعه ی ایده آل او شامل یک گستره ی متنوع و وسیع از اجتماعات می شود که مردم آزادانه می توانند به عضویت آن درآیند، البته اگر که آنها داوطلبانه توسط دیگران پذیرفته شوند. در چارچوب نوزیک برای یوتوپیا ممکن است که شما یوتوپیای خودتان را طراحی و خلق کنید اگر که بتوانید شمار بسنده ای از مردم را مجاب نمایید که به شما بپیوندند. البته در دولت حداقلی نوزیک هیچ کسی نمی تواند دیدگاه یوتوپیایی خود را بر افراد دیگر تحمیل کند.

نوزیک پیش بینی می کند که انواع بی شمار ومتنوعی از انجمنهای داوطلبانه، تجربیات یوتوپیایی و شیوه های زندگی بطور همزمان در چارچوب او برای یوتوپیا نشو ونما می کنند. در این اجتماعات داوطلبانه مردم تعهدات بسیاری برای یکدیگر بوجود می آورند که بیشتراز آن تعهداتی است که آنها در دولت حداقلی دارند که خود این تعهدات هم نمی تواند بیشتر از اجرای مقدماتی ترین سطح اخلاق که به همکاری صلح آمیز نیاز دارد پیش برود. درست است که شرکت در اجتماعات ممکن است مشروط به شرایط مشخص باشد، اما انجمنهای داوطلبانه ممکن است قاعده و مقرراتی را عملی کنند که دولت از اجرای آنها ناتوان است.