وقتی در مورد مشاغل سبز صحبت می کنیم، معمولا تصویر
فردی در ذهن ما تداعی می شود که کلاه ایمنی بر سر دارد و در حال نصب باتری های
خورشیدی است، اما مراقبت از سالمندان و بیماران نیز کربن زیادی مصرف نمی کند.
ایجاد اثار هنری نیز کربن زیادی مصرف نمی کند. آموزش و شغل دبیری نیز شغل کم کربنی
است. مراقبت از کودکان در مهدکودک نیز یک فعالیت کم کربن است. با این حال، این
فعالیت که غالبا و اکثرا زنان انجامشان می دهند، کم ارزش قلمداد می شود و دستمزد
پایینی دارد و به طور متناوب هدف برنامه های کاهش بودجه دولت قرار می گیرد.
شاید به سبب همین پیچیدگی هاست که باید تلاش کنیم، تعریف سنتی مشاغل سبز را به هر
شغلی بسط دهیم که برای اجتماعات محلی مفید باشد و ان ها را غنی تر سازد و در عین
حال سوخت فسیلی زیادی هم مصرف نکند. با این مبنا پرستاری یک انرژی تجدید پذیر است.
آموزش و پرورش یک انرژی تجدید پذیر است. . .اقتصاد مشاغل سبز بر پایه تخریب بنا نشده
است، بلکه بر پایه عشق بنا شده است.