بیاید از اینجا شروع کنیم که چرا باوهاوس در عمر 14 ساله ی کوتاهش به این اندازه مشهور شد. دلیل اصلی اش این است که بسیاری از با نفوذ و تاثیرگذار ترین طراحان قرن بیستم در این مدرسه تحصیل یا تدریس کرده اند. والتر گروپیوس، مارسل بروئر و میس ون در روهه در معماری؛ هربرت بایر در
گرافیک، لاسو موهولی نای در حوزه ی فیلم و
عکاسی، اسکار شلمر در طراحی تئاتر،
انی البرز و گونتا اشتولزل در طراحی پارچه، ماریان برانت و ویلهیم واگنفد در طراحی صنعتی. در میان همکاران مدرسه هنرمندانی برجسته مانند یوزف آلبرز، واسیلی کاندینسکی و پل کلی هم حضور داشتند. چیزی که به اندازه ی حضور این افراد اهمیت داشت تلاش و مهارتی بود که گروپیوس، مدیر بنیاد، به واسطه ی آن تصویر باوهوس را به عنوان یک ظرف و قاعده برای مدرنتیه، برابری و پیشرفت ساخت. و این هدف بدون کمک گرفتن از فریبندگی مدل مدرن مدرسه ای که او در 1920 طراحی کرد و ساخت به سرانجام نمی رسید؛ گروپیوس این تصویر مدرن را در سخنرانی ها، مقالات و نمایشگاه های متعددی ابتدا در آلمان و پس از این در آمریکا -جایی از که از 1937 و پس از فرار از ظلم نازی ها ساکن شده بود- منتشر کرد. مشکل باوهوس اما نادرست بودن این تصویر نبود. بلکه نکته این است که این تصویر تنها بخشی از منظره حقیقی بود. واقعیت پیچیده تر، تناقض آمیز و در زمان خود خطرناک تر بود. باوهاوس به دلیل ضغف افرادی که آن را مدیرت می کردند و البته بی رحمی نازی ها سقوط کرد و همه این دلایل باعث می شود این مدرسه را از آن تصویری که گروپیوس ترسیم کرده بود ناقص تر، شکننده و همچنین جذابتر بیابیم.