زخم ها فقط ظاهری نیستند. زخم هایی که درطول سالها؛ غم و اندوه در ذهن ایجاد می شوند، سالها طول می کشد تا بهبود یابند و گاهی هرگز التیام نمی یابند. در مدرسه ای واقع در ورشو که به مراقبت ازهزاران کودک "آسیب دیده بازمانده از جنگ" در اروپا می پردازد، ازیک دختر لهستانی به نام ترسکا/Tereska  -نام کامل Teresa Adwentowska- خواسته شد تصویر خانه اش را بکشد. این خراش های وحشتناک همان چیزی ست که او کشیده است. این تصویر خاطره ترور است یا واقعیت یا ویرانی؟ چشمان  ترسکا بازتابی اند از سردرگمی و اضطراب او. بازماندگان؛ درجهانی آکنده از ترس و وحشت بزرگ شده و تا پایان عمر با این احساسات ناخوشایند  زندگی می کنند.

این عکس در سپتامبر سال 1948، توسط دیوید سیمور؛ از دختر جنگ زده لهستانی  ثبت شد. او پس از اتمام جنگ در یک پروژه دو ساله با همکاری یونسکو بر روی موضوع کودکانی که در جنگ مجروح و بی‌خانمان شده بودند کار کرد. ترسکا یکی از این کودکان بود. این دختر به سال 1944  در پی نسل کشی و قتل عام  یهودیان توسط هیتلر در قیام ورشو، پدر و مادرش را طی بمباران ازدست داد. او بر اثر ضربات وارده مواد انفجاری بشدت زخمی شد و مغز وی آسیب دید. ترسکای چهار ساله بهمراه خواهرش در پی یافتن مکانی امن؛ آواره شدند، آنها  در تلاش برای دستیابی به روستایی چهل مایل دورتر از ورشو - با پای پیاده،در یک کشور ویران شده  ازجنگ سه هفته را با ترس و گرسنگی شدید گذراندند. ترسکا دچار آسیب روانی و جسمی شدیدی شد. زمانیکه سیمور به وی رسید او هفت ساله بود. وقتی از آن کودکان خواستند تصویر خانه خود را بکشند؛ ترسکا این خطوط را به مثابه "خانه" خود کشید. نوعی خطوط خارق العاده و در عین حال دهشتناک در سبک "هنر خام Art Brut ". تصویر ترسکا را در ماه دسامبر همان سال در مجله لایف، چاپ شد. این خطوط نشان دهنده سرنوشت کودکان در جنگ جهانی دوم است.

ترسکا از زمان کودکی عاشق نقاشی، عمدتاً گل و حیوانات بود. درنوجوانی به سیگار و الکل معتاد شد و رفتارهای خشونت آمیز نشان می داد. او در طول سال تحصیلی 1954/1955، به بیمارستان روانی در اویسی فرستاده شد. ازاواسط دهه شصت، زندگی خود را در بیمارستان روانیTworki درنزدیکی ورشو گذراند. تنها چیزهایی که برای او معنی داشتند سیگار ، غذا و طرح هایش بودند. در سال 1978، ترزا آدونتوسکا با مرگی تراژِیک روبرو شد: او به طور اتفاقی بر اثر خفه گی با خوردن یک تکه کالباس که از بیمار دیگری سرقت کرده بود؛ جان خود را از دست داد. برای ترسکا، جنگ هرگز پایان نیافت... این عکس به نمادی از جنگ جهانی دوم تبدیل شده است.
چند ترسکا؟
اعتقاد دارم جنگ را تنها حکومت ها ایجاد نمی کنند و جنگ فقط با سلاح سرد نیست. شاید این خانه تصویرخانه یک کودک "هیچ برخوردار" درشهر خودمان باشد که ما با مقام و مدرک رانتی و پولی مان (قاتلین خاموش)، والدینش را بیکار، معتاد و بیمارکرده ایم و... چه بسیارند نمونه ها.
به نقش و سهم خود فکر کنیم.

منابع:

https://time.com/4735368/tereska-david-chim-seymour/

https://aphelis.net/tereska-draws-home-david-seymour/