در طول دهه ی 1930، سیاست های شارلوت پریاند بشدت رنگ و بوی رادیکالی به خود گرفت و در تلاشی مداوم برای بهره بردن از نقش خود بعنوان یک طراح، به منظور بهبود فقر حاکم در جامعه بود. پریاند علاوه بر راه اندازی کمپین هایی علیه توسعه ی احتکار آمیز املاک و مستغلات، در راستای ایجاد خانه سازی قابل استطاعت، دست به تولید مبلمان ارزان قیمت از قطعات استاندارد صنعتی نیز زد. او با همکاری پیر جنرت معمار و مهندس آندره تورنن، اصول طراحی مشابهی را برای ایجاد پناهگاه های کوهستانی با قطعات پیش ساخته شده اجرا کرد تا اطمینان یابد که کارگرانی که حقوق اندکی دریافت میکنند، بتوانند از تفریحات کوهستانی مطلوبی در دوران تعطیلات خود بهره ببرند، همانگونه که وی در دوران کودکی از حضور در آن جا لذت برده بود.

در سمت راست عکس فوق، پریاند در سال 1938 در حال کمک به ساخت پناهگاه پیش ساخته ی آلومینیمی بیوواک بر فراز کول دو مونت-جالی در ساوُی مشاهده میشود. این پناهگاه، با مدت زمان ساخت تخمینی 4 روز، قابلیت جا دادن 6 نفر را به طور همزمان در ارتفاع بیش از دوهزار متر را داشت. پریاند مبلمان آن را به سبک ترین، جمع و جور ترین و چندکاره ترین حالت ممکن طراحی کرد: تخت هایی که از آن ها در طول روز بعنوان نیمکت استفاده میشد، و میزهای عسلی که نقش محل ذخیره سازی کالا را نیز اجرا میکردند.