ـ امکان ارزیابی پروژه های دانشجویی بارگذاری شده بر اتووود صرفا در اختیار هیات
داوران نیست، همه اعضایی که بر اتووود پروفایل دارند می توانند به مشاهده پروژه
نشینند و بر اساس معیارهایشان ان ها را ارزیابی و به ان ها نمره دهند.
بازدیدکنندگان می توانند نظرات خود در مورد پروژه را پایین هر پروژه بنویسند،
نظرات برای طراح پروژه ارسال می گردد و ایشان نیز می تواند پاسخ دهد. گفت و گوی
آزاد روی پروژه که در سامانِ آموزش معماری ایران خیلی جدی گرفته نمی شود در اتووود
یک حق و امکان مقرر است، نه یک امتیاز.
مسئله ی بلند مدت مسابقه دانشجویی اتووود، گفت و گوست، گفت و گو بین افق هایی که
در جهانِ فیزیکی تحققش محال می نماید.
مسابقه دانشجویی اتووود ـ تز دوم
ـ وقتی مسابقه ای معماری در مقیاس ملی روی فضای مجازی برگزار می گردد، یکی از
مهمترین امکانات و البته چالش های ان شرکت دانشجوها از سراسر ایران در این مسابقه
هست، ان هم با عمق نفوذی که اموزش معماری در جغرافیای ایران برای خود دست و پا
کرده. مهم این است که دانشجویان معماری این اعتماد و بلافصل ان تمایل و اراده به
مشارکت و رقابت در مقیاس ملی را داشته باشند، امکان مشارکت و رقابت برابر، مسئله
ایست فراتر از کیفیت معماری و بیشتر به تلاشی برای طرح این پرسش می ماند که
"مرکز" کجاست، به راستی مرکز اموزش معماری ایران کجاست؟ شهرهای بزرگ و
بزرگ تر یا شهرهای کوچک تر و خیلی کوچک تر؟ پاسخ این پرسش ها در گرو انتخاب فردی
ماست برای مشارکت فعال و مسئولانه در "تولید حوزه عمومی"، وقتی فضا در
یک فرایند جمعی و افقی "تولید" می شود، مرکز نمی تواند مستقر و مقرر
باشد.
مسابقه دانشجویی اتووود ـ تز سوم
پروژه موفق، جدی و قابل بحث چه پروژه ایست؟ این یکی از پرسش هایی بود که در دور
قبل مسابقه دانشجویی اتووود، پس از اعلام نتایج، یکی از شرکت کنندگان در مسابقه که
از نتیجه داوری رضایت نداشت، مطرح کرد.
بیش از هرچیز باید بپذیریم پروژه موفق دانشجویی، صرفا یک محصول سخت افزاری نیست،
بلکه لایه های نرم افزاری شکل دهی به طرح موفق دانشجویی از اهمیت واضح تری
برخوردارند.
پروژه موفق، پروژه ایست محصول گفت و گو و سرمایه انسانی ای که پشت طرح دانشجویی
قرار گرفته است تا دانشجو طرح را به سرانجام برساند، پروژه موفق، محصول تعامل و
همْ رسشِ همْ افزایِ لایه های مختلف انسانی تاثیرگذار بر شکل گیریِ استودیو می
باشد؛ محصول گفت و گوی انتقادی و بی مرز و صریح مدرس و دانشجو، دانشجو با دانشجو و
دیگر معماران با دانشجو و استاد و دیگر معماران با یکدیگر و بر پروژه دانشجو.
پروژه موفق محصول "استودیوهای باز" است، محصول "شجاعت اخلاقی"
مدرسی است که طرح را در "پستو" پیش نمی برد و در برخورد انتقادی با طرح
دانشجو از سوی دیگر معماران "گشوده" است، پروژه موفق محصول حضور مدرسینی
است که با رانت در جایگاه تدریس قرار نگرفته اند و اعتبار حرفه ای و اموزشی شان
برایندی از گفت و گوی باز با قالب ها و
رویکردها و روش های متنوع و مخالف و متفاوت است، پروژه موفق محصول منش آزاداندیش
مدرسی است که متوجه شده، تکامل تطبیقی دانشجویانش محصول تمرکز بر "تخاصم
گفتمانی" است نه "سکوت پادگانی".
مسابقه دانشجویی اتووود ـ تز چهارم
داوری امریست نامتعین، از همین روست که تعدد داوران، مورد وثوق بودنشان نزد جامعه،
برایند خاستگاه های متنوع ایشان، رویکردهای متفاوت و بعضا متخاصم شان و البته فهم
شخصی شان از گذشته و اکنون و آینده و . . . تلاش هایی است برای رسیدن به نوعی از
انتخاب و ارزیابی متوازن.
اتووود نیز تلاش کرده است همین قالب را برای دعوت از داوران محترم در نظر گیرد؛
خاستگاه های آموزشی و حرفه ای متفاوت، پراکنش جغرافیایی حداکثری و جهت گیری های
متنوع نسبت به هستی شناسی معماری، امکان رسیدن به حداکثر صحت در انتخاب را افزایش
می دهد. اتووود، هم در ادوار گذشته و هم اکنون، تلاش کرده است در انتخاب داوران به
برابری جنسیتی هم نزدیک شود و امیدوار است بتواند این نسبت ها را منصفانه تر نیز
سازد.
بازه زمانی داوری مرحله اول ـ 10 روز ـ طبق تجربه، عملا این امکان را فراهم می
اورد که داوران محترم فرصت بازبینی چندباره تمام اثار برای رسیدن به ارزیابی صحیح
را داشته باشند ـ در دور قبل مسابقه دانشجویی اتووود بعضی از داوران محترم 3 تا 4
مرتبه تمامی اثار بارگذاری شده را بازبینی کردند تا به کمترین ابهام بر نمراتی که
به پروژه ها دادند دست یابند.
کیفیت داوران، مکانیسم بارگذاری پروژه ها و ساختار فنی داوری و چگونگی ارزیابی
پروژه ها و بازه زمانی کافی برای داوری طرح ها همگی تلاش های اند برای نزدیک شدن
به انصاف و به حداقل رساندن خطا در ارزیابی پروژه ها و انتخاب های نهایی.
مسابقه دانشجویی اتووود ـ تز پنجم
"چرا مسابقه دانشجویی اتووود جایزه نقدی ندارد؟" پاسخ به پرسش در شرایطی
که کالایی شدن و هویت کالایی در ایران به ارزش تبدیل شده است سخت است و این پرسش یکی
از چالشی ترین مسائلی بوده که طی روزها و هفته های گذشته با ان مواجه بودیم و
هستیم.
اتووود که در یک خاستگاه غیرانتفاعی شکل گرفته است، تاکنون بر مبنای سرمایه فرهنگی
و نمادین و انسانی اش به تولید محتوا و برگزاری مسابقه و یا هر کنش جمعی دیگری
پرداخته است و تلاش می کند همین رویکرد را نیز ادامه دهد.
حامیانی که در این مسابقه لطف کرده اند و در کنار اتووود قرار گرفته اند یا تعامل آموزشی
دارند یا در اطلاع رسانی یاری رسان اند و قالب همکاری شان صنفی است و هزینه هایی
که برخی دیگر از حامیان لطف می کنند و پرداخت می کنند نیز صرف اماده سازی زیرْساخت
مسابقه و نمایشگاه آثار راه یافته به مرحله دوم خواهد شد.
اتووود همچنان تلاش می کند بر"منابع کمیاب انگیزه های نوعْ دوستی و معرفت
حرفه ای" حساب بگشاید، چرا که خوب می بیند، از سویی تجاری و بازاریْ سازیِ
مناسبات، خصلت اعمال اجتماعی و رفتار فردی ای را که در دایره تاثیرشان قرار می
گیرند، عوض می کند و از سوی دیگر متوجه است که پول دادن برای رفتار معینی همیشه،
الزاما، ان رفتار را بیشتر نمی کند.
فضیلت با عمل رشد می کند؛ این را ارسطو می گوید؛ ما با عمل منصفانه، منصف می شویم؛
با عمل معتدل، معتدل می شویم و با عمل شجاعانه، شجاع می شویم. به همین سبب است که
ترجیح می دهیم عمل کنیم، ان هم با تولید شبکه و یاری گرفتن از انسان های کارامد و
مسئولی که نیت های اموزشی و فرهنگی و اجتماعی شبیه به خودمان دارند.
تعمیق این شبکه و کاراترسازی اش در میان دانشجویان معماری، ما را به واقعیتی که
برایمان قابل فهم هست نزدیک می کند، نمی دانیم در این راه موفق خواهیم شد یا نه،
اما می فهمیم که چیزهایی هست که با پول نباید بشود خریدشان. چون بازار فقط سازوکار
نیست؛ ارزش هایی هم دارد، که گاهی هنجارهای غیربازاری که می ارزد حفظشان کنیم را
به حاشیه می راند.