ژیْ ژونگ وانگ، دونده و کلکسیونر کفش های کتانی، هنرمند و طراح چینی، بر این باور است که "مشکل اصلی، شیوه ی رفتار ما است: بدون وجود آلودگی یا ویروس ها، اکثر ما با واقعیت رو به رو نمیشویم و مایل به تغییر رفتار خود نیستیم."
او هفت سال پیش، ساختن ماسک های عجیب و غریب از تکه پاره های باقی مانده از کفش های مورد علاقه اش را آغاز نمود. هدف او، جلب کردن توجه ها به سوی آلودگی شدیدی بود که سال ها گریبانگیر محل زندگی اش، کلانشهر پکن شده بود. آثار او، بعنوان سمبلی از جامعه ای به طور فزاینده "بیمار"، در گالری هیداری زینگاروی تاکاشی موراکامی در هفته ی طراحی اورشلیم به نمایش گذاشته شده اند و از سال 2017، در مجموعه آثار دائمی موزه ی هنرهای مدرن نیویورک (MoMA) جای گرفته اند. در روزهایی که پاندمی کووید 19 زندگی هایمان را با سرعتی بالا و به صورت بنیادین دستخوش تغییر کرده، از او پرسیدیم که آیا سرنوشت ماسک های او این است که به عنصری حیاتی در زندگی روزمره ی ما تبدیل شوند؟
-شما ساختن ماسک های خود را، هفت سال پیش به منظور بالابردن سطح آگاهی از مشکل دود و آلودگی هوا آغاز کردید. بعنوان یک هنرمند، رویکرد شما پس از شیوع ویروس کرونا، با در نظر گرفتن این که مشکل آلودگی تا حد قابل توجهی از میان برداشته شده است، چگونه دچار تغییر شد؟
درحقیقت، من نیاز ندارم روش خود را تغییر دهم. همچنین به عقیده ی من، مشکل آلودگی هم اکنون برطرف یا کمتر از قبل نشده است. مشکل اصلی ما انسان ها هستند، اگر آلودگی یا ویروسی در زندگی واقعی وجود نداشته باشد، اغلب انسان ها با حقیقت رو به رو نمیشوند و مایل به تغییر رفتار خود برای محفاظت از این طبیعت آسیب پذیر که متعلق به ما و نسل های آینده است، نخواهند بود.
-جدیدترین ماسکی که طراحی کرده اید، با کیسه ی خرید اسلونگا –به گمان من– به طور اختصاصی متعلق به ایتالیا میباشد: این اثر حاوی چه پیامی است؟
بله، زمانی که من ازشیوع ویروس در ایتالیا و شهر میلان مطلع شدم، به یاد خاطراتم در نوامبر سال 2018 افتادم. من توسط آدیداس به میلان دعوت شدم تا روی پروژه ی ماسکی برای
پائولو دیبالا کار کنم. هنوز روز اولی که به میلان رسیدم و زمانی را که اطراف هتل به قدم زدن در محله ها سپری کردم به خوبی به خاطر دارم. سوپرمارکتی به نام اسلونگا در کنار ایستگاه متروی لوتو فیرمیلانوسیتی وجود دارد. من به بازدید از بازارهای محلی شهرهایی که به آن ها سفر میکنم علاقه ی بسیاری دارم، این بهترین راه برای تجربه ی زندگی روزمره ی مردم محلی آن منطقه است. در ذهن من، کیسه ی خرید زرد رنگ اسلونگا میتوانست سمبل به خصوصی از زندگی روزمره در میلان و ایتالیا باشد. برای افرادی که از آغاز امسال، به ناچار با این ویروس رو به رو شده و با آن دست و پنجه نرم میکنند، زمانه ی بسیار دشواری است. کمبود امکانات و ذخایر، مشکلی مشترک بین کشورهای سراسر جهان است، کمبود نه تنها ماسک، بلکه غذا و دارو. من مایلم که ایده ام درباره ی ماسک را به اشتراک بگذارم، شاید در آینده بتوانم روشی را به مردم آموزش دهم تا هنگامی که تهیه ی ماسک از مغازه ها و داروخانه ها مشکل است، خودشان ماسک بسازند. اما باید دقت زیادی به خرج بدهم، و امید دارم که این ایده برای مردم مفید واقع شود، نه اینکه به آن ها آسیبی برساند.
-آیا برنامه ای برای ساختن ماسک برای دیگر کشورها نیز دارید؟
این موضوع به متریالی که در دسترس دارم بستگی دارد. امیدوارم که این ایده بتواند در آینده زیرمجموعه ای از آثار من باشد.
-چرا تصمیم گرفتید که با کفش های کتانی کار کنید؟
من از سنین نوجوانی شیفته ی جمع کردن کفش بودم. هنگامی که ایده ی ساختن این ماسک های خاص به ذهنم خطور کرد و نیاز به متریال مناسب برای اولین ماسک آن دوران داشتم، ناگهان متوجه که کلکسیون کفش هایم شدم. در قسمت فوقانی اکثر آن ها (به ویژه کفش های مخصوص دویدن) از پارچه ای سبک، با دوام و قابل تنفس استفاده شده است. من تصمیم گرفتم که از آن ها به صورت مداوم بعنوان متریال کلیدی استفاده کنم. در طول 7 سال گذشته، چیزی در حدود 200 ماسک متفاوت خلق کرده ام.
-چه کسانی ماسک های شما را میخرند و چگونه از آن ها استفاده میکنند؟
بعلت هزینه ی بالای ساخت و زمان طولانی مورد نیاز برای ساخت ماسک دست ساز، اکثر مشتریان من افراد مشهور، هنرمندان و برندهای معتبر هستند که میتوانند این هزینه ها را راحت تر بپردازند. آن ها به من برای مجموعه های خاص یا برای استفاده در تبلیغ محصولات جدید خود سفارش میدهند. گمان نمیکنم که از ماسک ها غالبا استفاده کنند.
-چه آلودگی باشد چه ویروس، به نظر میرسد که ماسک ها به نشانه ای از جامعه ی به طور فزاینده "بیمار" تبدیل شده اند: آیا فکر میکنید که که آن ها بیشتر و بیشتر به بخشی از زندگی روزمره ی ما بدل خواهند شد؟
اگر انسان ها به تخریب این سیاره ی آبی ادامه دهند، استفاده از ماسک، تنها راه حلی موقتی بوده و مجازات های بیشتر و بیشتری در انتظار ما خواهند بود.
-این روزها، در ایتالیا، یافتن ماسک (حتی در بیمارستان ها برای دکترها و پرستار ها) به امری غیرممکن تبدیل شده است، زیرا تنها چند کمپانی انگشت شمار به تولید ماسک میپردازند. به نظر میرسد که ما اهمیت ماسک ها در زندگی روزمره را دست کم گرفته ایم...
این مشکلی متعارف میان کشورهایی است که مدتی طولانی با مشکل آلودگی رو به رو نبوده اند. در کشور چین، قیمت ماسک نسبت به روزهای عادی افزایش یافته و تهیه ی آن سخت شده است. توصیه ی من به مردم این است که به اندازه ی کافی مواد غذایی و بهداشتی روزانه ذخیره کنند، در خانه بمانند و خود را برای نبردی طولانی مدت با این ویروس عجیب الخلقه آماده کنند.