_{خانه ی فریدا کالو و دیگو ریورا در سان آنجل مکزیک گویی تاریخ را فریاد میزند. در مواجه ی اولیه با داخل خانه، در کنار آثار هنری دیگری که بازتاب زندگی شورانگیز این زوج مکزیکی است، تعدادی مجسمه از ریورا دیده میشود که در آنها با مواد بازی کرده است. تضاد قاطع جاییست که دکوراسیون زنگار گرفته ی خانه، شاعرانگی قطعات آنها را برجسته تر میکند. حرکتی در چهار راه کارکردگرایی و سنت گرایی مکزیکی. برای درک معماری این خانه/استودیو، نیاز به بازبینی کوچکی در تاریخچه ی زندگی فریدا و دیگو ریورا داریم. دیوار نگارِ 42 ساله، دیگو ریورا، فریدا را زمانی ملاقات کرد که او 22 سال داشت. فارغ از این واقعیت که دیگو مردی متاهل بود، خانواده ی فریدا عشق این دو را نپذیرفتند. (پدرش آن دو را فیل و کبوتر نامیده بود) داستان عشق این زوج مانند زندگیشان پرمخاطره بود. داستانی شامل خیانت، اشتیاق و درگیری های سیاسی از جانب هر دوی آنها. این زوج هنری نه تنها همچنان مهم ترین نقاشان مکزیکی هستند، بلکه به عنوان نمادی از رابطه ی عاشقانه نیز به شمار میروند. برای کسب اطلاعات بیشتر از تاریخچه ی این دو، فیلم farida  ساخته ی سلما هایک پیشنهاد میشود.}

_{معماری استودیوی فریدا کالو و دیگو ریورا}

_{1. کارکرد گرایی و رد پای لوکوربوزیه}

_{معمار استودیوی این دو هنرمند، خوان اوگرمن است. در این بنا پیش از هرچیز میشود بلافاصله تاثیر معمار فرانسوی، لوکوربوزیه را دید. خوان، معماری جوان، از مصالحی مشابه با کوربوزیه پیروی میکرد. میلگرد، شیشه، بتن و فولاد. فارغ از نوع مصالح، تاثیرات لوکوربوزیه بر روی تمایل خوان به عملکردگرایی نیز دیده میشود. در نتیجه فضاهای نشیمن به عنوان فضایی استودیویی دارای چند دیوار پارتیشن بندی شده هستند و فضاهایی کارکردی مانند شیروانی های بزرگ در این ساختمان دیده میشود. علاوه بر این، عملکردگرایی نیاز های اولیه ی این زوج را تامین میکند. محلی برای کار با حداقل فضای زندگی. در نهایت، آرزوی معمار برای در معرض دید قرار دادن لوله ها و تاسیسات برقی که سبکی صنعتی، آوانگارد و در آن زمان نادر بود، باعث ترزیق هارمونی خاصی به معماری این استدیو شده است. سبک صنعتی در سقف اره ای خانه ی دیگو بازیابی شد. کارکرگرایی و علائم صنعتی تمایل آغاز عصری جدید را در کشور نشان میدادند. معمار اما حرکات نوین دیگری هم در ساخت و ساز این بنا صورت داده است. مانند پله های مارپیچ بیرونی یا پل بتونی که خانه ی فریدا و دیگو را به یکدیگر متصل میکند.}

_{2.  سنت مکزیکی}

_{درون این مدرنیته، اشتیاق فریدا و دیگو به کشورشان و فرهنگ پاپ جاری در آن، به واسطه ی جزییاتی ریز دیده میشود. شیفتگی دیگو برای هنر و دست سازه های مکزیک شناخته شده است. به همین دلیل خوان اوگرمن در طراحی هایش با آمیختن هنر بومی در معماری، ترفند ابتکاری دیگری را از خود نشان داده است. مانند سقف سفالی روباز یا رنگ های قرمز و آبی روشن روی دیوار های خارجی. علاوه بر این، هیچ چیز به اندازه ی حصار کاکتوسی که ساختمان را محاصره کرده "مکزیک" را فریاد نمیزند. حصاری که بیش از همه، معنایی تاریخی دارد.} 

مفاهیم تاریخی این معماری

نواوری ها، زیبایی شناسی و ایده های طراحی فریدا، دیگو و خوان بی محتوا نبودند. در پشت آنها یک بافت قوی تاریخی و سیاسی وجود دارد که توسط این زوج هنری و معمار به اشتراک گذاشته شده است:

1. جایگاه فریدا کالو و دیگو ریورا

انقلاب مکزیک این کشور را طی ده سال 1910-1920 تغییر داد. پس از آن کشور نیاز داشت تا با چهره ای جدید بازسازی شود. ریورا و گالو کمونیست بودند. آنها پیشتیبان نام های بزرگی از جنبش مانند تروتسکی بودند. کسی که فریدا حتی با او رابطه داشت.کمونیسم در خانه ی آنها با سادگی ظاهر شد. خوان کمونیست خواه نیز از این فرصت به عنوان پروتوتایپی برای خانواده های کم درآمد استفاده کرد. او معماری طبقه ی کارگر را در این خانه ایجاد کرد. دیگو حتی به قدری با این ایده موافق بود که اوگرمن را برای پیش بردن آن تشویق میکرد.

2. مقابله با نفوذ هویت استعماری اسپانیا در کشور

       انقلاب مکزیک مردم را در جبهه های عملکری قرار داد و علیه سبک زندگی استعماری رهبران قدیمی کار کرد. استودیوی خانگی کالو و ریورا نمونه ای کامل از این مقاومت در برابر سبک زندگی قدیمی است که سالها به این کشور چسبیده بود. اول از همه، سایت بنا. سان آنجل حسی اروپایی دارد و ساختمان های وابسته به استعمار زیادی در آن قرار گرفته اند. دوم، سادگی بنا که در مقابل ویلاهای اشباع شده با تزیینات، مصالح و فضاهای غیر ضروری قرار میگیرد. سوم، داشتن محیطی صنعتی که نشانی از طبقه ی کارگر است. چهارم، این ساختمان از خیابان قابل مشاهده است. برخلاف خانه های استعماری که در پشت نرده های بلند و ضخیم پنهان شده بودند تا حریم خصوصی اشراف را حفظ کنند. و پنجم، نرده های کاکتوسی. سمبلی ناسیونالیستی از فضای بعد از انقلاب.

بازدید از استودیوی خانگی فریدا کالو و دیگو ریورا

با بازدید از این خانه که حالا تبدیل به موزه شده است، تمام مواردی که در این نوشته به آنها اشاره شد دیده میشود. سادگی، کارگردگرایی وهویت مکزیکی. در این ساختمان میشود آثار هنری این زوج و واقعیت های تاریخی زندگی آنها را کشف کرد. در طبقه ی همکف خانه ی دیگو ریورا نمایشگاهی از آثار او با نام Riveriano-ruso   دیده میشود. اینجا توضیحی واضح در مورد رابطه ی او با اتحاد جمایر شوروی وجود دارد. میتوان به راحتی دید که علاقه ی او به کمونیسم از کجا نشات میگیرد. استودیوی دیگو در طبقه ی اول قرار دارد. اینجا ترجمانی از فرایند خلاقیت این هنرمند موجود است. به لطف خوان، نور طبیعی به واسطه ی موقعیت جغرافیایی پنجره ها و خود اتاق محیا است. استودیو دلیل اصلی ایجاد کل این اقامتگاه بوده است. مکانی برای اتصال به فضای زندگی. سطح استودیو با ارتفاعی دو برابر خانه ها مکانی مناسب برای نقاشی های دیواری قابل حمل ریورا فراهم کرده است. در آثار خلاقانه و ناشناخته ی دیگو ریورا علاقه ی خاصی به هنر های ماقبل تاریخ و هنر به روز دیده میشود. همراه با عروسک های غول پیکر مقوایی که از سنت مکزیکی تاثیر گرفته بودند. وسایل شخصی ریورا نیز در این موزه/نمایشگاه قرار داده شده است. ریورا اتاق خواب خود را برای کار های دیر وقت یا روابطش داشت. همواره نیز به سبک مینیمالیستی. کمتر بیشتر است. خانه ی ریورا با پلی بتنی به خانه ی فریدا متصل میشود. خانه ی فریدا پوششی از رنگ آبی دارد که بعدها در خانه ی آبی فامیلی او در coyacan la casa azul نیز دیده میشود. خانه های این دو زوج به مرور فرسوده شدند و نیاز به بازسازی داشتند. برای نقاشی دیوار های خارجی آنها از روندی مشابه با روند خوان اوگرمن استفاده کردند. ( 1. رها کردن دیوار ها را از رنگ قدیمی با خراش دادن مکانیکی آنها 2.ادغام مرطوب کننده با رنگ سفید 3. اسپری رنگ با رنگ های اصلی 4. نقاشی آهک)

پشت این خانه های دوقلو، استودیویی بزرگ تر واقع شده است که برای مراسم های مختلف یا جمع کردن مهمانها از آن استفاده میشده است. در این مجموعه بنا، ترکیب پیشینه ی سیاسی مکزیک با عملکردگرایی، صنعتی گرایی و سنت این کشور دیده میشود. در این پیش زمینه دلبستگی این زوج با کمونیسم به چشم میخورد. در کنار آرزوی مکزیک برای ایجاد تغییراتی بزرگ. ساخت این استودیو در سال 1931 به پایان رسید.

"من به عنوان یک هنرمند، همیشه سعی کرده ام تا به چشم انداز خود از زندگی وفادار باشم. در این مضمون بارها با کسانی که میخواستند من آنچه که آنها میخواستند ببینم – نه آنچه خود شاهد ان بودم- به تضاد برمیخوردم." دیگو ریورا

"انقلاب در هارمونی فرم و رنگ ها و حرکات است. انقلابی تحت لوای یک قانون؛ زندگی." فریدا کالو