معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
آن‌چه بدست می‌آید، آن‌چه از دست می‌رود ... درباره فیلم هجومِ شهرام مکری
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1399/03/13
مـنـــــــبـع : مجله‌ی "۲۴"، شماره‌ی ۹۴، آذر ۱۳۹۶ به قلم نوید پورمحمدرضا
تعداد بازدید : 908

1.

دیوید بُردول در تفاوت میان مایکل مان و تونی اسکات، دو طلایه‌دار سینمای اکشنْ جنایی معاصر، بحث وقار در برابر تعجیل را پیش می‌کشد[i]. اولی پیکتوریالیستی است ناب‌گرا که در پس اکشن‌هایش به دنبال متانتی موقر است، دومی اما مشغول خط‌خطی و شکلک کشیدن روی سطح صحنه‌های چگال و پر از جزئیاتی است که خلق کرده. اولی به ما اجازه می‌دهد تا جذب تصاویرش شویم، دومی اما ترکیب‌بندی‌های معرکه‌اش را، در کثرتی گیج‌کننده، یکی بعد از دیگری رها می‌کند. اولی خالق رنگ‌هاست، خالق سطوح آبی‌فام، و فیلم‌هایش دعوتی‌اند برای نظاره‌ی سرعت اکشن در سکون رنگ‌، دومی اما آفریدگار جنبش و تحرک است، و ضرباهنگ سریع فیلم‌هایش به‌ندرت فرصتی برای دیده شدن ترکیب‌بندی‌های ظریف و پیچیده‌اش باقی می‌گذارند و در کسری از ثانیه آن‌ها را پیش چشمانمان غیب می‌کنند. این تقابل ماندگاری است در برابر گریزپایی، تمنای اندکی ثبات در برابر شتاب هایپررئالیستی یک عصر. اگر مان و اسکات را، به گواه بستر بیش‌وکم مشترک و پرداخت به‌غایت متفاوت، دو سر یک طیف در نظر بگیریم، آن‌وقت شاید بتوانیم با این طیف کمی بازی کنیم، چیزها و پدیده‌ها را در معرض رنگ‌هایش بنشانیم، از آن استعاره بسازیم، و آن را استعاره‌ای برای فهم دیگر چیزها و پدیده‌ها کنیم.

۲.

شهرام مُکری یک تونی اسکاتِ تمام‌عیار است، اما کاش کمی هم مایکل مان بود. سوء‌تفاهم نشود! مکری خود اسکات یا کپی برابر اصل او نیست؛ او خودش است اما خودش شبیه به اسکاتی است که به جای تصویر و ترکیب‌بندیِ تصویر، روایت و اجزاء رواییْ مصالح اصلی کارش هستند. او با همان حساسیت و جنونی با روایت برخورد می‌کند که اسکات با تصویر، بهای این جنون را هم می‌پردازد همان‌طور که اسکات می‌پرداخت. ماکسیمالیسمِ روایی مکری همان‌قدر مخاطب را به دردسر می‌اندازد که ماکسیمالیسمِ تصویری اسکات. در هر دو با یک ماراتن تمام‌نشدنی طرف هستیم: در فیلم‌های اسکات، متوسط طول نما آن‌قدر کوتاه می‌شود، و آن‌چنان تصاویر، سیال و پی‌درپی، در هم می‌روند که دیگر برش معنای خود را از دست می‌دهد و ما خود را غرقه در تصاویر به‌ظاهر پیوسته‌ای می‌بینیم که به‌واقع چند هزار برش آن‌ها را از هم جدا کرده‌اند؛ در فیلم‌های مکری، مشخصاً دو فیلم آخر، اصلاً برشی در کار نیست، اما روایت آن‌چنان تاب برمی‌دارد، در مسیرهایش تکثیر می‌شود، در چرخه‌های زمانی گم می‌شود و در شبکه‌‌های تودرتو غرق، که گویی هزاران برشْ آن را هزاران تکه کرده‌اند. تماشاگرانِ اسکات در پی تصاویر و ترکیب‌بندی‌های هر دم محوشونده‌اش می‌دوند و همیشه عقب‌ترند، تماشاگرانِ مکری هم در پی روایت و مسیرهای هر دم تکثیرشونده‌اش می‌دوند و همیشه عقب‌ترند. مکری یک تونی اسکاتِ تمام‌عیار است، اسکاتی که آمیختگی تصاویر را با آبگونیِ روایت تاخت زده؛ اما کاش کمی هم مایکل مان بود.

۳.

هجوم پیچیدگی رواییِ ماهی و گربه را دوچندان کرده. به رغم لوپ‌های زمانی و دوایر روایی، ماهی و گربه به‌مراتب فیلم سربه‌راه‌تری بود. در آن‌جا، داستان فیلم، مناسبات میان کاراکترها، و پیشینه و انگیزه و مقاصدشان به لطف دیالوگ‌ها، خرده‌داستان‌ها، و از همه مهم‌تر قصه‌های تمثیلی و صدای روی فیلم کاراکترها تا حدی قابل‌تشخیص بودند. دست‌کم مطمئن بودیم قاتلانی وجود دارند و قربانیانی. در هجوم حتی از همین حداقل‌ها، همین کلیات هم مطمئن نیستیم. راوی (علی) و صدای روی فیلم او غیرقابل‌اعتماد و متزلزل‌تر از هر زمان دیگری است. در لوپ اول روایی، صدای روی فیلمش اعتراف می‌کند که هزار بار هم که پلیس‌ها صحنه‌ی قتل را بازسازی کنند، "به همه خواهم گفت که سامان رو من کشتم، خودِ خودم به‌تنهایی". در لوپ دوم، در بازسازی دوم، وقتی که نقشش تغییر کرده و نقش پیشینش به کاراکتری دیگر (احسان) داده شده، با خود زمزمه می‌کند که "می‌نویسم تا یادم بمونه که دو نفر رو بخاطر سامان کشتم". دوربین هم همراه با او، آن‌سوی دیوارها، همدستی‌اش را در قتل همان دو جوانی نشان می‌دهد که در لوپ اول و این‌سوی دیوارها گمان می‌کردیم هیچ نقشی در آن نداشته و اصلاً به تلافی جان آن‌ها و در دفاع از جان خود، سامان را کشته است. در لوپ سوم، صدای روی فیلم راوی بعد از ملاقات با سامان (روح سامان) اعتراف می‌کند که "کاش به همه بگم که سامان این بیرونه، درست همین پشت... کاش به همه بگم که هیچ‌وقت سامان رو نزدم و از همه مخفی‌ش کردم". از کشتن سامان تا همدستی با او در کشتن صادق و کامبیز، و دست‌آخر تا نجات سامان یا همزاد او: خواهرش، نگار در فاصله‌ی سه لوپ.

به این ذهن پریشان اضافه کنید همزیستیِ خطوطِ زمانی چندگانه و نوارهای موبیوس روایی فیلم را. حین بازسازی صحنه‌های قتل، زندگی اکنون کاراکترها جاری‌ست، و حین این دو، حیاتِ ذهنی راوی که آکنده‌ست از صداها و اشباح. از لوپ دوم، ماجرا از این هم پیچیده‌تر می‌شود:راوی، به‌واسطه‌ی تعویض نقشش، به کرّات از مسیرهای تعریف‌شده‌ی لوپ اول، که همان مسیرهای بازسازی‌ست، خارج می‌شود، کمی آن‌سوتر از صحنه‌های بازسازی، بیشتر در پشت صحنه می‌پلکد، با همزاد سامان، نگار، حرف می‌زند، در انبار سرک می‌کشد و محموله (چاقو) را برای کشتن سامان/نگار می‌گیرد و بعد در لحظه‌ی مشخص دوباره به صحنه‌ی اصلی برگردد تا این‌بار نقش تازه‌اش را بازی کند. در لوپ سوم، واقعیت و بازسازی واقعیت، صحنه و پشت‌صحنه، بیشتر کنار زده می‌شوند و فضا هر چه ذهنی‌تر و هذیانی‌تر می‌شود. دیوارها دهان باز می‌کنند، سامان ظاهر می‌شود، راوی هر چه بیشتر از عینیتِ واقعیت و بازسازی دور می‌شود، از پلیس‌ها و نگار و دیگر هم‌باشگاهی‌ها هم، و هر چه بیشتر و بیشتر با اشباح و ارواح دمخور می‌شود. در این لوپ، زمان جمع‌تر شده، گویی دیگر زمان راوی با زمان آن‌ها که بازی می‌کنند و بازسازی، همتراز نیست. صداهایی از پشت دیوارها، راوی را می‌خوانند که هر چه سریع‌تر در نقش جدید خود به صحنه‌ی بازسازی برگردد، او اما در میدان جاذبه‌ی سامان، پیشوا، او که همه را، زندگی‌ها را زیر نظر دارد و در پی فراهم کردن لشکری‌ست، گیر اُفتاده. ما هم اما گیر اُفتاده‌ایم. درون لوپ‌ها، در هزارتوی دالان‌ها و اتاقک‌ها، در مرز تمیزناپذیرِ واقعیت و بازسازی و هذیان. بازیچه‌ی دستان خالقی شده‌ایم که پیداست ماه‌ها و روزها برای طراحی این هزارتو، برای تعبیه‌ی دیوارها و مسیرها و دوربرگردان‌هایش درون ساختمانِ فیلم، برای مدل‌سازیِ تقاطع‌ها و محاسبه‌ی زمان و زاویه‌ی برخورد در آن‌ها، وقت و انرژی گذاشته. ما درون این هزارتو می‌دویم، میان دیوارها و مسیرهایش می‌‌گردیم، در تقاطع‌ها می‌ایستیم و برخوردها را می‌بینیم، اما همیشه چند گام عقب هستیم. برای نزدیک شدن به این جهان، اگر از تعبیر دورنیات کمک بگیریم، بیش از هر چیز به چشم روایی Narrative eye نیاز داریم، اما نه یک جفت، که صدها.

۴.

اما ما صدها جفت چشم روایی نداریم، همان‌طور که صدها جفت چشم پیکتوریال Pictorial eye برای فراچنگ آوردن ترکیب‌بندی‌های فرّارِ اسکات. راه‌حل چیست؟ فیلم‌ها را صد بار ببینیم؟ مکری و اسکات، البته به شیوه‌های متفاوت، ضعف و نارساییِ فیزیولوژیکِ سیستمِ دیداری‌ـ‌شنیداری‌ ما در مواجهه‌ با هجوم سریع نور و تصویر و صدا و روایت را به رخمان می‌کشند. و کنایه‌آمیز این‌که، وجود هر دو تا حد زیادی وابسته به استنباط‌های اشتباه ما، در گرو عدم توانایی ما در فراچنگ آوردن دیتاهای سمعی و بصری و روایی آن‌هاست. در تلاشی که بند قبلی برای تشریح و کالبدشکافیِ هزارتوی روایی فیلم انجام داد، چه بسیار نکته‌هایی که نادیده گرفته‌ شدند، دیتاهایی که از قلم افتادند، و چه بسیار خطاهای احتمالی‌ای که در فراچنگ آوردن‌ها و استنباط‌ها رخ دادند. ما این فیلم‌ها را در سینما می‌بینیم، دو‌بار، سه‌بار، حداکثر چهاربار؛ بسته به این‌که چقدر تماشاگر کنجکاو و سمجی باشیم. اما این همیشه کم است. در برابر آن زمان چند ماهه‌ای که صرف طراحی مسیرهای روایی و چینش عناصر درون قاب‌ها شده، وقتی آن مسیرها و این قاب‌ها، این‌قدر بی‌رحمانه و شتاب‌آمیز، از مقابل چشمانمان می‌گذرند، چند ساعتی که ما در تاریکی سینما به یکبار و چندبار دیدن آن‌ها اختصاص می‌دهیم، چیزی به حساب نمی‌آید. آن‌ها، آن طراحان و چینندگان، همواره از ما جلوترند، در برابر دیتاها و معناهایی که ما استخراج می‌کنیم، همواره چیزی تازه در آستین دارند که ما ندیده‌ایم، نگرفته‌ایم. مخاطبِ نوعی در مواجهه با هجوم، حتی اگر با دقت و مشقت فراوان از منطق لوپ‌ها و تقاطع‌ها و مسیرها سر دربیاورد، تازه باید حواسش را به این جمع کند که چطور جزئیات، کلمه‌ها در هر بار تمرین و بازسازی ممکن است تغییر کنند: یکبار آن چیز را در A3 گذاشته‌اند، بار دیگر در A4. البته شاید آن‌ها اصلاً یک چیز نباشند، یکی به بازسازی حوادث گذشته تعلق داشته باشد، به قضیه‌ی سامان، و دیگری به حوادثی که قرار است از راه برسند، به قضیه‌ی نگار. این‌ها همه مفروضاتی‌اند که مخاطب باید در بازبینی و بازنگری‌های مدام آن‌ها را حذف، اصلاح، یا تثبیت کند. هجوم بهای این خلاقیت، این خلاقیتِ نرمش‌ناپذیر و افراطی‌گری روایی‌اش را احتمالاً در جایی خواهد پرداخت؛ شاید آن‌جایی که مجبور می‌شود از سالن سینما، از تاریکی و لختی درون آن کوچ کند و ساکنِ صفحه‌ی مانیتورها و نمایشگرهای خانگی شود: آن‌جا که می‌توان در برابر هجوم بی‌درنگ اشکال و صداها و سرنخ‌ها مطیع نبود و با متوقف کردن تصویر، جلو و عقب بُردنش، و دور کُند دیدنش، شکل تازه‌ و کاملاً شخصی‌ای را از ریتم و شتاب طبیعی تصاویر تجربه کرد. وسواس مخاطبی که می‌خواهد تمامی دیتاهای سمعی و بصری و پیچ‌وتاب‌های روایی فیلم را فراچنگ آورد، و همان مسیر چند ماهه‌‌ی طراحی‌ها و چینش‌ها را این‌بار به شکل معکوس طی کند و از روی نسخه‌ی تمام‌شده، گرافیک و معماری و جغرافیای فیلم را در پس ذهن و روی کاغذ تجسم و تصویر کند، دست‌آخر به این می‌انجامد که فیلم را با خود از سالن سینما به خانه‌ ببرد.

۵.

کاری که مکری انجام می‌دهد، دست‌کم در مواجهه و ارتباط با تماشاگر، البته که تازه نیست. توماس الزسر در مقاله‌ای کلیدی و دوران‌ساز از پدیده‌ یا گرایشی متمایز در سینمای معاصر صحبت می‌کند، شامل دسته‌ای از فیلم‌ها از ژانرها و سبک‌ها و ملیت‌های مختلف که تمرکزشان بر ذهن و بازی، سازوکارهای ذهن و قواعد درونی بازی، و گاه تداخل و برهم‌کنش میان آن‌هاست. او ظهور و کثرت تدریجی این فیلم‌ها را نشانه‌ای از ایجاد یک "بحران" در ارتباط میان فیلم و تماشاگر تفسیر می‌کند، این‌که چطور موقعیت تماشاگر کلاسیک به چالش کشیده می‌شود، انتظارات معصومانه و مألوفش به بازی گرفته می‌شود، و این‌که اساساً چطور سازوکارهای ادراک و دریافت و مصرف فیلم‌ها تغییر می‌کنند. این اصلاً اغراق‌آمیز نیست که از این حیث، مکری را به گواه تجربه‌گری‌های روایی و سینمایی‌اش در امتداد مسیر فیلمسازها و فیلم‌هایی بنشانیم که الزسر نام می‌برد: لینچ، فینچر، کافمن، نولان، هانکه و فیلم‌هایی نظیر بازی، باشگاه مشت‌‌زنی، بزرگراه گمشده، ممنتو، بدو لولا بدو، مظنونین همیشگی، بازی‌های خنده‌دار و ... . او از سویی به‌واسطه‌ی صدای روی فیلم‌ و خاطره و روان آسیب‌دیده‌ی کاراکترهایش، پای ذهن و سازوکارهای درونی و پیچیده‌ی آن را وسط می‌کشد، و از سوی دیگر با راهی کردن کاراکترهایش در چنبره‌ی روایت و دالان‌های تودرتو و لوپ‌های زمانی، یک بازی درست‌وحسابی ترتیب می‌دهد. فیلم‌های او حاصل تلفیق یک ذهن نقشه‌کش و یک بازی ذهنی هستند. او در این راه اما گاه عجیب افراط می‌کند. در سودای راه انداختن این بازی ذهنی، چیزهایی را فدا می‌کند، چیزهایی به‌ناگزیر فدا می‌شوند.

نباید از کنار گله و شکایتِ تماشاگرِ خوش‌نیتی که به قصد درگیر شدن با لایه‌های روایی و سطوح زمانی و کانون‌های معنایی فیلم به تماشای آن نشسته و اکنون احساس سرخوردگی می‌کند، به‌سادگی گذشت. قطعاً توان استنباط و قوه‌ی داوری و تجربه‌ی فیلمیک مخاطبان تأثیرگذار است، اما عواملی را هم می‌توان به خود فیلم نسبت داد. اشتیاق و حیرت چند درصد از طرفداران دوآتشه و مخاطبان مشتاق یک کالت‌ مووی مثل باشگاه مشت‌زنی ناشی از فهم و درک کامل ترفندهای روایی و مدل غریب داستان‌گویی آن است؟ آیا باشگاه مشت‌زنی به همان دلایلی که برای آکادمیسین‌ها اهمیت دارد، نزد مخاطبانِ پرشور و پرتعدادش عزیز است؟ آیا همه‌چیز به روایت و مدل داستان‌گویی و پیچش‌ها و خمش‌های آن برمی‌گردد؟ سهم چهره‌ها، مشت‌ها، ژست‌ها، آن زندگی زیرزمینی خرابکارانه، آن لحظه‌های التهاب و عرق، آن‌گاه که موقتاً حقه‌ها و چرخش‌های روایت آرام گرفته‌اند و زندگی طبیعی جاری شده، سهم این‌ها چقدر است؟

هجوم، به شکلی افراطی، عقلانی است و، به شکل جنون‌آمیزی، حساب‌شده است؛ کارِ ذهنیْ خلاق و حساب‌گر که امکان ندارد حساب ثانیه‌ها، دقایق و لحظات را از دست بدهد. سازه‌ای دقیق می‌سازد، بازی‌ای پیچیده و ذهنی و چندلایه ترتیب می‌دهد، و در تمام این لحظات، بر همه چیز، کنترلی تام و تمام دارد. هجوم ساخته‌ی یک هومو فابر یاانسان سازنده است تا یک هومو لودنز Homo ludens یاانسان بازیگوش؛ خالقی که قادر است پیچیده‌ترین بازی‌ها را طراحی کند، اما خودش چندان اهلِ بازیگوشی، شوخی و فراغت، و تفریح و سرگرمی نیست. سخت‌ترین بازی را در هجوم طراحی کرده، اما فرصت یا شاید اشتیاقی برای نظاره‌ی بازی پسران فیلم در آن باشگاه عجیب‌وغریب ندارد. حاضر نیست ذره‌ای از درون لوپ‌ها و مسیرهای طراحی‌شده‌اش بیرون بزند، نفسی بکشد، و به پسران، و مهم‌تر از آن، به فیلم اجازه‌ی تنفس و فراغت بدهد. این یک وقت‌گذارنی بیهوده نیست، که فرصتی‌ست برای آشنایی؛ در ساده‌ترین سطح، آشنا شدن با نام کاراکترها، آن زمان که در میانه‌ی بازی، لحظاتی بیرون از چنبره‌ی بازسازی‌ها، نام هم را صدا می‌زنند؛ فرصتی‌ست برای لمس کردن اتمسفر و حس کردن رنگ و مودی که تا پیش از آن فقط پس‌زمینه‌‌ای بوده‌اند برای جدیت روایی و پیشبرد طرح داستانی. این وقفه‌ای‌ست در ماراتن روایت تا آن‌ها که جا مانده‌اند، نزدیک‌تر شوند، آن‌ها که رسیده‌اند، سیراب شوند، و آن‌ها که تا این لحظه بی‌وقفه با چشم روایی و نیروی تعقل ماراتن را دنبال کرده‌اند، کمی هم چشم پیکتوریال خود را باز کنند و به شب و تاریکی و حصار و بیماری، نه فقط به عنوان یک دیتای داستانی برآمده از دیالوگ‌ها، که به عنوان یک وضعیت وجودی، یک ایده، یک سرنوشت فکر کنند و بتوانند جهان برساخته از آن‌ها را لمس کنند.

این‌جا شاید همان‌جایی‌ست که مکری می‌تواند در کنار تونی اسکات بودن، کمی هم مایکل مان باشد و در کنار ایده‌آْیست بودن، کمی هم دموکرات؛ کسی که حق انتخاب‌های بیشتری را در مقایسه با مسیرها و دالان‌ها و لوپ‌های روایی‌اش در اختیار مخاطب می‌گذارد، جای مشارکت بیشتری را برای او باز می‌کند، و در مارتن روایت سهم بیشتری را برای این‌پا و آن‌پا کردن‌ها، پیش نرفتن‌ها، درجا زدن‌ها، و بازی‌ها و فراغت‌ها در نظر می‌‌گیرد.



[i] برگرفته از مقاله‌ی «تونی و تئو»؛ مقاله‌ای که بُردول بعد از مرگ تقریباً هم‌زمانِ تئو آنگلوپولوس و تونی اسکات نوشت و در آن دو سینمای به‌ظاهر متفاوت از هم را وسط گذاشت. امیر خضرائی‌منش در شماره‌ی ششم فصلنامه‌ی فیلمخانه آن را ترجمه کرده است.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group