یکی از سازنده ترین روش هایی که کشورها از آن طریق می‌توانند از تراژدیِ شرایطی همچون پاندمی کنونی خود را نجات دهند، آنالیز نقاط ضعف و قدرت سیستم بهداشت و درمانی خود در زمان بحران به منظور بازطراحی و بازسازی آن برای بهبود عملکرد و توانایی آن برای ایستادگی در برابر مصیبت های آینده است. این امر برای تمامی کشورها، صرف نظر از شرایط اقتصادی یا سیاسی آن ها، صدق می‌کند. اما در کشورهای ضعیف تر که در مقابل بیماری های کشنده به مراتب آسیب پذیرتر هستند، از اهمیت بیشتری برخوردار است.

هنگامی که پس از زلزله ی سال 2010، وبا در هائیتی شایع شد، بعلت عدم وجود ردی از این بیماری در بیش از یک قرن اخیر در این کشور، هیچ امکاناتی برای درمان آن وجود نداشت. اکثر اهالی هائیتی پس از ابتلا به وبا، در چادرهایی تحت درمان قرار می‌گرفتند که در آن ها امکان کنترل دما و جلوگیری از پخش بیماری امری غیرممکن بود. سازمان بهداشت هائیتی به نام مرکز گسکیو، از گروه طراحی MASS اهل بوستون ماساچوست، درخواست نمود تا مرکز تخصصی درمان وبا را در منطقه ی پورت ا پرینس کشور بنا کنند.

مرکز درمان وبای گسکیو، به نقل از یکی از موسسین آن، مایکل مورفی، در برنامه ی لایو اینستاگرامی صفحه ی Design Emergency، با تکیه بر باور گروه MASS، "طراحیِ خوب، یک حقوق انسانی است" بنا نهاده شده است. کنترل و پیش‌بینی جریان هوا و نور در بیرون و درون ساختمان، و همچنین توسعه ی سیستمی برای جلوگیری از آلوده شدن سفره های آب توسط فاضلاب، اموری حیاتی محسوب می‌شدند. مرکز درمان وبای گسکیو هم اکنون برای مقابله با این بیماری مهلک جدید، به مرکز درمان کوویدـ19 بدل گشته است. گروه "" نیز در حال اشتراک گذاری اطلاعات و تجربیات خود در زمینه ی طراحی مرکز درمان وبا و دیگر پروژه های کنترل بیماری خود با همکاران معمار و طراح خود در قالب راهنمای قواعد سرانگشتی هستند، که از سایت آن ها قابل دانلود می‌باشد.