طراح معاصر اندرو پونتی "جزیره" را به عنوان یک تراموای دو طبقه و بدون راننده برای دوران درگیری جهانی با کرونا طراحی کرده است. این پروژه ی نوآورانه مبتنی بر فاصله گذاری اجتماعی است و تحرک و پایداری صنعتی، حمل و نقل عمومی و طراحی شهری را در خود جای داده است.
این ایده نام خود را از طراحی داخلی خلاقانه اش به ارث می برد؛ جایی که نیمکت های بزرگ دایره ای شکل فاصله گذاری اجتماعی را تسهیل می کنند و باعث می شوند مسافران در یک الگوی شعاعی، رو به منظره ی بیرون بنشینند. در عین حال، در طراحی خارجی این تراموا از چشم انداز شهری محلی الهام گرفته شده و طرح دارای سطوحی مشابه ساختمان های شیشه ای با گوشه های گرد در هنگ کنک است. خانه هایی که نور طبیعی را در طول روز از طریق پنجره های خمیده و گنبدی شکل وارد خانه می کنند و شب ها منظره ای دلهره آور به وجود می آورند.
فناوری رانندگی بدون راننده فضای داخلی تراموا را بهینه کرده است و در کنار مدیریت زمان سفر، امنیت آن را نیز افزایش می دهد. تراموا دارای یک کانکتور جمع شونده برای شارژ سریع تلفن همراه در ایستگاه های ترامواست و لامپ های عمودی بزرگ آن باعث افزایش دید در تمام شرایط آب و هوایی می شوند. از ویژگی های طراحی داخلی این تراموا می توان به دیوار هایی به سیاهی ذغال سنگ، صندلی های مدورِ نرم و کفپوش های چوبی طبیعی اشاره کرد که محیطی بی طرف و دوستانه را به وجود می آورند. این تنوع رنگی در کنار پالت تیره رنگ، قاب ها و زیبایی های شهری هنگ کنک را برجسته می کند.
این پروژه شامل ایده ای برای بهبود شرایط توقف گروهی در ایستگاه ها نیز می شود. طرحی که ساختار ظاهری ساده و براقی دارد؛ با باز بودن خروجی ها از هر دو طرف، جریانی خطی و منظم از مردم در محیط تسهیل می شود. علائم گرافیکی نیز افراد را قبل از سوار شدن در انتخاب مسیر ها و پرداخت هزینه ها راهنمایی می کنند، کاری که ارائه ی خدمات شبانه روزی را بهینه تر می کند.