معماران سرگی ماکنو   به ما یاداور می شود شیوع جهانی ویروس کرونا تلنگری برای طراحی خانه ی زیرزمینیِ پلن بی بود اثری  که می توان ان را در زمره طرح های معماری کانسپچوال و مفهومی دانست.

ان ها می نویسند:
"ما متوجه شدیم که جهان، شگفتی های ناخوشایند بیشتری برای ما دارد، که حتی کشور های توسعه یافته تر از نظر شرایط اجتماعی و زیست محیطی، آمادگی مقابله با آن ها را ندارند. به جای به تصویر کشیدن یک پناهگاه ساده، استودیو مکانی راحت را برای پنهان شدن طراحی کرد که شخص دوست داشته باشد در آن زندگی کند، حتی در صورتی که جهان به آخر نرسیده باشد و بحران همه گیری کرونا نیز برطرف شود".

در رندر ها، خانه در جنگل های اوکراین و احاطه شده توسط درختان تصویر شده. یک هلیپاد امکان تخلیه و رسیدن به پناهگاه را فراهم می کند.

"ما به این سوال علاقمند بودیم که آیا  ممکن است به کمک راه حل های معماری امکان یک زندگی کامل را برای مدتی طولانی در زیرزمین فراهم کرد؟ جایی که علاوه بر محافظت برابر ویروس، امکان برآورده کردن نیاز ها و سرگرمی را نیز داشته باشیم." بخش بالای زمین این خانه از دو حجم متقاطع بتنی تشکیل شده است.این متریال برای توانایی اش در "تولید حس امنیت و همچنین جذابیت های زیبایی شناسی"اش انتخاب شده است.

یکی از حجم ها مانند یک مخروط وارونه است، با سقف مسطح که محل فرود هلیپاد است. حجم دیگر مستطیل شکل است  . تا حدی قطع شده تا یک ورودی منحنی شکل را ایجاد کند. یک راه پله ی مارپیچ که به زیرزمین می رسد و استودیو آن را به صورت لایه های مدور به تصویر می کشد. 

لایه اول که 15 متر زیر زمین است، شامل یک سری فضای زیستی می شود که برای دو یا سه خانواده طراحی شده است. این شامل یک سالن بزرگ است که توسط یک جفت دیوار بزرگ منحنی محصور شده. یک دیوار شامل قفسه های کتاب تمام قد می شود که یک کتاب خانه را تشکیل می دهد. در حالی که دیوار دیگر  کاناپه های کوسن شده را محصور می کند.این فضا امکان ایجاد یک سینمای خانگی را فراهم می کند.

در مرکز سالن، یک نورگیر استوانه ای قرار دارد که در آن درخت کاشته شده و نور پس زمینه آن به صورتی است که به نظر می رسد که خورشید در حال درخشیدن است. "ما علاقه داشتیم فضای زیرزمینی را با این روش آزمایش کنیم تا این تصور را  ایجاد کنیم که روی سطح زمین هستیم."

" مردم مدرن بیش از حد به آزادی و عدم محدودیت عادت دارند. زندگی در یک پناهگاه، حتی اگر خیلی هم راحت باشد، زندگی در چارچوب است. ما تلاش کردیم فضایی را خلق کنیم تا این حس را در مردم به حداقل برسانیم."

توهمات بیرون از خانه حتی در محل خواب هم ایجاد می شوند. در یکی از اتاق خواب های مستربه جای پنجره، صفحات دیجیتال،از کف تا سقف قرار دارد.این قابلیت می تواند تنظیم شود تا مناظر مختلفی مثل کوه های برفی و کف خیابان نمایش داده شوند. یکی دیگر از اتاق خواب ها  با پیاده رویی که از پیچک پوشیده شده روبرو می شود.

استودیو همچنین تصمیم گرفت که یک آشپزخانه ی حرفه ای کامل را با کابینت های استیل و کانتر های آماده، به این خانه اضافه کند و این فقط برای شرایطی است که ساکنین، آشپزی را به عنوان سرگرمی انتخاب کنند در حالی که منتظر بهبود شرایط دنیای بیرون هستند.

یک اتاق باغ به پرورش سبزیجات و میوه ها اختصاص داده شده، همچنین یک اتاق پزشکی،یک اتاق مخصوص قدم زدن حیوانات و یک مکان ضدعفونی در این خانه قرار دارد. برای حفظ تناسب اندام، ساکنین می توانند به ورزشگاه خانگی بروند.این اتاق شامل یک بخش مراقبتی فوق مینیمال و یک استخر می باشد که با چراغ های سبز رنگ روشن می شود تا کار بران را به جای یک استخر بی روح ورزشی در فضای یک اقیانوس قرار دهد.

این لایه کامل از خانه زیرزمینی پلن بی توسط "حلقه تخلیه" محاصره شده است که تقریبا از هر اتاق قابل دسترسی است و و امکان فرار را در صورت نیاز فراهم می کند. در آینده، زیرزمین بیشتر مکانی خواهد بود که به سیستم های تصفیه آب و ژنراتور ها اختصاص داده می شود و چاهی برای تامین آب در آن وجود دارد.

"این پروژه بازتابی است از ادامه زندگی انسان تحت هر شرایط سخت و تلاش برای پیدا کردن یک پاسخ به این سوال که آیا معماری می تواند زندگی را در سطح ایجاد کند درحالی که در عمق اتفاق می افتد."

البته این اولین پروژه ی کانسپچوال سرگی ماکنو نیست. در سال 2017 این استودیو از تصویر یک خانه ی خیالی دیگر رونمایی کرد.

این بنا می تواند در پایه کوه های کارپات اوکراین واقع شود و به عنوان یک راه فرار برای زندگی "عشایر معاصر" که از زندگی شهری خسته شده اند خدمت کند.