این گنبد در یک منظره زیبا در طبیعت وحشی کاستا پارادیسو ساخته شده است. درست روبروی خلیج آسینارا، پروژه ای قرار گرفته که "معمار اهرام"  یعنی دانته بینی آن را در سال 1969 طراحی کرده است. مایکل آنجلو آنتونیونی، سازنده مشهور فیلم "صحرای سرخ" که در نزدیکی بودِلی فیلمبرداری شده بود، عاشق مناظر این جزیره بود و دانته بینی را استخدام کرد تا ویلایی را به عنوان ادای احترام و خانه عشق برای شریک زندگی اش، مونیکا ویتی بسازد.

در شمال ساردینیا نمونه های زیادی از معماری وجود دارد که با احترام کامل به طبیعت اطراف، در منظره محو می شوند که  این به خودی خود یک شاهکار واقعی است. خانه ی گنبدی آنتونیونی، حتی بدون ایجاد کوچکترین اختلالی در زیبایی اطراف، یک کنتراست شاعرانه با محیط آفریده است.

 بینی و آنتونیونی،  یک هفته را در محل گذراندند تا بتوانند چیزی را که آنتونیونی، جوهر یک خانه می داند، دریابند. آنتونیونی می گفت: "من می خواهم بوی سنگ ها به مشامم برسند. خانه باید یک "محیطِ مجسمه سازی شده" باشد." در واقع با توجه به ایده کسانی که در آنجا زندگی می کنند، پوسته ای خالی بهترین انتخاب بود.

تکنیک ساخت بنای گنبد از نظر معماری نوآورانه بود. این معمار سیستم "بینیشل" را توسعه داد: پوسته های بتنی به قطر 12 متر که فقط در 60 دقیقه ساخته می شدند. سیستم وی شامل ریختن بتن بر روی یک غشا دایره ایِ تقویت شده با ساختار فولادی بود که با متورم ساختن این غشا با فن، آن را به به ارتفاع مورد نظر می رساند و با حفظ فشاری ثابت ادامه می یافت و پس از سفت شدن بتن، فن خاموش می شد.

طبق سیستم ساخت و ساز بتونی نیمه کروی، ویلا در طول یک روز در سال 1964 ساخته شد. در این راستا، گرانیتِ محلی به سیمان اضافه شد تا بنا، با رنگ سنگهای اطراف مطابقت داشته باشد. بالای گنبد با فرمی آزاد بریده شده و یک باغ مرکزی در آن با گل و گیاهان محلی کاشته شده که در معرض آفتاب و باران قرار گرفته اند.

این خانه تابستانی، به خانه ای برای تمام فصول تبدیل شد. لا کاپولا به عنوان یک بنای آینده نگرانه، یک ادای احترام بزرگ و معماگونه از هنرمند به معشوقش، نمادی از یک کمالِ مطلق در کنتراست با نقصِ با شکوه این منظره: یک بنای شاهکار در دوران پیشتازان معماری.