مجتمع کارِن دمیرچیان/ تارخانیان،
خاچیکیان، پوگوسیان و موشِگیان
مجموعه ورزشی و مجموعه سالن های کنسرت
کارن دمیرچیان، یک مجموعه بزرگ تفریحیْ ورزشی است که در غرب ایروان، پایتخت
ارمنستان واقع شده است. طراحی سازه ای این مجموعه شبیه پرنده ای بزرگ با بالهای
باز است، طرحی بسیار منحصر به فرد در شهر که نماد برتری و آزادی است. این سازه در
سال 1983 برای عموم باز شد، اما چند سال بعد بر اثر آتش سوزی ناگهانی، مدیریت
مجتمع مجبور شد که درهای مجموعه را تا بازسازی کامل آن در سال 1987، بسته نگه دارد.
در میان تمامی عناصر منحصر به فرد این مجموعه، کانسپتِ طراحی معمارانِ آن، 184 پله
ای که به تپه ی تسیتْسِرْناکابِر منتهی می شود و همچنین یک تریبون چرخشی که می
تواند فضای مناسبی برای نشستن ایجاد کند، بوده که برایشان جایزه دولتی اتحاد
جماهیر شوروی را در سال 1987 به ارمغان آورد. این مجموعه شامل یک سن اصلی (شامل 8800
صندلی)، یک سالن کنسرت (شامل 1900 صندلی)، سالن ورزشی (شامل 2000 صندلی)، سالن های
دیپلماتیک و یک سرسرا برای فضای نمایشگاهی می باشد. از زمان تأسیس و تا به امروز،
این مجموعه صدها رویداد و کنفرانس مانند کنسرت ها، قهرمانی ها و افتتاحیه های
ریاست جمهوری و غیره را در خود جای داده است.
سیرک ایالتی کیشینو / آلا کیریچِنْکو و
سیمونی شویهِت
در زمان افتتاح، سیرک دولتی مولداو،
یک مکان آوانگارد با طراحیِ غیر معمول و کمتر دیده شده و تجهیزات جدید و فضاهای
بزرگ تمرین بود که هنرمندان سیرک را از سراسر جهان به خود جذب می کرد. این مکان به
عنوان بزرگترین سالن اجتماعات کشور در نظر گرفته می شد، زیرا پلان آن، ظرفیت 1900
صندلی را داشت. 7 سال پس از افتتاح، مجسمه ای از دو هنرمندِ آکروباتیک توسط ماتیوی
لوینسون در بالای سردر اصلی نصب شد که از ورود افراد به مجموعه استقبال می کرد.
متأسفانه به دلیل بحران اقتصادی جدی و تورم سریع در کشور، مجموعه در سال 2004 رها
شد و یک دهه بعد، دوباره توسط وزارت فرهنگ و شرکتهای خصوصی دوباره باز زنده سازی
شد اما در مقیاسی کوچکتر از قبل، با حدود ظرفیت تقریباً 300 نفر. وضعیت فعلی سازه
سیرک نسبتاً خوب است که فقط نیاز به بازسازی جزئی روی عناصر تزئینی و نما حس می
شود.
مجموعه ورزشی سن پترزبورگ / آی ام
چایکو، ان وی بارانوف، وی اِف یاکولِف، آن اِی ولادیسْلاووا، اِی پی موروزوف
این پروژه که قبلاً به عنوان مجتمع
ورزشی و برگذاری کنسرتِ "لنین" در دوران اتحاد جماهیر شوروی شناخته می
شد، در منطقه موسْکوفْسْکی واقع شده است که شامل یک مجتمع تجاری شامل خیابان مسکو،
پارک پیروزی و خود استادیوم ورزشی بود. این استادیوم دایره ای شکل ، جاذبه ای برای
بازدید کنندگان و ساکنان شهر نیز بود که تعداد زیادی کنسرت، نمایشگاه، رویداد و
بازی های محلی و بین المللی بر روی صحنه ی آن برگزار شد. اما امروز مورد بحث و
مجادله فراوان قرار گرفته است. اتحادیه معماران سن پترزبورگ و انجمن محافظت از
بناهای یادبودی می خواستند این مجموعه را به عنوان یک میراث فرهنگی ثبت کنند، اما
دولت مخالف آن بود. در سال 2019، یک مسابقه جهانی معماری برای بازسازی عرصه ی این
مجموعه برگزار شد که شرکت کنندگان آزاد بودند که آن را تخریب، بازسازی یا مرمت
سازه ای کنند. با این حال، در ژانویه سال 2020، در هنگام برچیدن برخی از قسمت های
ساختمان، سقف مجموعه به همراه بخشهایی از دیوارها فرو ریخت، زیرا برخی از افراد به
طور غیرقانونی در حال کار بر روی ساختمان هستند.
تئاتر درامِ داستایفسکی / ولادیمیر
سوموف
این ساختمان عجیب که تقریباً 20 سال
در دست ساخت بود، با هدفِ نزدیک کردن هنرهای تئاتر به پرولتاریات (طبقه کارگر)
متولد شد که میراثی موفق با بیش از 30 سال فعالیت فرهنگی را از خود به جای گذاشت.
یکی از بهترین جنبه های طراحی این ساختمان که در نزدیکی رودخانه وولْکوف واقع شده
است، ارتباط آن با زمینه و احترامی که به میراث محلی داشته، می باشد. اگرچه در
نگاه اول، فرم بروتالیستی آن، تحمیل کننده وغیر مرتبط با اطراف به نظر برسد، اما هدف طراحی
این بود که برای احترام به میراث تاریخی اطراف، از آن محدوده جدا باشد، در حالی که
نماهای متعددی از پروژه، از جزئیات مربوط به نمای کلیساهای ارتدوکس اطراف استفاده
می کرد و یا دیدِ موجود از بنا را با منظره ی رودخانه، قاب می کرد. نمای بتونیِ کم
رنگِ خارجی با فرم ارگانیک داخلی آن که شامل پوشش های سقفی با اهداف آکوستیک سازی
فضا، و همچنین جزئیات نرده ها و بالکن ها، و همچنین الگوهای مرم در کفِ بنا می شد،
در تضاد است. این بنا که روزگاری نماد پیشرفت بود، امروز به یک بنای یادبود تبدیل
شده، نقطه عطف نوستالژی و آرمان های یک دولتِ منقرض شده است.
کاخ ورزشی وی لنین / وی کُسْتین، وی
ماروکوف
کاخ ورزشی وی لنین، یک مکان ورزشی چند
رشته ای است. یکی از قابلِ تشخیص ترین عناصرِ طراحی این ساختمان، سازه ی نمایانِ
آن در نما است که در آن از تیرهای خرپایی استفاده شده است. بقیه نمای آن دارای
جزئیات برجسته هندسی هستند که بافت منحصر به فردی به بتن می دهند یا با مجسمه هایی
مانند پله های مارپیچ تغییر می کنند. برنامه فیزیکیِ متنوعِ بنا شامل ورودی، سالن
اجتماعات با 3 هزار صندلی و یک استیج، یک بال اداری مستطیلی به حیاط داخلی و یک
استخر شنا مجهز به سونا و مرکز تناسب اندام است. امروزه این ساختمان در حال
استفاده است و به عنوان "کاخ ورزشی کوجومْکول" شناخته می شود و بخشی از
فهرست آثار ملی قرقیزستان است.