انستیتوی اطلاعات کی اِف / فلوریان یوریِف و اِل نوویکوف

در دورانی بین دوره برژْنُف و فروپاشی اتحاد جماهیرِ سوسیالیستیِ شوروی، میان رشته ای بودنِ غالب در زیبایی شناسی تجلی یافت، دقیقا برخلاف سالهای گذشته که تسلطی از یکنواختیِ بتنِ خاکستری وجود داشت. یکی از متجلی ترین نمایندگان این "دوره جدید" فلوریان یوریف، معمار، هنرمند و نویسنده ی تحقیقات مشهوری به نام "ترکیبِ هنرها" است که او در آن تحقیق در مورد موسیقی و رنگ می گوید و دقیقا این را بررسی می کند که چگونه رنگهای طبقه بندی شده می توانند درکی فیزیکی از صدا را به ارمغان بیاورند. سالها پس از ایده اصلی یوریف در رابطه نزدیک بین رنگ و موسیقی، موسسه اطلاعات کی اف با نظارت کا گِ بِ و برنامه ای مختصِ سخنرانی های مربوط به مسائل علمی و تکنیکال ساخته شد.

انستیتوی پلی تکنیک مینسْک / ایگور اِسمان و ویکتور آنیکین

یکی از ارکان اساسی اتحاد جماهیر شوروی، تعهد آن به آموزش و تأثیر آن بر پیشرفتِ ملی بود. تخمین زده شده است که تقریباً 10 تا 15 درصد بودجه دوران اتحاد جماهیر شوروی به اهداف آموزشی از جمله ساخت و نگهداری ساختمان ها، حقوق معلمان و تجهیزات و ملزوماتِ آن، اختصاص یافته بود. در ساخت ایده آل جامعه شوروی، آموزش به عنوان ابزاری برای انتقال اهداف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و علمی با منافع ملی تلقی می شد. ساختمان انستیتوی پلی تکنیک مینسک، یک برنامه آموزشی مختلطی را در خود جای می داد که تئوری را با تمرین تلفیق می کرد. همه کلاس های تئوری به پروژکتور و سیستم صوتی مجهز بودند، در حالی که کلاس های فنی آن دارای دو آزمایشگاه زبان و سه کلاس آموزش برنامه نویسی بود.

موسسه رباتیک در سن پترزبورگ / بی.آی. آرتیوشین و اِس. وی ساوین

موسسه رباتیک و سایبرنتیک فنی (آر سی تی) که در ابتدا در سال 1968 تاسیس شد، دفتر طراحی ویژه موسسه اسبقِ پلی تکنیک لنینگراد بود که بعداً به عنوان دانشگاه پلی تکنیک دولتی سن پترزبورگ نامگذاری شد. فعالیت های آر سی تی که به عنوان یکی از بزرگترین مراکز تحقیقاتی در روسیه در نظر گرفته می شد، مربوط به سیستم های کنترل اشیا، فن آوری های لیزر و فن آوری های کنترل به موقع با استفاده از سیستم های ارتباط از راه دور برای اطمینان از تسلط روسیه در تحقیقات مربوط به سفرهای فضایی بود. این ساختمان از نظر معماری به دلیل ظاهری شبیه به "لاله سفید" بسیار آیکونیک است. یک سازه بتونی گرد و با لبه های نوک تیز، واقع در مرکز مجموعه که تجسم اصول معماری شوروی است.

ساختمان رادیو اسلواکی / اِستفان سِوِتکو، استفان دورکوویچ و بارناباچ کیسلینگ

برج رادیویی اسلواکی پس از بیش از ده سال ساخت و ساز، به عنوان معماری غالب براتیسلاوا خودنمایی می کرد. در طرح شهری، این ساختمان بخشی از یک پروژه بزرگ برنامه ریزی شهری به نام "محور عرضی" بود، یک بلوار شهری به عرض 90 متر که ایستگاه راه آهن را به مرکز شهر متصل می کرد. ساختمان رادیوی اسلواکی یکی از معدود بناهای ساخته شده بود، زیرا این برنامه شهری هرگز تکمیل نشد. قبل از ساخت این بنا، دو دوره مسابقه در سال 1962 و 1963 برگزار شد تا اینکه سرمایه گذار پروژه، ایده برنده مسابقه را به دلیل هزینه های بالا رد کرد تا از طرح سوم توسط سِوِتکو، دورکوویچ و کیسلینگ استقبال کند.

گشت و گذاری در این ساختمان، دوره ای از بودجه های کلان را نشان می دهد که اجازه دستیابی به چالش های پیچیده سازه ای را می داد. این ساختمان از دو هرم وارونه تشکیل شده است. هرم داخلی کلیه امکانات و تجهیزات پخش رادیویی را در خود جای داده در حالی که سازه بزرگتر، فضایی را برای اجرای موسیقی و اجتماعات عمومی در بر دارد. این بنا در سال 2018 به عنوان بنای یادبود ملی اسلواکی نامگذاری شد.

ساختمان تلفن / واسیل میترا

ساختمان تلفن که در نزدیکی دفتر مرکزی اداره پست ملی و پارک یون لوکا کاراگیاله واقع شده است، دارای موقعیتی ممتاز در مرکز تاریخی کلوژْناپوکا است که نمایانگر معماری مدرنیستِ سوسیالیستی در رومانی است.

ساختمان 3طبقه اصلی به دلیل نمای پر جزییاتش، برجسته است. لعاب دار و قاب شده با عناصر عمودی چین دار از جنس تراورتن. پایه ی مرمرینِ ساختمان را با تاجی از بتنِ شسته شده مزیین کردند. در مرحله دوم ساخت ،یک کف شیشه ای به بنا اضافه شد. این بخشِ الحاقی را می توان به وضوح تشخیص داد چون با تغییر پوشش خارجی همراه است و این بار نای ساختمان با ستون های بتونی عمودی تکمیل شده است.