تراس های شنژن که با رویکرد پایداری طراحی شده ، هسته ی محله ی دانشگاهی را در شهر جدید یونیورساید، لونگانگ، شنژن فرم می دهند و نقش خود را به عنوان یک اتاق نشیمن شهری سه بعدی ایفا می کند. فضای 101300 متر مربعی توسعه یافته چند کاربردی برای مرکز بین المللی شیمائو شن کنگ شامل بیش از 20 برنامه مانند یک گالری کوچک، کتابخانه و یک تئاتر سرباز می شود .
تراس های شنژن در تلاشند که نشاط و نوآوری را از طریق یکپارچه سازی منظر، سرگرمی و تجارت به این منطقه بیاورند. در قلب منطقه لنگانگ در نقطه ی برخورد ساختمان های مسکونی مرتفع و مجموعه های تبلیغاتی و موسسات تحصیل، سایت به طور ایده آلی واقع شده تا یک فضای عمومی تعریف کننده را در داخل این منطقه تعیین کند .
کانسپت اصلی تراس های شنژن، ادغام منظر موجود با یک توسعه ی جدید با استفاده از توده های انباشته شده ناشی از گوناگونی ساختمان هایش است. خطوط افقی تراس ها در تضاد با خطوط عمودی ساختمان های مرتفع اطراف است تا حس آرامش از طریق اشکالی که به طور ملایم منحنی هستند انتقال دهد.
تراس های شنژن آماده اند تا با ادغام یک منظر مناسب برای عابرین پیاده با ترکیبی از کارکرد ها و حمل و نقل عمومی، به یک مرکز پایدار برای محیط اطرافش تبدیل شوند. درخت کاری فراوان و آب باعث کاهش دمای محلی و تامین زیستگاهی برای زندگی شهری می شود. در حالی که باغ ها و ذخایر آب باران منابع غذا و آب را تامین می کنند. بتن استفاده شده در بنا ها از طریق استفاده از بتن بازیافت شده بدست آمده و پنل های فتوولتائیک بخش های زیادی از سقف را می پوشانند.
تراس ها برای عملکرد های گوناگونی برنامه ریزی شده اند: صفحه های بزرگ معلق که از بازدیدکنندگان در برابر تابش آفتاب حفاظت می کنند، و در عین حال فضایی را برای نشستن و لذت بردن فراهم می کنند. لبه های تراس ها در نقاط استراتژیک فرو می روند تا ارتباط هایی را بین طبقات مختلف ایجاد کنند و سالن های اجتماعات در فضای باز را دو برابر کنند.
در مکان های دیگر نما ها به داخل فشرده شده اند تا ورودی ها را برجسته کنند و فضاهایی قابل تشخیص را در طرح برای کمک به مسیریابی بازدیدکنندگان ایجاد کنند. بزرگ ترین ساختمان ـ علاوه بر بقیه فضا ها شامل یک ایستگاه اتوبوس و مرکز کارآفرینی در شرق سایت می شود ـ در مرکز خود تراشیده شده تا یک آتریوم فضای باز را ایجاد کند. در آخر، عناصر پل بین ساختمان های مختلف تعریف شده اند که طبقه ی دوم را به یک مسیر ادامه دار تبدیل می کنند و آن را به فضا های اطراف متصل می کنند. این ارتباطات جدید ترین فضای شهری شنژن را در بافتش جا می دهد، آن را با شهر یکسان می کند و استفاده از آن را برای همه ممکن می سازد.