سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود از آرکی زوم تا آئورلی و دُگما؛ گفت و گویی انتقادی با شهر معاصر و مناسباتش

شهر بدون توقف، الگویی برای شهرنشینی جهانی بود که پروژه ای تئوریک بوده و برای اولین بار در مجله کزابلا در سال 1970 تحت عنوان: "شهر، خط تجمیعِ مسائل اجتماعی، ایدئولوژی و تئوری کلانشهرها" منتشر شد. این پروژه "ایده ناپدید شدن معماری در کلان شهرها" را پیاده سازی می کرد. از نظر آندره برانزی، شهر بدون توقف، آرمانشهری مهم است که بر اساس بینشی واقع بینانه از جهان بنا شده، جایی که طراحی به عنوان ابزاری اساسی برای اصلاح سبک زندگی و سرزمین در نظر گرفته شده است. این "شهر بی پایان" همان سازمان دهی را دارد که یک کارخانه یا یک سوپرمارکت داراست. این طرح، یک الگوی تکرارشونده یِ چندقطبی را، با ساختاری خنثی، متعادل و مداوم ارائه می دهد. شهر بدون توقف به نظر می رسد نوعی پارکینگ است که با مبلمان قابل سکونت ساخته شده، اشیایی که با توجه به شرایط می توانند مورد استفاده قرار گیرند. این مکانی است که افراد می توانند از طریق درگیری آزاد و شخصی خود، فضای زندگی خود را بسازند. فضاهای داخلی که مجهز به نور مصنوعی و تهویه مطبوع بوده، به ساکنین تایپولوژی جدیدی از فضای زندگی که باز و در تداوم است، ارائه می دهد. بنابراین ممکن است باعث ایجاد روش های جدیدی از گردهمایی و تشکیل فرم های جامعه شود. آندره برانزی می گوید:"

شهر بی توقف یک تحلیل انتقادی از پروژه معماری و طراحی است که با ارائه مدلی برای یک شهر غیرمادی و بدون کیفیت و شهری اختصاص یافته به جریان مداوم اطلاعات، شبکه های فنی، بازارها و خدمات؛ جایی که معماری در یک "نیم کره شهریِ" خالص و خالی از هرگونه ارزش نمادین محو می شود.

پروژه ایستْ شهر (2007) را می توان به عنوان یک پیشنهادات تئوریک برای یک پروژه شهری بیان کرد که از طریق زبان معماری "انتزاعی" بیان شده است. به بیانی دیگر، یک زبانِ فرضیِ غیر فیگوراتیوِ معمارانه برای بیان شهر است. چهل سال پس از پروژه ایستْ شهرِ آرکیزوم که در آن شهری بدون پایان را پیشنهاد کردند، اکنون دفتر دُگما، با تعیینِ تعریفی از شهر به همراه محدودیت هایش، ایده ای معکوس آنها را ارائه می کند. ایستْ شهر که برای پانصدهزار ساکن پیش بینی شده است، به صورت عمودی در مجموعه ای از "جزایر پرتراکم" توسعه می یابد. این مجمع الجزایر از هشت "بنای شهری" مستقلی که هیچ ویژگی های خاص ندارد، تشکیل شده است که هر کدامشان نمایی با ابعاد 500متر در 500 متر دارند. این مونولیت های عظیم به هم پیوسته که در امتداد یک محیط مربعی به ابعاد کیلومتر 3 کیلومتر در 3 کیلومتر گسترش یافته اند، فضایِ مسکونی مرکزی را که توسط جنگلی غیر قابل نفوذ پوشانده شده است، تعیین می کنند. بنابراین ایستْ شهر که یک "حد مطلق" است، حدفاصلِ میانِ فضای شهرنشینی و فضای خالی را اشغال می کند. این "ساختمانهای شهری" عظیم که در کلاژها با شکلهای سفید یکپارچه با ویژگیهای تقریباً عرفانی نشان داده می شوند، "حد مطلقی" برای شهر هستند. در اینجا قلمرو شهر شامل محدودیت هایش است و معماری ایستْ شهر به چارچوبی "بدون کیفیت" برای توسعه به اشکال غیرقابل پیش بینی تبدیل می شود. سختگیری کلی این پروژه معادلِ طنزِ نهفته در ترسیمات و منابع متعارفِ آن است. بنابراین آرکی زوم یا مربع های سفیدِ سوپرماتیستیِ مالِویچ به نقاط عطفی اساسی در مسیر بازنگریِ انتقادی در فضا تبدیل می شوند.

3. دفتر معماری دگما؛ پیر ویتوریو آئورلی و شهر، پروژه یک قلب ساده، 2009 تا 2002

دِگما از طریق پروژه یک قلب ساده که نامش را با الهام از رمان معروف فلوبِر به نام "یک روحِ ساده" گرفته، با قرار دادن "کارگران" و بخش تولیدی در قلب سازمان شهری، برابر شهر سرگرمی و مصنوعات موضع می گیرد. در این پروژه دگما سعی کرد دیواری را در اطراف قسمت فعلی شهر اعمال کند تا از این راه تمام فعالیتهای سرمایه داری شهر را در بر گیرد. 22 واحد از این واحدها در نزدیکی مراکز اصلیِ شهریِ شمال غربیِ اروپا مستقرند. هر واحد به منظور محدود کردن یک منطقه شهری موجود به ابعاد 800 در 800 متری طراحی شده است. این میله ها به عرض 25 متر و ارتفاع 20 طبقه، حاوی 860 بازشویی است که برای سیرکولاسیونِ راهروها تعبیه شدند. پس از ساختن محوطه، سقف شفافی روی قسمت موجود قرار می گیرد. اگرچه بافت موجود در خیابان ها، میادین و ساختمان ها قابل مشاهده است، اما به طور متداوم با نیازهای ساکنان جدید سازگار می شود. همانند پروژه ایستْ شهر، شکلِ شهر، این امکان را می دهد تا توسعه ی خود را محدود کند. در حالی که مرکز پروژه به بخش تولید اختصاص یافته است، مجموعه ای از مناطق برای تفکر و خلوت در امتداد مرز پروژه تعبیه شده است. بنابراین پویاییِ سرمایه داریِ معاصر توسط محدودیت هایی که فرم معماریِ پروژه ایجاد کرده، حفظ می شود. معماریِ ساده، مستقیم و صادقانه ی پروژه ی قلب ساده، اشاره ای به پروژه ی منومان ممتد (Continuous Monument) از سوپراستودیو و دیدگاه های ضدِ قدرت و آیکونیک آنها است. بسیاری از نقاشی ها، پاستل ها و فوتومونتاژهای دگما علاوه بر این، رویکرد حساسی را نشان می دهند که با تسلط فوق العاده آنها در گرافیک شان برجسته شده است.