تا اوایل دهه 1920، میس ون در روهه تعدادی پروژه مسکونی در آلمان ساخته بود، اما این پروژه ها نتوانسته بودند ایده های مدرنیستی او را پیاده سازی کنند. میس در سال 1925، پیشنهادی برای طراحی خانه ای برای اریش و الیزابت ولف که صاحبان یک کارخانه تولید کلاه بودند، دریافت کرد خانواده ولف قبلا برخی از طراحی های پیشینِ او را دیده بودند و حاضر شدند به میس آزادی بیشتر بدهند که این خودْ او را قادر می ساخت تا رویکرد مدرنیستی را که "متناسب" با زمانه ی او باشد، تحقق بخشد.

 این خانه قرار بود در مکانی شیب دار و مجاور رود نیس در گوبنِ لهستان ساخته شود. میس پیشنهاد ساخت سه (یا احتمالاً چهار) طبقه در بالاترین بخش از تپه که مشرف به شهر بود را داد. شیبِ انسانْ ساختِ زمین به صورت پلکانی بود، چیزی شبیه به زمین های پلکانی کشاورزی. شیب زمین از کل ساختمان به راحتی قابل دید بود؛ جزئیات کوچک از الگوی سنگ فرش شده کف تراس تا اتصال دیوارهای خارجی به روش فنلاندی؛ این اتفاق در نمای خانه ولف هم نشان داده شده است؛ با ترکیبی از دیوار حائل، تراس، همکف و طبقه اول. حتی در پلان، به نظر می رسد برخی دیوارها از فرمِ زیگزاگ پیروی می کنند.

گفته می شود که این طرح برای قرارگیری دیوار ها با الهام از طراحی پلانِ خانه ی آجریِ روستاییِ میس بوده است. آنچه که واضح است، هدفِ باز بودن و جریانِ موجود بین فضاها در تمام پروژه های میس یافت می شود. اتاق مطالعه، اتاق موسیقی، اتاق نشیمن و اتاق ناهار خوری معمولاً در خانه های بزرگ در آلمان استفاده می شدند که از یکدیگر جدا می شدند. اما با این وجود، در خانه ولف اتاق ها با علائمِ ظریفی از هم جدا می شوند، وقتی بعضی دیوارها بین دو اتاق مشترک بودند، کاربرِهردو اتاق با جریانی که میس ساخته، از طریق یک درب بزرگ شیشه ای و سقف کنسول شده، به کفسازیِ تراس هدایت می شونداتاق خواب های طبقه اول هم توسط یک در بزرگ به تراسی در بالای پذیرایی اتاق خواب اصلی که در بالای سالن ورودی قرار دارد، راه دارند که با دسترسی به بالکن جنوب شرقی، به عنوان ایوان عمل می کند.

 متأسفانه خانه ولف در جریان جنگ جهانی دوم ویران شد. همه شواهد نشان می دهد که ویرانی در اثر آتش سوزی گسترده ای ایجاد شده است. هیچ اثری از کلکسیونِ هنری آقای ولف یافت نمی شود. بیشتر مصالحِ باقیمانده برای بازسازی سایر ساختمان های پس از جنگ استفاده شد و فقط تعدادی عکس وجود دارد که می گوید، خانه در محل امروزیِ پارکِ واسکیویچ قرار دارد.

 مطمئناً این پروژه فرصتی موفقیت آمیز برای حرفه ی میس بود. فلسفه ی معماری او متعاقباً در پروژه های دیگرش شکوفا شد، مانند بنای یادبود لوکزامبورگ، خانه های لانژ و استرز، غرفه بارسلونا و بسیاری دیگرپروژه های قابل توجه دیگر.