اتفاقات
عجيب وغريبي كه ژاك تاتي در سينمايي "ترافيك" (1971) خلق كرده است، تماشاگري
را از روي صندلي نيم خيز كرده و او را به شگفتي وا مي‌دارد.
تاتي در اين فيلم كه هفتمين ساخته‌اش محسوب مي‌شود، زندگي مدرن و استفاده از
اتومبيل را به نقد كشيده با خلق صحنه‌هاي كمدي تماشاگر را به خنده وا مي‌دارد، در "ترافيك"
به مانند ساير آثار تاتي مضمون بردگي انسان‌ها براي تكنولوژي تكرار مي‌شود. فيلم‌هايش
تصويرگر اين نكته‌اند كه تكنولوژي اغلب انسان‌ها را به انجام كارهاي خنده‌دار وا
مي‌دارد.
با اين حال "ترافيك" تنها به قصد خنداندن ساخته نشده است. بلكه آن چه
بيش از همه در اين فيلم اهميت مي‌يابد، به تصوير كشيدن بيهودگي انسان‌ها بر پشت
فرمان ماشين‌ها و گذراندن ساعت‌ها در ترافيك است.
ايده‌هاي بكر و نوع نگاه ويژه‌ي تاتي به سينماي كمدي،باعث مي‌شود كه استادان اين
حوزه از جمله باستركيتون و چاپلين مقايسه شود. اما هم‌چنان خصيصه‌هايي چون كج و
كوله راه رفتن دست و پا چلفتي بودن و پيپ كشيدن وي او را در عرصه‌ي سينماي كمدي
منحصر به فرد مي‌كند.
فیلم ترافیک هجوی نیرومند درباره تسلط غم‌انگیز اتومبیل‌ها و شاهراه‌ها بر زندگی
مدرن است. راه‌بندان‌های طولانی و بی‌پایان، پیشرفت تکنولوژی را به عملی پوچ و
بیهوده بدل کرده است. خودروها به جای آنکه مقصد را نزدیک‌تر کنند، جاده‌ها را بند
آورده و راه‌ها را دور کرده‌اند.
راجرگرينسپان منتقد در روزنامه نيويورك تايمز درباره‌ي "ترافيك" مي‌نويسد:
اين فيلم بسيار عظيم و زيبا است و حتي وقتي براي دومين بار به تماشاي آن مي‌نشيني،
جذاب‌تر و بامزه‌تر از بار نخستي است كه آن را ديده‌اي.
ونيست كن باي، منتقدي ديگر نيز درباره‌ی "ترافيك" مي‌نويسد: ترافيك در
زمره بهترين‌هاي دوران خودق رار مي‌گيرد. اين فيلم به طرز باورنكردني جذاب و سرگرم
كننده است.