بر اساس نظر سازمان ملل متحد، اسیدپاشی همیشه از پیش برنامه‌ریزی شده است.

کارمن سانچز، بنیانگذار موسسه‌ای که نام او را بر خود دارد یکی از قربانیان اسیدپاشی است. شریک زندگی او در سال ۲۰۱۴ هنگامیکه سانچز در حال خوردن صبحانه با مادر و خواهرانش بود وارد خانه آن‌ها شد و روی صورت سانچز اسید پاشید.

فرد مهاجم سپس با خودرویی که بیرون از خانه منتظر او بود فرار کرد در حالی که اسید سانچز را سوزانده بود. سال‌ها طول کشید تا کارمن سانچز به فعالیت‌های اجتماعی روی آورد.

سانچز یک روز در سال ۲۰۱۷ با جینا پونتس که او نیز یکی از قربانیان اسیدپاشی در کلمبیا بود، تماس گرفت. دیدن پونتس که بدون هیچ خجالتی زخم هایش را نپوشانده بود، سانچز را تکان داد. او فهمید که تلاش برای پنهان کردن آنچه اتفاق افتاده است، کمکی به او نمی‌کند.

بنابراین او در حالی که شکایتش را برای اجرای عدالت دنبال می‌کرد و همچنین جراحی پشت جراحی تا ۶۱ عمل را انجام می‌داد، شروع به صحبت با سایر قربانیان، روانشناسان و پزشکان کرد.

سانچز در اواخر ماه ژوئیه هنگام دریافت یک جایزه از نمایندگان مجلس گفت:"از ابتدا من فقط دو راه داشتم، یا بمیرم، موضوعی که بارها به آن فکر کرده بودم یا به زخم های درون و بیرونم نگاه کنم و بفهمم که این واقعیت جدید من است".

او برای قانونگذاران توضیح داد که زنان مانند او نه تنها با خشونت متجاوزان روبرو هستند بلکه با "بی تفاوتی دولت، قربانی‌سازی از سوی رسانه‌ها و محرومیت و تبعیض اجتماعی و کاری" نیز روبرو هستند.

بر اساس گزارش موسسه بین‌المللی نجات‌یافتگان از اسیدپاشی A.S.T.I، در میان قربانیان اسیدپاشی کودکان و مردان هم وجود دارند اما ۸۰ درصد آنها زن هستند.

به گفته نهاد سازمان ملل متحد برای برابری جنسیتی و قدرت بخشیدن به زنان (زنان سازمان ملل متحد)، قربانیان اسیدپاشی معمولا توسط شرکای فعلی یا سابق یا افرادی که به دلیل حسادت یا انتقام اجیر شده‌اند، مورد حمله قرار می‌گیرند.

موسسه بین‌المللی نجات‌یافتگان از اسیدپاشی سالانه حدود هزار و ۵۰۰ حمله با اسید را ثبت می‌کند اما مسئولان این سازمان بر این نظرند که تعداد واقعی می‌تواند بیشتر باشد.

به گفته مدیر این موسسه، "اسیدپاشی محدود به بخش خاصی از جهان، ادیان یا فرهنگ‌های خاص نیست بلکه بیشتر به نهادهای محافظه کار و نابرابری‌های عمیق اقتصادی و اجتماعی جنسیتی موجود مربوط است".

او گفت: "ممکن است بسیاری از حملات با اسید گزارش نشوند اما اگر آنها گزارش شوند این احتمال وجود دارد که زیر عنوان جرمی دیگر طبقه بندی شوند".

سایوری هررا، دادستان ویژه مکزیکوسیتی در امور قتل گفت که اسیدپاشی های بیشتری در مکزیک ثبت شده است.

دفتر این مقام قضایی در حال بررسی پرونده های قدیمی تر است که در اصل به عنوان صدمات جدی طبقه بندی شده بودند. او می‌خواهد دریابد که آیا می‌توان آنها را به عنوان اقدام به قتل طبقه بندی کرد یا خیر.

تنها سه ایالت از ۳۲ ایالت مکزیک، اسیدپاشی به زنان را در دسته بندی "اقدام به قتل" قرار داده اند. خشونت علیه زنان در مکزیک بسیار فراتر از اسیدپاشی است.

بر اساس گزارش‌های دولتی، ۱۸۸۹ زن در مکزیک در نیمه اول سال کشته و بیش از ۳۳ هزار نفر زخمی شده‌اند. همچنین بیش از ۱۰ هزار مورد تجاوز جنسی و نزدیک به ۲۴ هزار مورد خشونت خانگی گزارش شده است.

شماری از قربانیان اسیدپاشی و حامیان آن‌ها در ماه ژوئن در مقابل دادستانی پایتخت مکزیک تجمع کردند تا اعتراض خود را در خصوص چگونگی رسیدگی به پرونده هایشان ابراز کنند. با این حال موارد جدید اسیدپاشی همچنان گزارش می‌شود.