سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود بیهار؛دختر ی درحال غرق شدن به مثابه زجرسیاست؛ یا فضای امید دربرابر آنتروپوسن استعماری . سروش خانی

اثرات منفی پروژه استعماری هر روز، بطور فزاینده ای آشکار می گردد. در مقیاس جهانی، "انقراض ششم" از طریق خسارات، ناپدید شدن ها و تغییر شکل های منتج از سلطه استعمار و آلودگی صنعتی که در سرتاسر کره زمین بطور نامتوازن توزیع شده اند؛ قابل مشاهده است.در اکولوژی های اجتماعی آلوده و نابرابر؛ اجتماعات شهری و روستایی بطور نامتوازن در معرض سمی شدن و زباله قرار می گیرند. در این انبوهه تحولات انسانی،؛ توجه به مقیاس،نگاشت های استعماری، بدنمندی و تجربیات آنچه راب نیکسون برای اول بار "خشونت آهسته - slow violence" نامید، برای چگونگی تصور ما فراتر از آنتروپوسن استعماری اهمیت دارد.

در همین راستا؛ هنرمند مکزیکیِ هایبر رئالیست، روبن اروزکو لوزا، مجسمه ای ساخت و آنرا در رودخانه نرویون شهر بیلبائو رها نمود. مجسمه دختری در حال غرق شدن، بدون اعلام قبلی در رودخانه‌ ظاهر شد. چهره خیره دختر جوانیکه در جزر و مد آبهای تیره و تار رودخانه بیلبائو در حال غرق شدن است، از زمانی که هفته گذشته ناگهان پدیدار گردید منجر به تشویش مردم شد.این مجسمه در هر شبانه روز دوبار به علت جزر و مد غرق و مجددا نمایان می شود. وی در صفحه اینستاگرام خود نوشته: "بیهار (به معنای _فردا_ ، در زبان باسکی)، مداخله ای ست که در پی برجسته سازی تأثیرات تصمیمات اجتماعی کنونی (مخرب) بر آینده حیات جوانان است. " اروزکو می گوید: "هدف این است که مردم بدانند اقدامات آنها می تواند یا ما را غرق کند؛ یا ما را سرپا نگه دارد". محوریتی که این هنرمند در جهان دیستوپیایی مان برای "عمل" در وضع کنونی بشر قائل شده، قابل تآمل است. انتخاب با ماست یا می توانیم در مسیر کنونی، جنون وارانه ادامه دهیم و در مسیر زجر سیاستِ منتهی به مرگ سیاست گام برداریم یا با کنشگری مسولانه و راستین، فضاهای امید را خلق نماییم.