شخص دوم عکاس است که سعی می‌کند وضعیت را تشریح کند. خود را در همان ارتفاع سوژه قرار داده و لحظه ای را ثبت می کند.

اندرو کویلتی مجموعه عکس های مهم دیگری هم دارد در عکسی که یکی از معروف ترین عکس هایش است، اتاقی از یک بیمارستان را می‌بینیم که به واسطه حمله هوایی نیروهای آمریکایی تخریب شده، تجهیزات اتاق و سایر موارد کاملا گویای وضع موجود است، غبار حاصل از بمباران بر روی تمام اشیا اتاق از جمله جنازه روی تخت نیز نشسته است. گویی که آن نیز بخشی از اشیاء ویران شده این فضاست، همرنگ و یکنواخت؛ بدون ذره ای تفاوت با ماهیت سایر اجسام. او در توضیحات این عکس گفته است که اولین خبرنگاری که بعد از بمباران وارد این بیمارستان شده ، او بوده و تنها اثری که از انسان در این بیمارستان یافت می شده همین بدن بی جان بوده است.

در مجموعه ای دیگر که اندرو کویلتی تحت عنوان ambulance bomb منتشر کرده عکس های تاثیرگذارتری می بینیم. مجموعه ای که در سال 2018 در کابل گرفته شده است، لحظاتی است بعد از بمباران و‌ حمله نیروهای نظامی، در یکی از تصاویر این مجموعه اولین‌ چیزی که می بینیم شاید خرابه ای از جنگ باشد که به واسطه خودرو و ساختمان تخریب شده. در تصویر، میزان تاثیر و تخریب حاصل از این بمباران قابل درک است. در میان همه این ها، بدن های مردمی با لباس غیر نظامی را نیز می‌بینیم که بی جان و جان دار در حال نظاره وضع موجود هستند. رنگ و ادیت عکس نیز تشخیص بدن های انسان و خرابه های جنگ را سخت تر می کند. گویی همه با هم یکی شده اند و در حال ویرانی از این جنگ هستند. تصاویر دیگر این مجموعه نیز با همین تم رنگی و نگاه، بیانگر میزان آسیبی است که جنگ به همراه دارد، در هر کدام از عکس ها عنصری سبب می شود تا تاکید بیشتری بر وضع شهر شکل بگیرد. در یکی درختی خشک، پوشیده شده از قطعات پرتاب شده توسط بمب و در دیگری پرسپکتیوی قوی که نگاه راه به سمت مرکز می‌کشاند و در گوشه قاب مردی خیره شده به لنز در تلاش برای ربودن توجه و نگاه مخاطب است.