برج آب در میانه ی یک منطقه ی محافظت شده ی طبیعی قرار
دارد، طراحان مسئله ی تبدیل این برج به برج مراقبت را بر مبنای خواست کارفرما پیش گرفته
اند.
ایده ی اصای یک "معماری مسیرِ عبوریِ" دیدنی است که شما را تا ارتفاع 45
متری هدایت می کند. در طبقه بالا، چهار پنجره نمای 360 درجه ای از "دِ وِیْدِن"
را پیش چشم شما می گذارد.
سفر به طبقه بالا با یک پلکان بسته شروع می شود
که به طبقه اول در 4 متری از کف برج منتهی می شود، در اینجا شما وارد اتاقی شده اید
که 24 متر ارتفاع دارد و منظره ای فشرده از ترکیب پله های قدیمی و جدید را در خود
جای داده است.
پله های جدیدی که هم راستا با بدنه ی برج آب بالا می روند و از چوب ساخته شده اند.
این ترکیب از یک طرف عنصر گرمی را به پرداخت سرد بتنی برج اضافه می کند.
از سوی دیگر، با استفاده از مواد طبیعی خام و صیقل‌نشده، ارجاعی ذهنی به بناهای طبیعی
نیز شکل می گیرد، به موازات با افزودن مسیر جدید مکمل به مسیر قدیمی موجود، شاهد
شکل گیری تعامل فضایی نیز هستیم.
جایی که پله‌های قدیمی در امتداد حرکت بدنه
ی دیوارهای داخلی بالا می‌رفتند، پله‌های جدیدی
قرار گرفته اند که به صورت زیگزاگ در سراسر برج حرکت می‌کنند تا درک فضایی را تقویت
نمایند.
پله های جدید به سطح کف درست زیر مخزن بتنی عظیم
در ارتفاع 28 متری منتهی می شوند. در این ارتفاع پله های اصلی در فضایی تنگ در
کنار نمای بیرونی مخزن بالا می روند. در اینجا یک پله فولادی از کف زیر مخزن خارج
شده و در عمق مخزن خالی پیش می رود.
پله ها به آرامی در کنار دیوارها پیچ می خورند و درک فضایی از مخزن، از قلب برج را
مشدد می سازند. این پرداخت موجب می شود شما به عنوان یک بازدیدکننده احساس ضعف کنید،
تصور اینکه مقدار زیادی آب که درون این برج انباشت میشده و اب کل منطقه را تامین می
کرده این حس مشدد را تقویت می کند.
در بالای برج به پست دیدبانی رسیده اید.
"درب" مخزن تا حدی برداشته شده است تا امکان ارائه نمای بیشتری برای
گروه های انسانی در پست مراقبت ایجاد شود. کف شطرنجی شفاف باعث می شود خود را درست
در وسط مخزن تصور کنید.
در کنار چهار پنجره کوچک موجود، چهار پنجره بزرگ اضافه شده است که نمای دِ ویدن را کامل می کند. عموم مردم سفری هیجان انگیز و
چند وجهی را به طبقه بالا انجام می دهند و البته منظره ای زیبا نیز پیش رویشان
قرار می گیرد.