سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود تصویرسازی های "ژاوی آزنارز" برای گزارش فرانسویِ وس اندرسون؛ تصویرسازی به مثابه مدیوم مکملی بر سینما

ثبت نام عضو جدید

ایمیل آدرس:

رمز عبور :

مرا به خاطر بسپار

رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید

خانه

ثبت نام

تماس با ما

درباره ما

قوانین سایت

راهنما

تبلیغات

برای فردی رویابینی مانند وس اندرسون، صرف تولید یک مجله با بسنده کردن به روی جلد ان کافی نبود . . . از همین رو بود که وس اندرسون به ژاوی آزنارز؛ تصویرگر سفارش داد تا پوستر رسمی فیلم را بسازد، که پرتره هایی از شخصیت ها و تعداد انگشت شماری از تصاویر موقعیت های فیلم را نمایش می داد.

اما به زودی تصمیم بر ان شد که حوزه کمک های آزنارز را گسترش دهند؛ چهار پوستر برای هر یک از چهار فصل فیلم و یک سری روی جلدهای داستانی برای مجله. آزنارز که به خاطر سبک بصری قوی و تقریباً سینمایی‌اش که در سفارش‌هایش برای نیویورکر و واشنگتن پست دیده می‌شود، شناخته شده است، تنها به مدت 10 روز با عوامل گزارش فرانسوی در آنگولم فرانسه ـ محل فیلمبرداری فیلم ـ حضور داشت. بقیه کار را در زادگاهش ادامه داد، جایی که او تقریباً 30 روی جلد برای مجله طراحی کرد، او کار را از راه دور، اما در کنار وس اندرسون ادامه داد.

مناظر کمیک و غالبا عجیب و غریب محصول تلاش های آزنارز اند. یکی از پوسترها، سرآشپزی را نشان می دهند که مرغ بی سری را تعقیب می کند.پوستری دیگر، هنرمندی را نشان می دهد که در ساحل رودخانه نشسته و مردی را که در حال غرق شدن است نقاشی می کند. سورئالیسمی که در این تصویرسازی هاست اغلب یادآور کارتون های نمادین نیویورکر هستند. آزنارز با هر تصویر داستانی عجیب و غریب و در عین حال خنده‌داری را به تصویر می‌کشد: یک نانوایی با تهدید اسلحه مورد سرقت قرار می‌گیرد و مردان مسلح کیسه‌های نان باگت تازه پخته شده را می‌دزدند. در تصویری دیگر، پیانیست مرده با سوراخ گلوله ای در پنجره، روی یک پیانو ولو می شود.

خود آزنارز در این مورد می گوید:"برای طراحی این روی جلدها و پوسترها آزادی زیادی به من داده شد و چندین ماه فرصت داشتم تا بازی کنم و خودم را در فرانسه پس از جنگ تصور نمایم . . .من همیشه سعی می کنم پوچ بودن چیزهایی که در اطرافم می بینم یا می شنوم را ترسیم کنم. . . "تصویر مرغ بی سر الهام گرفته شده از داستان واقعی مرغی بود که چندین ماه بدون سر زندگی کرد" و در کنار ان ازنارز آشپز را به یکی از فصل های فیلم اضافه کرد. او اشاره می‌کند:"تصویرسازی پیانیست مرده یک فانتزی از دوران کودکی من است. . . در خانه پدر و مادرم همسایه‌ای داشتیم که درس پیانو می‌داد. در ابتدا ممکن است شنیدن پیانو در پس زمینه خیلی بد به نظر نرسد، اما وقتی این کار هر روز و هر روز تکرار می شود خیلی دوست دارید که بروید و همسایه را به قتل برسانید. من تمایلی واضحی به افکار به شدت سیاه دارم، و احساس خوبی است که آنها را بیرون بکشم و با کمی شوخ طبعی آنها را ملایم کنم، این یک درمان خیلی عالی است."

از نظر آزنارز برای وس اندرسون هیچ جزئیاتی آنقدر کوچک نبود که بتوان از آن چشم پوشی کرد. آزنارز می گوید:"او چشمی باورنکردنی دارد و دقیقاً می داند که چه می خواهد. او فوراً می بیند که آیا تصویر کار می کند یا برای خوشمزه تر کردن آن لازم است مقداری ماده به آن اضافه شود. در صحنه‌هایش، سازش نادر است و چالش‌ها فراوان. برای یک صحنه، در فیلمنامه بیل موری را داریم که باید با مربا و قهوه روی یک دستمال کاغذی نقاشی می کشید. . . پس از تلاش های زیاد و هدر دادن دستمال های زیاد، مربا را دور انداختیم. مجبور شدم آن تصویر را بیش از 100 بار تکرار کنم تا اینکه در نهایت درست شود. کشیدن روی دستمال کاغذی با جوهر و قهوه یک کابوس است."

ژاوی آزنارز توانسته تعادلی ظریف بین چالش‌های سخت و لذت کار با یکی از افسانه‌ای‌ترین کارگردانان جهان که فهم بصری عجیبی از فیلم‌سازی دارد برقرار سازد و نهایتا مجله‌ای تخیلی با جزئیاتی خیره کننده را زنده کند که به مثابه متممی برای فهم فیلم به کار می اید؛ تصویرسازی به مثابه رسانه ای مکمل بر سینما و روایت.

اتووود پیش از این در یادداشتی تحت عنوان "طراحی صحنه و پروداکشن دیزاینِ "گزارش فرانسوی"؛ بَرْساختن خیال از میان توپوگرافی و اشیا و روایت ها" مروری داشته بر چگونگی طراحی صحنه و چیدمان عناصر محیطی در فیلم گزارش فرانسوی.

تصویرسازی های ژاوی آزنارز برای گزارش فرانسویِ وس اندرسون

هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.