یائودونگ نوعی معماری است که در فلات لوئِس در شمال چین توسعه یافته است. این نام در لغت به معنای "غارْساختمان" است و مجموعه‌ای از ساختمان‌های کنده‌شده در زمین را توصیف می‌کند.

این منطقه در طول سال دارای طیف وسیعی از درجه حرارت؛ با زمستان های سرد و خشک و تابستان های گرم است. زمین اطراف فضاهای داخلی در یائودونگ کمک می کند تا آنها را در هر دو وضعیت اقلیمی ایزوله نگه داشته شوند. ساخت و پدیداری اولین یائودونگ به هزاره دوم قبل از میلاد برمی گردد و امروزه تخمین زده می شود که بیش از 40 میلیون نفر در خانهْ غارهای چین در این منطقه زندگی کنند.

الگوی زیست در این منطقه این گونه بوده است که کشاورزان دشت ها را کشت می کردند و به موازات در زیر این فلات پلکانی به زیست هم مشغول بوده اند.

در حیاط یائودونگ که در مکان‌های مرتفع و خشک ساخته شده اند، هر اتاق به طور جداگانه حفاری شده و به حیاط مرکزی باز می‌شود ـ حیاط منبع اصلی نور طبیعی است که مکانیسم ارتباط اصلی را نیز فراهم می‌کند. در بیشتر حیاط های یائودونگ، اتاق‌های مهمان رو به جنوب هستند، در حالی که آشپزخانه و اتاق های نشیمن خانواده در سمت شرقی مجموعه موضع گرفته اند.

حیاطی که تا عمق 10 متری در زمین فرو رفته است شامل چاه زهکشی نیز می باشد. هر غار حداقل با دو متر خاک پوشیده شده است تا فضای داخلی آن عایق شود. یک شیب فرو رفته با یک پله امکان دسترسی به حیاط را فراهم می کند.