سپس، دیافراگم‌های مکعبی از بوم‌ها بریده شد که بیشتر به خاطره رسمی یک خانه اشاره می‌کند، نصب گردیدند. نتیجه نهایی یک عکس فوری سه بعدی از یک لحظه خاص در زمان است. این یک سازه ی ناممکن است: بازنمایی از گذشته موجود در حال که نه به اینجا تعلق دارد و نه آنجا؛ این روح یک خانه است.

اینستالیشن ما به طور خاص رابطه معماری با باد را مورد مطالعه قرار داد - یک نیروی اسرارآمیز تاریخی و اساطیری که اکنون به طور کامل درک و تحلیل می شود و عقلانی شده است. با استفاده از تجهیزات تخصصی، الگوهای وزش باد را در مکان‌های بسیار خاصی در سراسر صحرای مرتفع کالیفرنیا شناسایی و ثبت کردیم، سپس مکان سازه بر اساس ریزْاقلیم دقیق منطقه تعیین شده انتخاب گردید.

سازه به دست آمده بیانی شاعرانه است که مفاهیم جاافتاده ای همچون آفرینندگی و اختیار عمل در طراحی را به چالش می گیرد و با دخیل کردن آب و هوا در طراحی، محیط را به عنوان یک عامل تاثیرگذار فعال در فرآیند معماری مقرر می سازد. در حالی که طراحی زیستی معمولاً معماری شبیه به طبیعت یا فرآیندهای طبیعی ایجاد می‌کند، ما این چالش را به معنای واقعی کلمه می‌پذیریم ـ خانه ارواح صرفا شبیه سازی پرده‌ای که در باد می‌وزد نیست، بلکه خودش پرده ای است که در باد وزیده.

در اینجا، معماری از ارزش‌های سنتی ترکیب و عملکرد فراتر می‌رود و در عوض زیبایی اولیه طبیعت را از طریق تجسم شرایط اقلیمی دقیق یک لحظه در زمان، که در یک بوم متحرکِ متجسدْ جمع شده است، تعالی می‌بخشد.