این سایه بان اسکلت فلزی و بتنی وسیعِ افقی، که به ظرافت بر روی یک منظره مصنوعی مواج قرار گرفته است، نمونه ای از مکتب مدرنیستی پائولیستا برزیل و تبلور باور پائولا مندس دا روشا به معماری به عنوان وسیله ای برای بازاندیشی منظر بود. طرح که برای اکسپوی 1970 اوزاکا طراحی شده است با ظاهری که ماهیت موقتی طرح را تکذیب می کرد، اولین کار بین المللی بسیار موفقی بود که می توانست معماری مدرنیستی ولی بومی بزریل را وارد گفتمان معماری سازد، پروژه ای که نهایتا و علیرغم کمپین یک دانشگاه محلی برای حفظ اش تخریب شد. امتداد پوشش مشبک یکنواخت و مدولار طرح به اندازه عرض زمین است؛ سایه بان افقی پنجاه متر امتداد می گیرد. با این حال، طرح به محدوده های خود متکی نیست ولی تلاش می کند کناره های خود را در تعادل نگه می دارد. عرض آن سی و دو متر و پنجاه سانتیمتر و چیدمان آن بر روی زمین به گونه ای است که دو محوطه بدون پوشش ایجاد می کند، یکی در ورودی به ابعاد بیست متر و دیگری در پشت به ابعاد سی متر. اگر این دو یال به یکدیگر متصل شوند، مربعی به ابعاد پنجاه متر در پنجاه متر شکل می گیرد.مناطق ممکن برای نشستن به نسبت متنوع هستند و به دلیل ناهماهنگی جفت ستون ها کمی با یکدیگر تفاوت دارند. آنها به گونه ای چیده شده اند که فقط نیمی از عرض آنها زیر برآمدگی سقف باشد. اولین قسمت از دو منطقه، یک سالن نیمه مدفون به ابعاد دوازده و نیم متر مربع است که نمایشگاه در آن برگزار می شود.سالن نیمه دفن شده نیازی به پوشش ندارد. دسترسی به آن از طریق یک سطح شیبدار مایل دور از مرکز زمین تامین می شود، که توالی خطی آن به رمپ مشابه دیگری منتهی می شود که به دومین منطقه نشیمن در عقب زمین دسترسی دارد. این منطقه اکنون به نوعی در سطح زمین مستقر شده است که از جاده اصلی به ان دسترسی ای وجود ندارد. حدود آن، اگرچه پیچ در پیچ است، اما با محیطی به قطر سی متر تعیین می شود که مرکز آن با تنها ستون قابل مشاهده در میان چهار ستونی که سقف را نگه می دارند مشخص می شود؛ ستونی که چهار پایه اش به صورت یک مربع روی زمین مستقر شده اند.کلیت طرح به نحوی تنظیم شده است که ضلع داخلی و پایین آن با منحنی های نیم دایره مشخص شده است و ضلع بیرونی و بالایی آن با اضلاع مستقیم مستطیل تدقیق می شود. سقف بر تپه هایی مصنوع سایه می اندازد. فقط یک چهارم مساحت زیر آن، نیمی از مساحت محیط در مرکز ستون مجسمه، نسبتاً صاف است و اجازه نشستن دارد. سه اتاق دیگر توسط نقش برجسته ای اشغال شده است که سه ستون استوانه ای از چهار ستون را که سقف را نگه می دارند پنهان کرده است. از بیرون، فقط نوک ستون ها دیده می‌شود، گویی سقف بر روی دیسک‌های کوچکی است که بر بالای تپه‌های تکیه داده شده اند.سومین منطقه نیمه مدفون در انتهای پشتی زمین واقع شده است. عرضش دوازده متر و پنجاه سانتيمتر است، درست مثل سالن نمايشگاه، اما سي متر طول دارد. این بعد حاکی از آن است که خود محوطه غرفه که فضاهای داخلی و خارجی را در هم می آمیزد، مربع جدیدی می افریند که با تالار نیمه مدفون و میدان نیمه سرپوشیده تعریف شده است.رم کولهاس به سال 1990 یک مجموعه چندمنظوره اداری و تفریحی در اگادیر در مراکش طراحی کرد که می توان نسخه ی جاه طلبانه و توسعه یافته پاویون پائولا مندس دا روشا برای پاویون برزیل در نمایشگاه جهانی اوزاکای ژاپن باشد. فرهنگ واژگانی اتووود: اتووود کلاسیک ـ معماری آمریکای جنوبی. معماری برزیل. معماری منظر. معماری به مثابه منظر. پاویون. معماری حوزه عمومی. معماری فضای داخلی. شهرسازی کوچک مقیاس. شهرسازی داخلی. معماری و زیرزمین. رم کولهاس. معماری و زمین. فضای منفی. اسکار نیو مایر. سایه بان های شهری. اکسپو
-