معمار پرتغالی ادواردو سوتو دی مُرِ(Eduardo Souto de Moura) پیش از تاریخ اعلان رسمی به عنوان برنده جایزه پریتزکر نامیده شد-اعلان برنده ی این جایزه 100000 دلاری به طوری غیر منتظره به 11 آوریل موکول نشد و زودتر اتفاق افتاد،اما یک سازمان خبری اسپانیایی حصر خبری این موضوع را شکست. سوتو دی مُرِ(Souto de Mouras) مجموعه ای متنوع از کارعمومی و اختصاصی تولید کرده است،اما شاید بهترین علت شناخته شدن او یک استادیوم در براگا(Braga)ی پرتغال،است.ساختمان های او بخاطر استفاده از موادومصالح طبیعی تحسین شده است.این معمار 58 ساله ی مشهور دومین معمار پرتغالی است؛که این جایزه را از آن خود می کند،اولین برنده پرتغالی آلوارو سیزا(Alvaro Siza) بود که جایزه را در سال 1992 به چنگ آورد. سوتو دی مُرِ از سال 1975 تا 1979 درست در آغاز کار برای سیزا کار می کرد.هر چند او کار خود را (معماری)سبز نمی داند؛ سوتو دی مُرِ مراقب است تا به عناصر ساختمانی پایدار توجه کند.او در یک فروم در سال 2004 گفت:"این یک معماری زیست محیطی نیست،معماری هوشمند نیست،معماری پایدار هم نیست،-این فقط یک معماری خوب است.همیشه مسائلی وجود دارند که ما نباید از آنها غفلت کنیم.به عنوان مثال:انرژی ، منابع ، هزینه ها ، جنبه های اجتماعی-(معمار) همیشه باید به همه این مسائل توجه کند. با تقدیر از ذوق او برای طرح های زیبا که در آنها از فولاد ، شیشه ، گرانیت و مرمر استفاده می شود، سوتو دی مُرِ اغلب به عنوان یک معمار "نئو-میسی"(سبک لودویک میس ونده رو) توصیف می شود.او کمی در ایالات متحده شناخته شده است؛با اینکه در اینجا ساختمانی ندارد؛اما کارهای او در سراسر اروپا نگاه مثبتی را به خود جلب کرده است.بیشتر ساختمان های او در پرتغال است،جایی که او سنت های محلی طراحی را ترسیم می کند. هیئت ژوری در بیانیه خود اظهار داشت:"سوتو دی مُرِ به استفاده از سنگ های هزار ساله و یا الهام گرفتن از جزییات مدرنِ "میس ونده رو"اعتقاد دارد." علاوه بر استادیوم در براگا(Braga)،برخی از معروف ترین پروژه های او در کشور خودش عبارتند از: برج برگو(Burgo Tower) در پورتو(Porto)،موزه پائولو رِگو(Paula Rego) درکسکایز(Cascais)،و مسکنی با نام خانه شماره 2 در بوم جِسوس(Bom Jesus).او همچنین آثاری در کشور های :اسپانیا،ایتالیا،آلمان،بریتانیا،و سوئیس دارد. لرد پیتر پالومبو(Lord Peter Palumbo)ریاست هیئت ژوری در بیانیه خود جنین عنوان کرد:"در طی سه دهه ی پیش، ادواردو سوتو دی مُرِ در حال ساخت پیکره ای کاری در زمان ما بود؛اما پژواک هایی از سنت های معماری را نیز به دوش می کشید.ساختمان های او قابلیتی منحصر به فرد در اختلاط خصوصیت های متناقض ظاهری-قدرت و فروتنی،خشونت و لطافت،اعتبار برجسته ی اجتماعی و یک حس صمیمیت- در یک زمان را نمایان می کنند."
از تمامی دوستانی که علاقمند به شرکت در مباحث پیش امده بر این انتخاب می باشند خواهش می کنیم به این فروم مراجعه فرمایند