لارا براون : شما گفته اید چیزی که شما را بیش از اندازه جذب معماری کرده است، بازی دوسویه ی بین طبیعت و ان چه انسان ساز است می بشد؟

ادواردو سوتو دی مر: یک پیکره تراش این اواخر گفته بود، هر چه ما در این دنیا می سازیم معماری است، او اشاره کرده بود، طبیعت؛ ان چه به صورت به ذات در دنیا وجود دارد، مخلوق خداوند است، و ان چه طبیعی نیست معماری است؛ قایق ها، خانه ها، پل ها، جاده ها و تمام چیزهای دیگری که ما می سازیم. بنابراین معماری غیر طبیعی است، اما غیر طبیعی بود الزاما به معنی ضد طبیعت بودن نیست، ارتباط بین ان چه طبیعی است با ان چه غیر طبیعی است تحت شمول یک رابطه طبیعی تعریف می شود، باید یک خلایی بین این دو وجود داشته باشد که این ها هم زیستی شان هارمونی داشته باشد، اگر ارتباط میان این دو هارمونیک نباشد، معماری حاصل از این ارتباط هم پایدار نخواهد بود.

لارا براون : شما از خلا صحبت می کنید، در عین حال در مورد استادیوم براگا از جدال میان معماری و سایت سخن رانده اید، ایا می شود به هم زیستی خلا و جدال فکر کرد؟

ادواردو سوتو دی مره:بله، اول یک سایت وجود دارد، بعد معماری به ان اضافه می شود و یک سایت جدید خلق می شود. سایت جدید روایتی است از یک رابطه بین یین ـ یانگ، سایت اولیه (طبیعت) و معماری (ماهیت انسان ساز)، اگر این دو به همزیستی منطقی با هم دست یابند در ان صورت می توان از معماری خوب سخن گفت.

لارا براون :و شما می گویید که این هم زیستی تداعی کننده نوعی تنش هم هست؟

ادواردو سوتو دی مره :بله دقیقا، هیچ رابطه ایی مسالمت امیز نیست، هارمونی صرفا از طریق کشمکش حادث می شود، در استادیوم براگا، با درامی مواجه بودیم که طی ان کوه را می شکافتیم و از دل ان سنگ هایی استخراج می کردیم که از ان ها بستن ها می ساختیم، بتن، همان کوه است، اما نه در فرم طبیعی در فرم انسان سازش.

اتووود برای پی گیری مباحث مرتبط با نظرات ادواردو سوتو دی مر، فرومی گشوده، برای مشاهده مباحث مطرح شده می توانید به ان جا نیز سری بزنید.