هیئت ژوری باز هم پریتزکر پرایز را به یک مینیمالیست اهدا کرد؛ادواردو سوتو دی مُره(Eduardo Souto de Moura). پیروزی معمار پرتغالی نشان داد؛برای سومین سال متوالی،این جایزه به یک سبک "کم حرف" تعلق گرفت. این روزها زمان برگزاری یکی از مراسم های بهاری معماری است:مطالعه ی برگ های چایِ پریتزکر پرایز(بررسی پریتزکر پرایز با شمیم بهاری برگ های چای) چیزی که ما توانستیم از این سو و آن سو درباره این خبر کسب کنیم،از این قرار است: معمار 58 ساله پرتغالی؛ادواردو سوتو دی مُره؛که به سختی در خارج از حوزه ی کاری خودش شناخته شده،در روز دوشنبه،برنده جایزه پریتزکر امسال نامیده شد،والاترین افتخار این رشته؟این هدیه به طور کاملا واضح؛افتخار تعهد راسخ "سوتو دی مُره" در مسیر کارش در نیل به یک جنس سخت و عضلانیِ معماری مینیمالیست را نشان می دهد.هفت عضو هیئت ژوری پریتزکر-که امسال؛ رِنزو پیانو(Renzo Piano)،گِلِن مورکات(Glenn Murcutt) و آلِخاندرو آراوِنا(Alejandro Aravena) را در جمع خود می دید-تاکید کردند که آثار اخیر "سوتو دی مُره"،به طور کاملا ملموس،در روحیه و رویکرد پروژه های ابتداییِ او ،از دهه ی 1980 ،حفظ شده،او در آن دوران به سمت مقابله با جوانه ی پست مدرنیسم تزیینی،که پس از آن رشد کرد،گرایش داشت. به عنوان یک معمار جوان،هیئت ژوری اشاره کرد؛سوتو دی مُره "مشتاقانه خارج از مُد بود...هنگامیکه امروز به گذشته برمی گردیم،ممکن است ساختمان های ابتدایی (او) نرمال به نظر برسد،اما ما باید به یاد بیاوریم که به راستی آنها(ساختمان ها)در آن زمان چه بی پروا و جسور بودند". در یک مفهوم گسترده تر،انتخاب امسال بدین معناست که در سه سال جاری،اهدائِ جایزه ی هیئت ژوری پریتزکر به طور فرمال واقعا اندوخته شده،و هیچ اشاره ای مبتنی بر یک زمینه بومی خاص نداشته. پیتر زُمتُر(Peter Zumthor) سوئیسی،برنده سال 2009، و زوج ژاپنی کازویو سجیما و ریو نیشیزاوا (Kazuyo Sejima and Ryue Nishizawa)؛برندگان سال گذشته،با سوتو دی مُره ؛در یک رویکرد صریح و کم حرف مشترک بودند و از فرم های فراوانِ ساختیِ حیطه ی معمارانِ جهانیِ مشهورتر مثل:ژان نووِل(Jean Nouvel)-برنده سال 2008-زاحا حدید(Zaha Hadid)-برنده ی سال 2004 -یا فرانک گهری(Frank Gehry)-سال 1998-فاصله داشتند. سه برنده ی سال های اخیر؛غالبا بخاطر آثار اجرا شده در کشورهای خود،مورد ستایش قرار گرفتند،اگر چه "سجیما و نیشیزاوا"،که دفتر آنها در توکیو(Tokyo)،سانا(SANAA) نام دارد؛بتازگی طراحی ساختمان هایی را در هر سوی دنیا بعهده می گیرند.و زُمتُر(Zumthor)، در این خلال،در حال کار بر روی یک نقشه طولانی مدت برای موزه هنر لُس آنجِلِس(Los Angeles County Museum of Art) است،اگر چه آن پروژه مراحل ابتدایی خود را می گذراند.همچنین امسال طنینی از پریتزکر 2006 نیز به گوش می رسید،که به پائولو مِندِز دِ روکا(Paulo Mendes da Rocha) برزیلی تعلق گرفت.و می توان این نکته را خاطر نشان کرد که "مِندِز دِ روکا"،مدت زیادی زیر سایه مشهورترین معمار برزیلی؛اُسکار نیومایر (Oscar Niemeyer) 103ساله بود،و از "سو تو دی مُره" نیز غالبا در مقابل معمار بزرگ پرتغالی آلوارو سیزا(Alvaro Siza)،که پریتزکر 1992 را تصاحب کرد،یاد می شد. "سو تو دی مُره" از سال 1975 تا 1979 در دفتر "سیزا" مشغول به کار بود، و این دو معمار؛پاویون پرتغال را در اِکسپوی جهانی سال 2000 در هانوفر آلمان با هم طراحی کردند.علیرغم ستایش هیئت ژوری بخاطر ثباتِ پیکره ی کاری "سوتودی مُره"،بعضی از ساختمان های ابتدایی او (اَدای) دِینی را به معماریِ "سیزا" ،که با گذر زمان،در حال محو شدن بود، نشان می دهد. "سو تو دی مُره"،فردی که به آثار "سیزا" در پورتو-دومین شهر بزرگ پرتغال-علاقه دارد،اغلب به عنوان یک معمار "نئو-میسیَن" (neo-Miesian) توصیف می شود،ارجاعی به مدرنیست صاحب نفوذ؛"لودویک میس ونده روحه"( Ludwig Mies van der Rohe).اما شناخته شده ترین پروژه های "سوتو دی مُره"؛در اجرای شیشه و فولاد خیلی پیروِ "میس" نیست؛و بجای آن با بتن ،سنگ ،آجر، مِس و چوب کار می کند.و ساختمان های او کراراّ با پاشیدن رنگ جان می گیرند. شاید این معمار به بهترین وجه به واسطه استادیوم شهری براگا(Braga)شناخته می شود؛استادیومی که درست در مقابل یک معدن سنگ ظاهر شده و یک جفت جایگاه را بر فراز پایه ها ،به طور دراماتیک ،نمایان می کند.این استادیوم که در سال 2003تکمیل شد؛یک بخش اولیه از موج معماری استادیوم هایی با طراحی فاخر و بلند پروازانه بود که با استادیوم اُلَمپیک 2008 در بِیژین(Beijing)-چین-،طراحی شده بوسیله ی شرکت سوئیسیِ هِرزوک و میرون(Herzog & de Meuron)،به اوج خود رسید. موزه پائولا رِگو(Paula Rego museum)،نزدیک لیسبون(Lisbon)،که در سال2009 اتمام یافت؛دور تازه ای از تمجید ها را برای "سوتودی مُره" به ارمغان آورد.این موزه با رنگ قرمز پوشانده شده و ظاهر وسیع بتنی و بدون پنجره ی آن آثار "لویی کان" (Louis Kahn)را- بجای "سیزا" یا "میس"- به یاد می آورد. همچنین خانه ی1994 در بوم جسوس(Bom Jesus)،پرتغال،فُرم های نیرومند بتنی را به نمایش می گذارد. مراسم پریتزکر می تواند یک تجارت خیانت آمیز باشد.اگر به طور غیر معمول جابجایی مهمی در آراءِ هیئت ژوری صورت گیرد،که تا به حال در سال های اخیر به صورت منصفانه ثابت بوده است،برگزیده سال 2012 می تواند یک قطب همه گیرو جدید(به معماری) تلقین کند:معماری سیالِ دیجیتال،یا طراحی های بشر دوستانه ی اجتماعی،یاآثاری که با طراحی های شهری و بالاتر از مقیاس شهری مرتبط است. در حال حاضر؛اگرچه هیئت ژوری پریتزکر،با معماری پیوتگی شدیدی دارد و برای هر زمانی دارای اهدافی است؛اما به طور خیره سرانه و نیز ماهرانه از جوهره ی خود می کاهد.

اتووود متناسب با اهمیت موضوع فرومی گشوده که در به بحث پیرامون اثار ادوارد سوتو دی مر و اثارش می پردازند، برای مشاهده مباحث  می توانید به این فروم مراجعه فرمایید