ادوارد سوتو دی مر: امروز خودتان را چگونه می بینید، الوارو سیزا چهره ایی شناخته شده که تقریبا تمام جوایز مهم معماری را نیز از ان خود کرده است؟ البته یک نکته را نیز باید بگویم که شما جایی در میان رسانه ایی ترین معماران ندارید، شاید به علت این پیوستگی و عدم گسستی است که در تمام اثارتان دیده می شود، حال ان که بقیه شدیدا منقطع بوده اند و فرم ها و مصالح نوین را ترویج داده اند؛ مثلا فرنگ گِری یا چشم اندازی که فرمول های جدید کولهاوس می ارایند، مصالح و جهت گیری هایی که هرزوگ دی مورن در طراحی اتخاذ می کنند و فرم های شبیه به هم گِری در مصالح متنوع؛ از تیتانیوم تا پلاستیک.

الوارو سیزا: به گمان من گسست و شکستن روال ها برای مردم یک سیرو جهت گیری بیرونی است، زمانی که لکربوزیه ویلا ساوا را در 1929 طراحی می کرد، اشکارا به انقطاع و گسست از روال های موجود می اتدیشید، البته او کارفرمایی داشت که به این گسست باور داشت و عملا ان را می طلبید، لکربوزیه البته با باور رایج در ان زمان هم همنوا بود، باوری که می گفت اندیشه و هنر باید واضع گسست باشند؛ باور به شکل دادن انسان نوین و جامعه ایی نو ـ باوری که حتی به تخریب پاریس در ذهنش نیز انجامید . خیلی کم پیش امده است که در زندگی حرفه ایی ام بر این سیاق عمل کنم که بخواهم غرابت و بیگانگی را در چیزی بیافرینم. این همیشه به امکانات و فرصت هایی که پروژه طلب می کرده بستگی داشته است و خیلی شخصی بوده است، در واقع من هیچ گاه به دنبال ابداع در معنای گسست کامل و بر هم زدن هر ان چه هست نبوده ام، این در ذات من نیست، یک چنین خصیصه ایی در نگاه من به دنیا و حال و هوایی که در ان زندگی می کنم وجود ندارد. بنابراین برایم خیلی عجیب است که اثار من غالبا با یک چنین واکنش های انتقادی بعضا وحشتناکی مواجه می شوند.

ادوارد سوتو دی مر: یعنی شما فکر می کنید مردم بیشتر طالب یک چیز عجیب و ناآشنا هستند تا چیزی نوظهور و اصیل؟

الوارو سیزا: بله، نوعی تفسیر غریب و ناآشنا از چیزهای طبیعی

شما همچنین می توانید در فرومی که با هدف تحلیل جنبه های مختلف معماری سوتو دی مره بر اتووود بارگذاری شده شرکت نمایید