ساختمان شمار 41 کوپر اسکوور ,ساختمان جدید آکادمی برای کوپر یونین آرزو دارد شخصیت , فرهنگ و جنبش موسسه ی 150 ساله و شهری که موسسه در آن واقع است را بارز کند.ساختمانی که ارزش و اشتیاقش را به عنوان مرکز پیشرفت و خلاقیت و تحصیلات خلاقانه در هنر , معماری و مهندسی منعکس می کند.
بازی ساختمان با نور و سایه و شفافیت توسط کارایی بالای پوسته ی دو لایه ی خارجی , نیمه شفاف, سوراخدار و از جنس استیل ضد زنگ , دیده می شود. پوسته ی لعابدار, ساختمان را برای جلوگیری از انتقاد از کنترل محیط داخلی در بر گرفته است , و این در حالیست که به شفافیت ها اجازه ی آشکار کردن بازی خلاقانیشان را می دهد. در پاسخ به زمینه ی شهری , حجاری روی نمای سر در , هویت مشخصی برای کوپر اسکوور ایجاد می کند. ورودی کناری ساختمان بالا برده شده تا مردم را با حالتی محترمانه در مقابل ساختمان تاریخی موسسه به طرف لابی هدایت کند.سر در چیزی را به یاد می آورد.
انحنای آتریوم مرکزی با حالتی لعابدار که به نظر می رسد از خیابان سوم بیرون زده , قلب خلاقانه و اجتماعی ساختمان را به خیابان وصل می کند. در داخل , ساختمان یک وسیله ی نقلیه برای پرورش همکاری و تبادل منظم گفتگو میان سه مدرسه ی کالج که سابقا در ساختمان های مستقل قرار گرفته بودند , درک می شود. پیازای عمودی , در مرکز فضا برای تجمعات غیر رسمی , فکری و تبادل خلاقیت نقش قلب ساختمان جدید آکادمی را دارد.
شبکه ی موجدار به پهنای 20 پا پلکان بزرگ را که از طبقه ی همکف ,4 طبقه به سمت آسمان روشن آتریوم مرکزی (که خودش بالاترین ارتفاع ساختمان را دارد)بالا می رود , را در بر گرفته است. این پیازای عمودی قلب عمومی ساختمان است که مکانی برای قرارهای ملاقات , اجتماعات دانشجویان , سخنرانی ها و بحث های فکری برای محیط آکادمی بوجود می آوررد. از ورودی مرتفع لابی پله های همکف 4 طبقه صعود می کنند تا در قسمت لعابدار سالن دانشجویان که به شهر دید دارد پایان یابد.
در پنجمین طبقه از میان نه طبقه , لابی های آسمانی و فضاهای ملاقات به همراه یک سالن دانشجویی , اتاق سمینار , قفلها و فضاهای نشستن که به منظره ی شهر دید دارند , اطراف آتردوم مرکزی قرار گرفته اند. پل های آسمانی محدوده ی آتریوم را به میان این فضاهای غیر رسمی به طرز خلاقانه ای وصل می کند.
اتووود تلاش کرده است پرونده ای در خور نام تام مین و دفتر معماری مورفوسس بیاراید، در همین راستا می توان به گفت و گوی منتشر شده در ستون هنر گفت و گوی اتووود با تام مین، با زیرْعنوان:"پسر بد معماری لس انجلس" اشاره کرد، که با برگردانی از مهدی معیت در اختیار مخاطبان قرار گرفته است. نوشتاری از خود تام مین تحت عنوان "معماری پیوستار و عظمت تکینگی" در کنار نوشتار "تام مین و هستی شناسی معماری یکپارچه" به قلم محمدرضا هل فروش و مقاله "تام مین؛ تغلیظ مفهومی و رادیکالیسم ساختاری" نوشته ایمان انصاری از جمله دیگر نوشته هایی است که به کلیت اثار تام مین می پردازند.
فرنوش فارمر در نوشتار "به دنبال تمامیتی پیوسته" بر برخی از اثار او نگاهی افکنده است و ویل کوردییرو نیز در نوشتار"دیالکتیک ایده و ساخت" با برگردانی از فریبا شفیعی بر چهار اثر تام مین موکد شده است، ساغر خاکدان دلیر در نوشتاری تحت عنوان "دیجیتالیزاسیون امر فیزیکی" نگاهی اجمالی دارد به یکی از پرشورترین اثار تام مین، ساختمان شماره 41 میدان کوپر در نیویرک، همین اثر در مقاله ای از جین مرکل ـ که پیشتر مقاله معماری امریکا از 1940 در سه بخش [اینجا]، [اینجا] و [اینجا] از او بر اتووود منتشر شده است ـ تحت عنوان " ساختمان دانشگاه کوپر یونیون؛ تام مین و برساختن یک زیست ماشین شهری کامل و فتح پارادایم پیچیدگی" به دقت بررسی شده است.