هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاریی است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد اورد.

استیون هال یکی از مشهورترین و قابل احترام ترین معماران حال حاضر است . کارهای معماری او اعم از موزه ها ، فضاهای آموزشی ، مسکونی ، طراحی خرده فروشی ، طراحی اداری و خدمات عمومی شناخته شده است و هر یک از سختارهای او بالاتر از هر سبک قابل پیش بینی می رود و توسط یک بینش منحصر به فرد الهام می گیرند . توانایی هال در ترکیب استادانه فضا و نور در اشکال دقیق و ظریف ، او را به یک شخصیت مرکزی در بحث طراحی پایدار معاصر تبدیل کرده است و جای شگفتی ندارد که کارهای او نه تنها از جانب منتقدان بلکه از طرف معاصران زمان خود نیز تحسین می شود .

دراین موقعیت نادر که ما با این طراح تأثیرگذار برخورد داشتیم ، او با فروتنی به پرسش های ما در مورد سبک خود ، طراحی سبز و حتی درباره دوران کودکی اش پاسخ می دهد

. دراینجا Inhabitat هفت سؤال مطرح می کند :

1: شما سبک امضای خود را چگونه توصیف می کنید ؟ همانطور که همه می دانیم ، ما در عصر "ساختمان نمادین" و "استارکیتکت" هستیم . طرح های نهادهای عمومی اغلب به نام های معروف و معماران نمادین ارائه می شود . احساس شما در مورد این روند چیست و شما در چنین سیستمی چگونه کار میکنید و همچنان معماری متفکرانه و پرمعنی ایجاد میکنید درحال که دوِلوپرها به دنبال بیلبائو بعدی هستند ؟؟

استیون : من بر این باورم که معماری باید به طور کامل در برنامه و سایت خود تثبیت شود . معنای آن باید عمیقأ ریشه در وضعیت آغازین آن داشته باشد . اولین کتاب من “Anchoring” رابطه یک ساختمان را با سایت ، فرهنگ و ریشه های متافیزیکی آن توصیف می کند . اگر کانسپت اصلی معماری بتواند عمیق تر شود به جای آنکه گسترده تر شود ، معماری در سایت معنا و مفهوم به خود میگیرد و این منبع افکار و امید های فلسفی و یا حتی طنز و داستان ها که بی اعتنا به هر سبک هستند را تقویت میکند .

2: آیا شما نگران پایداری اجتماعی و زیست محیطی در ساختمان های خود هستید ؟ اگر چنین است ، ساختمان سازی سبز چه نقشی در کار شما بازی میکند ؟؟

استیون : در قرن بیست و یکم ، یک سوم از زمین توسعه یافته است که بیشتر آن زباله هایی وسیع هستند . یک تغییر بنیادی در نگرش و یک تجدید نظر در مورد ارزش ها باید صورت گیرد . ما بر ساختمان پایدار و توسعه سایت به عنوان اساسی برای طراحی های ابتکاری و تخیلی تأکید داریم .

در شنزن چین ، شهری که از 8000 نفر به 12 میلیون نفر جمعیت رسید ، چشم انداز طبیعی به سرعت درحال نابودی است . استراتژی های جدید برای کشف پوشش گیاهی شهری برای حفظ تعادل گیاهان و جانوران و همچنین سفره های آب طبیعی و تعادل اقلیمی ، حیاتی هستند . تکنولوژی های ساختاری و روش های ساخت و ساز پیشرفته ، پتانسیلی برای معماری های جدید در حال پرواز ، آسمان خراش های افقی و پل های کاربردی برای ایجاد لایه های شهری پیشرفته فراهم می کند .

"آسمان خراش افقی" چند منظوره ما در شنزن برنده رقابت معماری به علت افزایش چشم انداز عمومی شد . درحالی که حداکثر ارتفاع مجاز 35 متر بوده ، چشم انداز اقیانوس از محل کار و زندگی را به حداکثر رسانده .

3: شما فکر می کنید زمانی که باید برای سازگاری با محیط زیست طراحی کنید ، بزرگترین چالش چیست ؟؟

استیون : فضا ، هندسه ، نور معماری در نسبت های بزرگ باید هدف اصلی باقی بماند در حالی که اهداف مهندسی ، کربن صفر و معماری فوق العاده سبز است . اما این تعادل بین اشعار معماری و مهندسی سبز آن بسیار حیاتیست .

4: بسیاری از طرفداران شما می گویند که شما ساختمان های خود را با تمرکزی قوی بر تجربه کاربر و نور طبیعی طراحی کرده اید . آیا این درست است ؟؟

استیون : فضای بدون نور به فراموشی سپرده می شود . یک ساختمان از طریق سکوت هماهنگ ادراک توسط نور صحبت می کند . درخشندگی برای تجربه فضایی خود جدایی ناپذیر است همانطور که تخلخل برای تجربه شهری .

برای موزه هنرهای معاصر هلسینکی ، کیازما ، مهمترین متریال نور بود . در تمام 25 گالری موزه که عملکرد اصلی آن را تشکیل می دهند ، یک قطعه نور طبیعی وجود دارد . رفتار نور ، بسیاری از تصمیم گیری ها را هدایت می کند .

ما فضا ، نور و کانسپت کار را از همان ابتدا متصور می شویم . حتی در طرح های اولیه و آبرنگ جنبه هایی از نور وجود دارد . در فضاهای باشکوه نور تغییر کرده و برای توصیف فرم ظاهر می شود .

5: درمورد خانه ای که در آن بزرگ شده اید به ما بگویید ؟؟

استیون : در شهر کوچکی که من در آن بزرگ شده ام ، در معرض معماری نبودم و معماری به معنای کنونی وجود نداشت . کارهایی که ما (من و برادر مجسمه ساز و نقاشم جیمز هال) انجام می دادیم و به معماری مربوط میشد ، ساخت خانه های درختی بود . ما clubhouse می ساختیم ، گاهی اوقات دو طبقه ، سه طبقه با ساخت و ساز پیچیده و وقتی که هفت-هشت ساله شدم ، ما سه ساختمان مختلف همزمان در حال ساخت داشتیم : یک خانه درختی دو طبقه ، یک clubhouse سه طبقه ایستاده آزاد و یک باشگاه زیرزمینی . "چشم انداز اساطیری" کودکان مانند یک شهر کوچک با تمام ساخت و سازهای مختلفی که ما ساخته بودیم . در ذهن خودم ، من همان زمان هم سال 1959 یک معمار بودم .

6: چه کسی الهام بخش شما بوده ؟؟

استیون : من موقتأ برای کار در استودیو لویی کان استخدام شدم . او در ماه مارس 1974 درگذشت ، درست قبل از آنکه من از سان فرانسیسکو به فیلادلفیا نقل مکان کردم . آثار و فلسفه او بسیار الهام بخش بود ، همانند کارهای لوکوربوزیه . به نظر من الهام بخش بودن ، مسری است . متنی را از لویی کان تحت عنوان “How was I doing , Le Corbusier?” به یاد دارم که کان او را به عنوان یک معیار الهام گیری برای خود در نظر داشت .

7: هدف نهایی شما درمورد کار خودتان چیست ؟ دوست دارید از شما به چه عنوان یاد شود ؟؟

استیون : من می خواهم که با الهام گیری و خاص بودن در فضا و نور زندگی کنم . معماری می تواند به عنوان یک هدیه برای دیگران بماند تا از آن لذت ببرند . معماری با چشم انداز می تواند یک واقعیت خاص را شکل دهند – یک مکان ویژه ، جایی که زنده است ، یک منبع الهام زنده .