عموما ساختمان به عنوان مرزی میان مخاطب و جهان پیرامون او شناخته می شود، ساختمان مخاطبان خود و زندگی آن ها را فراگرفته اند؛ برخورد با چنین چالشی است که هر معماری با آن مواجه خواهد شد.در عموم ساختمان ها این تقسیم بندی و مرز شکل گرفته میان فضای داخل و خارج کمتر به این صراحت شکل مشاهده می شود؛ پیش فضاییی که غالبا از آن با عنوان گذرگاه و یا فضای واسط یاد می شود. مثالی که در معماری سنتی ژاپن با عنوان انگاوا یاد می شود؛ پروژه هایی همانند خانه ی آبشار با تراس خود و یا ایوان در معابد یونان باستان . آلوارو آلتو در پروژه ی ویلا مایرا به واسطه ی سازمان دهی لایه های مختلف موفق به خلق اثر خود در فضای واسط شده است. نه تنها او در این پروژه تقسیمات معمول میان فضای داخل و خارج را محور کرده، بلکه تلاش داشته تا ترکیبی انسانی در بطن طبیعت، همانند یک نقاشی انتزاعی که بر زمینه ی پارچه ای بوم نقش می بندد ایجاد کند.
پروژه ی ویلا مایرا به عنوان خانه ای برای کارفرمای ثروتمند خود خلق شده است. ویلا مایرا در جنگل واقع شده و یک چهارم از مساحت خود را به کاربری های خدماتی مختلفی از قبیل : آشپزخانه، فضای نشیمن، فضای ناهارخوری، پاسیو، کتاب خانه و اتاق های خواب در طبقه ی بالا قرار دارند، اختصاص داده است. در بالای پاسیو، اتاق کار و در فضای خارج نیز استخر و سونا به کاربری های اصلی خانه در جداره ی جنوبی به واسطه ی ایجاد یک تراس اضافه شده اند.همچنین چند شومینه هم در این ویلا طراحی شده است.
در این پروژه یک هسته ی مسطیل شکل و مرکزی وجود دارد که با نزدیک شدن مخاطب از امتداد مسیر حرکت سواره در شرق ساختمان، ورودی خانه در این بخش مرکزی مشخص می شود.علاوه براین هسته ی مستطیل شکلمرز میان داخل و خارج را برای طرح تعریف کرده است.اگرچه این نکته در پروسه ی طراحی آلتو صرفا یک نقش بصری و ادراکی به خود گرفته و او از این فضا نیز مانند لایه ای در کار خوددر تعامل با فضای خارج استفاده کرده است.
آلتو از ترکیب لایه های مختلفی با مقیاس انسانی و هندسه ای منظم در کار خود بهره برده است؛ در برخی فرم های او نیز با آزادی خود قوائد هندسی موجود در طرح سعی کرده اند به حالتی متفاوت و طبیعی دست یابند.
در کتاب های متعددی به علاقه و تاثیرپذیری آلتو از خانه ی آبشار اشاره شده است. البته می توان به وضوح این تاثیر گذاری را دید.چنان که در طرح به اجرا رسیده و پروسه ی طراحی آلتو مشاهده می شود، سعی شده است تاهمانند خانه ی آبشار ارتباط ویژه تنگاتنگی با طبیعت پیرامون برقرار شود.ارائه ی یک هندسه ی منظم توسط فرانک لویدرایت در پروژه ی خودش و طراحی تراس های هوشمندانه در نحوه ی لایه بندی مختلف فضایی در تعامل انسان با طبیعت و ارجحیت یافتن از ان در پروژه ی آلتو دیده می شود. تعملی که به طور خاص به ارتباط میان انسان و طبیعت اشاره دارد، اگرچه با دخالت انسان در طبیعت کنترل آن حادث خواهد شد. اما این دخالت او با پیدایش ترکیبی زیبایی شناسانه (شاعرانه) جلوه ای بیش از صرف بر آورده کردن نیازهای عملکردی و یا فعالیت های مصنوع خواهد داشت؛خصوصیتی که به واسطه ی توانایی تکنیکی و عملکردی انسان پدیدار خواهد شد.