این نوشته را فرمپتون در سال 1983 به چاپ رسانید و با بیاناتی طولانی از پل ریکوِر آغاز می شود و وضعیت جاریِ نابودیِ فرهنگ سنتی و انگیزه ای را به تصویر می کشد که با مدنیت تعمیم یافته آن روز ها قوت گرفته بود . این گذاربه سوی تمدنی میانه، فرهنگ های متفاوتی را مشابه می سازد که متعلق به فرهنگ های پرورش یافته " عقب مانده " و جدید دنیای گیج کننده امروز است؛ این گذشته متمدن، در زمینه جنبشی به سوی مدرن گرایی مطرح می شود . ریکوِر این سوال را مطرح می کند که " مدرن شدن و بازگشت به منابع اولیه چگونه اتفاق می افتد؟ احیای تمدن قدیمی و ساکن و شرکت در تمدن جهانی چگونه حادث می شود ؟ "
این پرسش ضرورت مدلی تاریخی از انقلابِ پیوسته ای را به نمایش می گذارد که به موجب آن درس های گذشته جنبش های آینده را بازگو کند . به هر حال، این موضوع اغلب در نوشته های ریکوِر در غالب نیاز به رهاسازی تمام فرهنگ گذشته به منظور شرکت در تمدن مدرن وجود داشته است . اگر منطقه گرایی انتقادی راه حل این چالش است این موضوع به میان می آید که چگونه یک منطقه با وجود اهمیت واگذاریِ تمامی فرهنگ ها و محدودیت های تغییر پذیرش بازتعریف خواهد شد ؟
در این نوشته کنت فرمپتون 6 نقطه نظر را مطرح می کند که عبارت است از : 1.فرهنگ و تمدن، 2.صعود و سقوط جنبش آوان گارد، 3.منطقه گرایی انتقادی و تمدن جهانی، 4.تضاد در زمینه فرم مکان، 5.تمدن در برابر طبیعت : توپوگرافی، بافت اطراف، آب و هوا، نور و6. فرم های تکتُنیک و بینایی در برابر لامسه .
کِنِت فرمپتون دربار این مقاله می گوید " شاید این واکنشی افراطی باشد ولی حداقل در موقعیت آمریکای شمالی، این موضوع نسبتا برای من روشن شد؛ در این مقاله شکل بسیار متفاوت مباحثه میان های - تک در یک سو – اگرچه مدارس نوپای های - تک در آمریکا با آن چه که در انگلیس به وقوع می پیوندد مقایسه می شوند – و آن چه که من به آن ها ارجاع می دهم در دیگر سو، جریان اصلی مقاله را شکل می دهد، شاید با قدری بی انصافی تحقیرآمیز در حق مفاهیم ، در غالب شکلی از احیای نمایشی معماری با یک تصویر مواجه هستیم که کاربردی آزاد یا نقیضه پردازانه از موتیف های تاریخی را ارائه می دهد " .
در اینجا می توانید اصل این نوشته را دریافت کنید .