ان تینگ، معمار و نظریه پرداز معماری در سن 91 سالگی چشم از جهان فروبست، در خانه اش در مارین کانتیِ کالیفرنیا. نوشته های تاثیرگذار وی بر معماری هندسی، راه گشای استفاده از نظام های ریاضی در فرایند ساخت بود، یک رویکرد تکنیکی نسبت به طبیعت که همچنان در اتلیه ها و کتب معماری مد نظر می اید.

خانواده ان تینگ اهل بستن بودند اما او در 1920 در چین متولد شد، اما سرنوشت برای او اینده ای دیگر رقم زد، او می رفت تا تبدیل به یکی از پرکارترین و سخت کوش ترین و احتمالا نادیده گرفته شده ترین نظریه پردازان معماری قرن بیستم گردد، او و تلاش هایش همچون ماریون ماهونی گریفین زیر سایه مردان همکارشان دفن شد خود او در مصاحبه ای یاداوری می کند در سال 1949 او، به عنوان فارغ التحصیل مدرسه معماری دانشگاه هاروارد، توسط متولیان در ازمون اعطای مجوز طراحی مردود اعلام شد، چرا که وی تنها زن شرکت کننده در ازمون بود و تا پیش از ان هیچ زنی اقدام به شرکت در این ازمون نکرده بود.

تینگ برای 15 سال در اتلیه لویی کان در فیلادلفیا مشغول به کار بود، علاقه وی به احجام افلاطونی، استاد معماری را مجبور به استفاده از اشکال خالص هندسی در اثارش نمود و البته این تنها جنبه همکاری این دو با هم نبود، او در سال 1953 برای لویی کان ـ که در ان زمان با استر زندگی می کرد ـ یک دختر به دنیا اورد، این رسوایی تینگ را راهی رم کرد، جایی که رویدادهایش را در کتابی تخت عنوان یادداشت های رم که به سال 1997 به چاپ رسید مستند ساخت، کتابی مشتمل بر نامه هایی که در ان برهه از لویی کان دریافت می کرده است.

اما تاثیر معمارانه تینگ بر اثار لویی کان را به سادگی می توان در شبکه مثلثی سقف گالری هنر دانشگاه ییل که بر اساس چهاروجهی ها شکل گرفته است مشاهده کرد، از دیگر اثاری که می توان رد تینگ را در ان ها به شدت به نظاره نشست حمام ترنتون است؛ چیدمانی ساده از چهار مکعب. این تاثیر انچنان قوی است که باک مینستر فولر، ان تیگ را "استراتژیست هندسی کان" می خواند، اما اوج تبلور تینگ در اثار کان را می توان در اثری ساخته نشده تحت عنوان برج شهری فیلادلفیا مشاهده کرد، اثری که بعدها منبع الهام گروه های پیشرویی همچون متابلولیست ها در طراحی برج های بلند مرتبه کلان سازه ای و ریزْپرداخت شده قرار گرفت.

تینگ پس از قطع رابطه با لویی کان برای سه دهه در دانشگاه پنسیلوانیا مشغول تدریس شد، یک سال پیش از مرگش، موسسه گراهام در شیکاگو نمایشگاهی برگزار کرد برای مرور بر اثارش در وصف ان نمایشگاه برخی منتقدین نوشتند او توانست چهاروجهی هاف دوازده وجهی ها و بیست وجهی هایی بسازد که بتوان در ان ها زیست و در عین حال بدان ها همچون پلی میان امر باستانی و امر نو نیز نگریست.

نبوغ تینگ در فهم هندسی از فضا را می توان در الحاقیه ای که برای خانه خودش در فیلادلفیا طراحی کرده نیز مشاهده کرد، در شومینه، پلکان، اشپزخانه و سقف این حجم الحاقی. کارتر ویسمن، نویسنده کتاب بیوگرافی لویی کان تحت عنوان"لویی کان: انسوی زمان و سبک" در مورد او می گوید:"او قربانی زمانه خود بود، قربانی زیبایی و زن بودنش، میراثی که حملش در ان برهه بی نهایت خطیر بود، مخصوصا برای کسی که همیشه بالاتر از امواج شنا می کرد".  

اتووود پیش از این در چهار یادداشت به جنبه های مختلف حضور زنان در عرصه معماری حرفه ای پرداخته است "

"اکثریت خاموش؛ ایا طراحی همچنان باشگاهی مردانه است" به قلم منتقد معروف هنری الیس راستُرن نگاهی دارد به بالا و پایین تلاش های طراحان زن در دنیای مردانه طراحی

زنان مدرسه باوهاوس" به قلم منتقد معروف معماری جاناتان گلنسی که چگونگی نابود شدن نسلی از استعدادهای درخشان معماری در یک جامعه مردسالار و عمیقا سیاسی را تدوین می کند.

"تبعیض جنسی و سیستم ستاره سازی در معماری" به قلم دنیس اسکات براون و با برگردانی از ستاره اردوبادی که تلاشش را بر تشریح سختی های حضور زنان از یک منظر کاملا شخصی و روایت وار نهاده.

"زاها حدید چیست؟" که نگاهی کوتاه دارد به چرایی حضور قدرتمند زاها حدید و پشت سرگذاشتن تمامی سقف های شیشه ای محدود کننده زنان در حوزه معماری.

برای اشنایی بیشتر با زاها حدید همچنان می توانید مشاهده فرمایید:

 نوشتار زاها حدید و پارادایم جدید در معماری را به قلم محمدرضا هل فروش

و نوشتاری از سَم جـِـیْکــُب با عنوان زاها حدید؛ بدویت عظیم و تمدن شکسته را

و نگاه خود زاها حدید به فرایند طراحی مرکز علوم فائِـنا را در درس گفتاری تحت عنوان حرکت و تخلخل؛ میان فضا، پاسخی به شهر بسته