پاویون هنر یک فرصت منحصر به فرد در محدودیت های برآمده از آزمایش مصالح از طریق فرایند ساخت را مطرح کرده است. طرح پیشنهادی ما از تکنولوژی ساخت و متریال ارائه شده توسط شرکت Facit به منظور تولید طرحی که استفاده های عرفی از متریال را تغییر می دهد, بهره برد. هدف ما در به حداکثر رساندن پتانسیل این تکنولوژی در قامت یک عنصر سازه ای و توپوگرافیک با هدف اصلی خلق یک حضور فضایی که از فرایند ساخت و مصالح فراتر رفته, می باشد.
دراین طراحی ما استفاده های سنتی از یک تخته ی چند لایه در جایگاه یک مصالح ساختمانی که غالباً در فرم طبیعی اش به کار می رود بررسی کردیم. و پتانسیل اش را به عنوان مصالح شکل دهنده ی سازه در نظر گرفتیم. به ویژه زمانی که از آن به شکل خرپا استفاده می شد. طرح پیشنهادی ما بر به چالش کشیدن سنت وعرف متمرکز بود. و از سیستم چارچوبی برای استفاده از فلز در نظر گرفته شد.
در این مورد گرچه استفاده از تکنولوژی سی ان سی در برش اشکال تخته ی سه لایه به شکل چشم گیری در محدوده ی امکاناتی که می تواند کسب شود, افزایش یافت. طرح مدنظر ما استفاده از تکنولوژی سی ان سی در تولید تغییرات جزئی از یک مدل به مدلی دیگر را مطرح می کند. این تنوع پذیری طراحی پاویون را در شرایط سازه ای و هندسی خیلی حادی که می تواند توسط مصالح فائق آید دسته بندی کرده است. این شرایط حاد چندین اهداف برنامه ریزی شده را مد نظر قرار میدهد؛ سازه یک طاق معلق بر روی یک حیاط معلق ارائه می کند.
این سازه به شکل یکپارچه ای به سمت پایین برای تولید دیوار نمایش هنر پیچیده شده است. فرم سپس گشوده شده تا سیرکولاسیون و عبور را ممکن سازد. فرمی که دور خودش پیچیده می شود تا به سازه ی کنترل کننده ی وزن تیر شکل دهد. سازه خودش را در یک سیستم عرفی از دیوار, بام مقرر نمی کند, اما نیازمند عناصری است تا این کارکردهای چندگانه را اجرا کند. مهمتر از همه خصیصه ی تکنیکی موضوع در قابلیت ارائه ی شرایط های متفاوت فضایی و تجربی است. در نهایت طرح کلی در بازجهت گیری پیشرفت تکنیکی به سمت یک نتیجه ی برنامه ریزی شده و فضایی هدفمند شده است, که بیشترین تأثیرش بر دستیابی تکنیکی اش نیست بلکه برای تجربه های غیر عرفی و غیر منتظره ای که تولید کرده می باشد.