در نقاشی های هنرمند گری یهودا تکه های سه بعدی به شکل انبوه و برون گرا انباشت می شوند, برمی خیزند و به سمت بیرون حرکت می کنند و نهایتاً از بوم خارج می شوند.این قطعات در فرم هایی مرتبط با شهرها, مخروبه ها و پل ها با روکشی از آوار, مانند صخره ظاهر می شوند. ممکن است آنها از یک همکاری تکتونیک بین لبس وودز و جکسون پولاک تولید شده باشند. چشم اندازهای تباه شده ومضمحل با رنگ سفید پوشانده شدند. چنانچه گویی که زمستان اتمی آغاز شده است.
به عنوان یک فیلم کوتاه یهودا مدل های معمارانه ی کامل را در هر قطعه جا داده, و برج های کوچکی از ساختمان ها در بوم قبل از آغاز کردن گونه ای از یورش باستان شناسی نقاشی لایه بندی شده در قسمت بالای بوم ضمیمه کرده است. صخره هایی آوار مانند که تازگی ندارند و چشم اندازی در مکان را پوشانده اند, آماده برای نصب بر روی دیوار می باشند. سپس نقاشی ها بالا آمدند, توسعه یافتند و با حالتی ضد گرانش مانند مخروبه ها بر روی دیوارها تاتو شدند.
اتووود همیشه برای نگاه لبوس وودز به معماری و نحوه به چالش کشیدن گفتمان های رایج معماری توسط او اهمیت بسیاری قائل بوده است، نمونه ان چاپ دو یادداشت از وی بوده است یکی با عنوان دیوارهایِ تغییر؛ لبس وودز و هرمنوتیک عناصر شهری با برگردانی از فریبا شفیعی و دیگری یادداشت معماری پس از یازدهم سپتامبر ـ درجه ی صفرِ شهر