كليساي آن فايفر، اولين ساختماني بوده است كه در پرديس دانشگاه فلوريداي جنوبي ساخته شده است. مستقر بر شيبي ملايم در باغ گرمسيري دانشگاه، همچون محيط اطرافش ساختماني ايده ال براي مراقبه ي روح گشته است. از درون ساختمان هيچ ديدي به محيط بيرون وجود ندارد، مگر در تراس طبقه دوم كه از سازه بيرون آورده شده است.

از ميان ديوارهاي طبقه همكف، در ديوارهاي بتني با طرحي انتزاعي، شيشه هايي رنگي كار شده است كه نوري ملايم در تناليته هاي متفاوت را به فضا مي آورد. بالاتر از اين سطح كه مي آييد، چشم ها از فراز سر حضار، به سمت نور برج فانوس درخشان كليسا كشيده مي شود كه نور روز را با الگويي ساده به داخل آورده است.

بنابراين، فضاي داخلي اين كليسا در پايين آرام و مناسب جهت تفكر و در بالا ارجمند و نوراني ست؛ جايي كه زاويه ها و فرم ها نورگيري ساخته اند. در اين جاست كه با نگاه به اين برج فانوسي و انتظار براي پيدا كردن اجرام سنگين و پشتيبان هاي سقف، با فيلتري شفاف جهت ورود نور مواجه مي شويد. تمامي اين نشانه ها به آسمان اشاره مي كنند، مكاني كه هميشه در حال تغيير و منبع اصلي نور و سايه است.

" هيچ كس و هيچ چيز براي يك معمار نمي تواند محتوايي براي ساخت يك ساختمان باشد، صرفا يا عمدتا براي تصويري كه مي سازد؛ همانطور كه يك مرد اسب را صرفا به دليل رنگ آن نمي خرد. چه گونه يك عقل جهت انتقاد از يك ساختمان، تنها به قضاوت ِ " تصوير آن " مي نشيند و ماهيت ساخت آن را ناديده مي گيرد؟ "

از كتاب فرانك لويد رايت : نوشته ها و ساختمان ها