این مجموعه در سال 2000 ـ 2005 در اِم آی تی، مکبریج، ماساچوسِت طراحی و ساخته شد . با سطح مقطعی بیش از 400،000 فوت مکعب، مرکز جدید اِم آی تی برای مغز و علوم شناختی، بزرگ ترین ساختمان با این چنین کاربریی در جهان است . این سایت در میدان کِندال ِ محوطه ی پردیس اِم آی تی قطعه زمین دشواری است زیرا مسیر راه آهن آن را به دو قطعه زمین جداگانه تقسیم کرده است، به این ترتیب مجموعه ی خانه های سه موسسه ی بزرگ تحقیقاتی، مرکز پیک اُوِر برای آموزش و حافظه ی مغزی، مرکز تحقیقات مغز مَک گاورن و دِپارتمان مغز و اعصاب اِم آی تی هم این چنین تقسیم می شوند .
این مقدمه نشان می دهد که هر کدام از مراکز هویت جداگانه ی و ورودی منحصر به خود را از سطح خیابان دارا می باشند . با این حال، در درون ِ این مجموعه، هر سه در یک سیستم ادامه دار ترکیب شده اند که انعطاف پذیری و بر هم کنش میان مراکز تحقیقاتی را بیشتر می کند و این موضوع مهمی در فرهنگ اِم آی تی است چرا که برای حل تمام محدودیت ها و موضوعات چند پاره ای که در دهه ی پیش رو مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت است، به این جنس از تعامل نیاز خواهد بود .
این مجموعه با پوسته ی بیرونی شیشه ای اش و سنگ های زیبای پرتقالی به رنگ بِژ ( که به نظر می رسد تمام نورِ گرداگرد خود در آسمان و خیابان های اطرافش را منعکس می کند) نه فقط در غالب یک اثر معماری موفق است بلکه به شکل نمونه ی خلاقانه ی یک طراحی شهری نیز محسوب می شود و به همان اندازه نیز ارزش ساختمان های اطرافِ میدان کِندال را بالا می برد و تاثیر به سزایی بر منطقه دارد .