ظهور لویی کان یکی از شگفت انگیزترین پدیده های تاریخ معماری مدرن است. کان پس از آن که بسیاری از عمر خود را در نظریه پردازی و تدریس گذراند، ناگهان به پختگی رسید و مجموعه ای بالنده از بناها را تحقق بخشید که در همه نسل معماران جوان تر این باور را زنده کرد که معماری هنر است. هنری که می توان با آن ارزش های گوهری وجود را بیان کرد.

ظهور و اهمیت او را وینسنت اسکالی چنین وصف کرده است:"رشد این درخت به چه آرامی، همچون درخت زیتون، میوه این نسلها را به بار آورد."

تلاش لویی کان آغازگر دوره ای جدید در معماری کثرت مدار بود. در آثار او نیات اصلی معماری مدرن گرد آمده است و انسجام یافته و ترکیبی واحد به دست داده. گویی عامل تعیین کننده همه این طرح ها، همچون بناهای جنبش معماری ارگانیک، قاعده ای مولد بوده است؛ اما طرح های کان از قاعده مندی ساختاری و پرداخت معمارانه آثار میس ون دروهه به علاوه شان و قدرت آثار لوکوربوزیه برخوردار است.

همچنین متضمن دلالتی به تاریخ معماری است، بی آنکه هیچ به تقلید بدل شود. در آثار لویی کان معماری دوباره زاده می شود، هم به منزله شیوه ای عام در همه آثار او و هم در مقام واقعیتی عینی در تک تک آثارش. هر طرح پیرو این قول اوست :"در نهاد فضا روح نهفته است و نیز اراده برای وجود یافتن به طریقی معین."