نگاه کردن به ترسیمات لبس وودز و کنارهم قرار دادن اینکه چگونه این ساختمان ها باید سرهم بندی شوند, هرگز آسان نیست. اسکچ های فانتزی هم جوهری و هم رنگی اخیر و پلان های شهری گوی شکل و همچنین ماشین هایی با پایه های رباتی معمار خودشان را در منظر شهری جنگ زده ی برلین یا سارایوو نشان می دهند، این ترسیمات دقیقاً نمی توانند تولید شوند. اما در عصر پرینت های سه بعدی و تمام تکنولوژیک، اثر هنری متفکرانه ی وودز بیشتر و بیشتر پذیرفتنی می باشند, به بیان اریک اوون موس.

من با تمام کسانی که می گویند، معماری وودز صرفاً فانتزی است, موافق نیستم. بسیاری چیزهایی که او ترسیم می کند, من نمی گویم عجیب و غریب هستند, اما مشخصاً ساخت آنها در دهه ی 2000, 70 – 60 دشوار بوده است. این یک چشم انداز جالب از معماری است که زندگی خود را در توسعه ی یک معماری آرمانی بر روی کاغذ اختصاص داد, در مسیری که او باید با نساختن صلح را می ساخت. امشب اس سی آی آرک با نمایش یک ویدئو منتشر نشده از سال 1988 که در آن وودز حرفه ی نامتعارف و تأثیراتش را که شامل هینز ون فورستر سایبرنتیک می شود, مورد بحث قرارداده, کار خود را آغاز می کند. این ویدئو محور گالری اس سی آی آرک است, با این عنوان " لبس وودز یک سرنمون است." و تا 1 دسامبر ادامه دارد.

چند بلوک دورتر در میدان بلوم لس آنجلس اس سی آی آرک یک نسخه با فریم فلزی از ترسیمات وودز ساخته شده، " موج زمین" که تاریخ آن به ژوئن بر می گردد. این اینستالیشن هم تا 1 دسامبر باقی خواهد ماند. این نمایش با 21 ترسیم وودز بین سالهای 2000 و 1988 شاخص شدند. بسیاری از آنها توسط دوستان به عاریه گرفته شده, و گاهی در عموم دیده می شدند. ترسیمات از برخی مجموعه های مشابه است, که در ام اَ ام ظهور یافتند,شامل پوسته های فلزی از منطقه ی آزاد برلین از آزمایشگاه های زنده مرکزی با سبکی صنعتی.

بازدیدکنندگان همچنین با دیاگرام های سیاه و سفید گیج کننده از پاریس هوایی مواجه می شوند, که یک جامعه ی هوابرد برای نمایش سیرک خودکار و چهار شهر یک محله از هر منطقه ی شهری بر اساس یک وضعیت متفاوت از ماده و انرژی را مجسم می کند, علی رغم خیز بزرگ عصر ما به سمت تکنولوژی این تنظیمات در Revit در دسترس نیستند. در این ویدئو وودز به یک گروه از دانش آموزان در ویکو مرکت سویس جایی که اس سی آی آرک یک محوطه ی دانشگاهی برقرار کرده, پاسخ می دهد. آنها درباره ی اوایل حرفه ی او پرسیدند, و اینکه آیا او از ساخته نشدن مسیری که بسیاری از همکارهایش انجام دادند. ابراز تأسف می کند. موس این نمایشگاه را برنامه ریزی کرد, تا با کمترین نمایش در یک بازنگری میراث معمار و تأثیر او بر نسل جوان طراح را نشان دهد.

لبس وودز در یک مسیر بنیادین بود, و با ایده ی معماری به مثابه تجارت مخالفت می ورزید. او متوجه شد, که معماری به عنوان مسیری از ساخت و ساز در نمایش الویت فرهنگی و یا آنچه که فرهنگ باید به عنوان الویت بداند, قرار دارد. اما معماری بت شکنانه ی امروز صرفاً با تمام نرم افزارهای پیشرفته در دسترس امروزی وسواسی تخیلی نخواهند بود. موس اذعان می دارد: با این ابزار ترسیم چیزی که به نظر می رسد بسیار خیالی باشد, برای هر شخص بدون تخیلی ممکن است.

در مقابل او بیان می کند: " لبس باید ابزار خودش را اختراع می کرد. این ترسیمات از دستان و سر او تراوش می کردند. اکنون این ابزار به مردم تحویل داده شده تو می توانی خم کنی, تا بزنی, موجدار کنی. می توانی همه ی کارها را انجام دهی. او اضافه می کند: که من فکر می کنم, افرادی که بعد از او آمدند, و نقطه نظرات او را دنبال کردند, بسختی خواهند توانست کسی را به اصالت او بیابند.