طرح پیشنهادی دفتر معماری ام اِی دی برای بیجینگ آینده 2050 اولین بار در نمایشگاه ام اِی دی در دوسالانه ی ونیز 2006 به نمایش در آمد. بیجینگ 2050 سه سناریو برای آینده ی بیجینگ را تجسم کرد: یک پارک سبز عمومی در میدان "تیان آن من"، مجموعه جزایر شناور در بالای سی بی دی شهر و هاتنگز آینده که با حباب های فلزی شاخص و بر فراز قدیمی ترین محله ی بیجینگ پراکنده شدند. سه سال بعد اولین جباب هاتنگ در حیاطی کوچک در بیجینگ ظاهر شد.
توسعه ی سریع چین منظر شهری را در یک مقیاس چشمگیر دگرگون کرده؛ و به شکل مداوم بافت آسیب پذیر شهری بیجینگ قدیم را فرسایش داده است. چنین تغییرات چشمگیری معماری سالخورده را با تکیه بر آشوب، بازسازی های خود انگیخته برای بقای محله های در حال تغییر سوق داده است. علاوه بر این استانداردهای پایین بهداشتی به فضای زیستی منحصر به فرد و جوامع پررونق بالقوه در یک برنامه ی شهری جدی تبدیل شدند. هاتنگزها بتدریج به زباله دانی ساکنین محلی، پناهگاهی برای ثروتمندان و پارکی برای توریست ها بدل شد. تخریب مداوم بافت های شهری به تغییر وضعیت زیستی ساکنان محلی نیاز دارد.
پیشرفت یک دعوت ضروری برای ساخت و ساز های بزرگ مقیاس نیست. بلکه می تواند در قامت مداخلاتی در یک مقیاس کوچک رخ دهد. حباب های هاتنگز به بافت شهری با کارکرد آهن ربا مانند خود و با هدف جذب مردم جدید، فعالیتها و منابع باز فعال سازی کل محله الحاق شده است. آنها در همزیستی با خانه های قدیمی موجودیت یافتند. و توسط انرژی تجدیدپذیر سوخت گیری می شوند. حباب ها تکثیر می شوند، و تغییر شکل می یابند، تا نیازهای مختلف جامعه را فراهم آورند. و بدین گونه به تداوم حیات انسانها در محله های قدیمی و فرسوده کمک می کنند. در این زمان این مداخلات به بخشی از تاریخ بلند بیجینگ و پوسته ی تازه شکل گرفته درون بافت شهری بدل می شوند. به شکل غیر منتظره ای، ارائه ای از این تصور ایده ئال در یکی از هاتنگزهای بیجینگ ظهور یافت.
درست سه سال بعد از این نمایشگاه، 32 حباب هاتنگز یک مستراح و یک پلکان که درون سقف تراس یک حیاط از خانه ای که به تازگی بازسازی شده بود، را ارائه کردند. بدنه ی خارجی براق آن به مثابه یک موجود بیگانه خود را آشکار کرده، و در عین حال در همان زمان فضای سبز، چوب و آجر پیرامون را بازتاب می دهد. به واسطه ی این حباب ها آینده و گذشته می توانند در یک جهان محدود و رویاگون همزیستی کنند.
رویای واقعی گرچه برای حباب های هاتنگز به فرهنگ غنی شهر در نگاهی فردی از بیجینگی بهتر مرتبط می شود. اما حباب ها به عنوان یک ابژه ی فردی در نظر گرفته نشدند، بلکه به عنوان ابزاری برای ابداع جامعه ای پر انرژی و متجدد نگریسته شدند. در زیر تبر توسعه ی سریع ما همیشه باید از اهداف بلند مدت بیجینگ و جهت گیری خلاقانه ی آن آگاه باشیم. شاید ما باید چشم دوختنمان به جاذبه ی یادمان های نو را تغییر دهیم، و در عوض بر زندگی روزمره ی ساکنان شهر متمرکز شویم.