کریستال پالاس سازه ای از جنس شیشه و چدن بود که در لندن ساخته شده و برای نمایشگاه بزرگ 1851 طراحی شده بود . این ساختمان را، معمار و باغبان ، سِر جوزف پاکستون طراحی کرد که شکاف های بسیاری را در معماری، ساخت و طراحی آشکار کرد .
در ژانویه سال 1850، کمیته ای به منظور انتخاب این طراحی برای ساختمان یک نمایشگاه موقتی تشکیل شد که قصد داشت آخرین تکنولوژی و ابداعات سراسر دنیا را به نمایش گذارد و با عنوان " بزرگ ترین نمایشگاه آثار صنعت متعلق به تمام کشورها " معرفی شد و این ساختار باید تا جایی که امکان داشت، اقتصادی باشد و ساخت این نمایشگاه برای قبل ازاول مِه 1851 برنامه ریزی شده بود . این کمیته در مدت زمان سه هفته 245 طراحی دریافت کرد که همه آثار را رد کرد . تنها بعد از این بود که پاکستون اولین تمایل خود را برای این پروژه نشان داد .
پیش از این پاکستون باغبانی مشهور در زمان خودش بود و بارها ساخت گلخانه ها را تجربه کرده بود . او با کابرد ترکیبی از چدن پیش ساخته، چوب روکش دار و سایز استاندارد ورق های شیشه ای، طراحی بامی " بر آمده و فرورفته " را خلق کرد . در سال 1836، این سیستم برای اولین بار در گلخانه " اجاق بزرگ " به کار رفته بود که بزرگ ترین ساختمان شیشه ای آن زمان بود .
پاکستون به بازدید هاید پارک رفت همان جایی که ترسیم کانسپت مشهورش از این ساختمان را طراحی کرد ( این اسکچ هم اکنون در موزه ویکتوریا و آلبرت نگهداری می شود) . این ترسیم شامل تمام عناصر اصلی ساختمان بود و طی دوهفته، تمام پلان های محاسباتی و اجرایی پروژه را ارائه کرد .
طراحی پاکستون بر اساس یک مودول 10اینچ × 42 اینچ (0.25 × 1.06 متر) بود و این بزرگ ترین سایز ورق های شیشه ای قابل دسترس در آن زمان بود . این سیستم مودولار از مثلث های راست گوشه، به شکلی برعکس شده (میرور شده) و تکثیر شده بودند که با شبکه ای از میله ها و پایه های چدنی حمایت می شدند . این واحد های پایه، بسیار سبک و قوی بودند و تا طول باور نکردنی 564 متر گسترش یافتند . همچنین این طراحی بسیار، از تمایل پاکستون به علم بیومیمتیک تاثیر پذیرفته بود در این میان، پاکستون طرح هایی الهام گرفته از برگ های بزرگ نیلوفر آبی ویکتورا آموزونیکا را نیز ترسیم کرده بود .
با تاثیر این پروژه ارزان قیمت بر کمیته داوران، پلان خلاقانه پاکستون پذیرفته شد و تنها 8 ماه زمان برای ساختش باقی ماند که بلافاصله هم کارش را در هاید پارک آغاز کرد . 5000 کارگر بیش از 1000 تیر آهنی و 84,000 مترمربع شیشه را جا به جا کرده و به کار بردند . تمام واحد ها پیش ساخته بوده و به راحتی بنا شدند، همچنین هر واحد مدولار خود اتکا بوده و به کارگران امکان داشتن آزادی کافی به منظور سوار کردن هر قطعه را می داد . با سپاس از طراحی ساده و هوشمندانه پاکستون، بیش از 18,000 ورق های شیشه، هر هفته کار گذاشته شدند و این سازه بعد از گذشت 5 ماه کامل شده بود .
وقتی که این نمایشگاه 6 ماه بعد از بازگشایی اش بسته شد، این سازه از هم جدا شد و دوباره در حومه شهر تپه سیدنهام بر هم سوار شد . متاسفانه، این ساختمانی در آتشی در سال 1936 خراب شد .
طراحی هوشمندانه پاکستون نمایشگاهی بی سابقه خلق کرد . این ساختمان در غالب کالبدی خوداتکا نقش افرینی کرد و بیشترین فضای داخلی و همجنین پوسته یشیشه ای فراهم کننده نور طبیعی را در اختیار پروژه قرار داد . این روش ساخت شکافی در تکنولوژی و طراحی بود و راه بسیاری از طراحی های پیش ساخته حرفه ای را هموار کرد .